Tristan's POV
"BAAAAAAAAAAAAAABE!" Nagising ako sa sigaw ni Jayline papasok palang ng kwarto na agad sumampa sa kama. "Omy! Omy! Why are you crying?" Dinilat ko ang mata ko at agad umupo tinitigan ko ang mukha nya at hinawakan. Napakaganda nya, di ako nag sisisi na nakilala ko sya.
"I'm okay, just fucking nightmares." Sagot ko at tumawa sya ng malakas. "Why?" Tanong ko dahil sa pagtawa nya.
"Nothing hahaha ang lakas mo kasi kumain kagabi kaya ayan binangungot ka."
"Sabi ko nga dina ako kakain sa gabi eh hays yun na ata ang pinakaaaaaa pangit na panaginip ko sa buong buhay ko."
"Bakit ano bang panagiinip yun?" Tanong nya, hindi ko alam pero kumirot ang puso ko ng maalala yun.
"Nawala ka kasi sakin." Malungkot na sabi ko.
"Sayo?"
"Samin kaya babe wag mo kami iiwan ah." Agad ko syang niyakap at niyakap nya din ako pabalik.
"Hinding hindi babe." Sagot nya.
"Mommy! Daddy!" Sigaw ng batang paslit na pumasok sa kwarto. Napatingin kami sa kanya na katulad ni Jayline ay sumampa din sa kama.
'Kamukhang kamukha ko sya nung bata, mas lalo lang syang gumanda ngayon kasi may lahi na ng mama nya hehehehheh'
"Mom, dad can we eat? Im so hungry." Pag mamaktol nya.
"Okay baby." Binuhat ni Jayline si Alexa at bumaba na nga ng kama. "Tara na babe kumain na tayo." Pagyaya ni Jayline kaya bumaba nadin ako sa kama at sumabay sa kanila.
-----
Yung pamilya na hinangad ko nasa akin na ngayon, pagkatapos ng nangyari sa Lakeville diko maiwasang mabahala padin na baka maulit yun at sa pagkakataon na yun ay mangyari na ang nasa panaginip ko.
Si White? Matapos makaligtas sa pagkakabaril sa kanya ng pulis ay ikinulong sya pero hindi nag tagal dinala na sa mental dahil sa depression na nangyayari sa kanya at kailangan nyang mag patingin sa psychiatrist. Si Samantha naman ay nakakulong sa kasong kidnapping.
Limang taon na si Trisha Alexa Enrille at anim na taon na ang aksidenteng yon, hanggang ngayon maayos na ang buhay namin. Ang mga kaibigan namin ay may sari-sariling pamilya. Walang makakasira sa tunay na pagmamahal kahit maraming humadlang.
Babaeng nasa harap ko ang babaeng pinangakuan ko sa harap ng altar na hinding hindi ko iiwan. Sa hirap at ginhawa laging magkasama, walang bibitaw.
Sa mga taong may pinag dadaanang mabigat na sitwasyon sa Diyos kalang kumapit tiyak magiging maayos ka.
The end