* * *
LEA's POV
The alarm went blaring when it strikes 6am. I lazily reached it and turn it off then went back to sleep again.
Pero paidlip pa lang ulit ako nang bumukas ang pinto at ilang saglit lang naramdaman ko ang bigat na dumagan sa akin.
I opened my eyes and saw my daughter Kyra na nakaupo sa tagiliran ko.
"Good morning, Mommy!" Masiglang bati niya at humalik sa pisngi ko.
"Good morning, baby."
Sa edad niyang sampu, parang five years old pa rin kung umasta at maglambing.
E laki laki na niya, although kaya ko pa namang kargahin pero ang awkward naman. Grade 4 na sila ni Kenneth pero they are far too different from other children.
"Baby, can you wait for mommy outside? Mag-aayos lang ako ha." Sabi ko para tumayo na siya, ang bigat e.
Dati kasi si Aga ang dinadaganan ng mga bata at hindi ako.
Their father gave strict rule na hindi ako iistorbohin sa pagtulog kasi kailangan ko yun.
Pero ngayong wala na si Aga, sa akin na nabaling lahat ng kakulitan ng kambal.
"Okay mommy, can we have pancakes for breakfast?"
"Sure, but why are you still on your pyjamas? Malelate ka na sa school kung di ka pa maliligo ngayon."
"Mom, it's okay. Wala po kaming pasok ngayon."
"Bakit? Friday ngayon a, bukas pa ang walang pasok."
"Mom, family day po ngayon kaya walang klase."
"Family day? E bakit ngayon niyo lang sinabi?"
"Sinabi naman po namin, last week pa pero baka nakalimutan niyo na. Hindi na namin niremind kagabi kasi pagod kayo at wala din naman kayong sinasabi kung pupunta ba tayo o hindi."
"Ay hindi pwedeng hindi tayo pumunta anak. Mag-ayos na kayo at pupunta tayo." Dali dali akong tumayo at inayos ang aking higaan.
"Mom, Kenneth and I talked about this last night. Maybe it's better if we don't go."
"Bakit? Hindi tayo tayo nakaattend last time kasi nagkataong maysakit kayo pero ngayong wala naman kayong sakit, we're going."
"Mommy...the thing is, we don't want to go."
I frowned. "Why?"
"Kasi tutuksuhin lang kami ni kambal kasi wala kaming daddy. And besides, ang games dun ay para sa mga kompletong pamilya."
"Let's call your Tita Vice." agad kong suggestion.
"Mommy naman, I love Tita/Tito Vice pero mas lalo naman kaming tutuksuhin. Ano yun, bakla ang daddy namin?"
"Okay I'll try to call some friends para may tumayong daddy niyo." Sabi ko then I looked for my cellphone para mag call ng help.
"Why not Tito Cody?" agad na sabi niya.
"Ha?" nabigla ako doon. Never sumagi sa isip ko ang Cody na yan.
"Yung friend niyo po na kamukha ni Daddy." pagpapaalala niya. Of course, I do not forget na kamukha ng Cody na iyon ang asawa ko.
"I agree with Kyra, mom. Si Tito Cody na lang. Para kunwari kasama natin si Daddy." Sabi ni Kenneth na hindi ko man lang namalayan na nakapasok na rin pala sa kwarto ko.
They are looking at me hopefully.
"Uhmm... I'm not sure about that. I don't have his phone number."
"That's okay, I got it." - Kenneth.
"At kailan mo nakuha ang phone number niya?"
"Last Saturday po, nandito po kasi sila ni Tito Vice at nakibonding sa amin. He's so cool, mom!"
Saturday? Oh, right. Magkasama nga pala sila ni Vice nung iniwan ko sila sa Starbucks.
"Anak, baka naman busy siya. Mahirap na baka maabala natin siya sa trabaho niya."
"Mom, why don't we try? Please?"
"Please, mom?"
"Nasaan na ang phone number."
"Okay 09** *** ***"
Hala kabisado pa talaga.
I dialled his number with trembling hands.My heart is pounding when it rings.
A sleepy voice said "Hello."
"Is this Mr. Cody Aquino?"
"It depends on who's calling."
"Ha? Bakit nag-iiba ba ang pangalan mo kapag BIR o Police ang tumatawag?" Hindi ko napigilan ang pagtaas ng kilay ko sa narinig.
Then I realized, ganito din ako makipag-usap kay Aga.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Cody's POV
Ayoko sanang sagutin kung sino man ang tumatawag pero naisip ko baka si Shania, magagalit na naman yun kapag hindi pinansin.
"Hello?"
"Is this Mr. Cody Aquino?" Ang ganda ng boses.
"It depends on who's calling." inaantok pa ring sabi ko.
"Ha? Bakit nag-iiba ang pangalan mo kapag BIR o Police ang tumatawag?"
Shit! Kilala na ko ang boses na to.
Parang nagising na lahat ng natutulog na cells sa katawan ko.
"Sino to?"
"Oh, I'm sorry about that. This is Dr. Muhlach, if you still remember me."
Napabalikwas ako ng bangon. Yung puso ko parang gusto lumabas na sa dibdib ko, grabe ang bilis ng tibok.
"Of course, I remember you, doctor."
"Is this a good time? My kids wanted to talk to you."
"Yes, sure."
"Tito, family day po namin ngayon, can you come with us para may kapartner si mommy?." - si Kenneth.
Are you fucking kidding me? Of course, I wanna go.
"Sure! I'll pick you up."
"Ok po, balik ko na po kay mommy ang phone." -Kenneth.
"Give me an hour, susunduin ko kayo."
"No, hintayin ka na lang namin sa school. Nakakahiya naman sayo."
"I don't mind. And besides, I wanna do this, for the kids. I'm glad na ako ang napiling tawagan para makasama nila sa family day. Let me do this Lea."
Wow. Lea ang lakas ng loob. Hihi
"Okay, see you."
Then the phone ended.
Napasuntok ako sa hangin, nagtatatalon sa sobrang galak saka dali daling nagtungo sa banyo para magshower.
Hindi ko lang siya basta basta makikita. Makakasama ko pa siya.
And take note, boung araw!
Ang swerte mo Cody!!
- - - - - - - - - - - - - - - - - -