Quinty McSwift
De allerlaatste les is van start gegaan. Geschiedenis, samen met iedereen. Dit is de enige les die we met zijn allen hebben en daardoor ook gelijk de leukste. We zitten een beetje te praten, de docent geeft niet echt les meer.
'Hoe was het koffie drinken met onze beste vriendin?' Vraagt Nina. 'Ze was wel oke. Brandon en ik hebben ruzie, heel stom.' Zeg ik. 'Komt vast goed.' Antwoord Hutson. Ik knik.
'Mevrouw McSwift, het zou niet leuk zijn om je in de laatste les van het jaar eruit te sturen, he.' Zegt de docent. 'Ik zal stil zijn.' Antwoord ik. 'Fijn.'
Na 45 minuten wat voelde als 3 uur is de les voorbij. Dit was het dan, de laatste les samen. De laatste les in Amerika. De allerlaatste, met mijn vrienden. Samen.
'De laatste keer in mijn kluisje.' Zeg ik zachtjes. 'Quin, ik weet dat je het moeilijk hiermee hebt. Maar alles komt goed, echt waar.' Zegt Nina, ze legt een hand op mijn schouder. Een hand die zoveel betekent, een 'geheime' boodschap die zegt dat alles goed is. Er niks aan de hand is.
'Hoe komt alles goed als ze weggaat?!' Zegt Hutson een beetje geirriteerd. 'Serieus, Nina. Je peptalks zijn de slechtste ooit. Hoor je dat.' Zegt hij. Ik kijk Hutson met een blik aan die zegt niet doen, stop waarmee je nu bezig bent en laat het met rust.
'Ik weet dat je boos bent op me. Je hebt al het recht om dat te zijn. Maar dit gaat om Quinty, niet om ons. Dus toon respect voor haar en maak geen ruzie nu.' Zegt Nina kalm. Hutson zucht maar zegt niks meer.
'Jullie moeten het uitpraten.' Zeg ik dan. Hutson kijkt me raar aan. 'Dat is het enige wat ik echt wil. Ik wil hier niet weggaan met jullie die ruzie hebben.' Zeg ik. Nina kijkt naar de grond. Kendall pakt mijn hand vast en knikt.
'Ik ben het met Quinty eens. Kijk nou toch eens naar jullie. Steeds die onderlinge reacties die gemeen zijn, de ruzie. Ik weet het, er is veel gebeurd tussen jullie. Maar volgensmij vergeten jullie beide wat er nou echt toedoet. Onze vriendschap, jullie zijn al zolang vrienden. Gaat dit het nou echt verpesten?' Zegt Kendall. Ik glimlach slapjes.
'Luister het spijt me echt Hutson. Ik had het nooit zo moeten doen. Ik had het eerst moeten uitmaken voordat ik met een ander iets ging doen. Ik geef mijn fout helemaal toe en het was nooit mijn bedoeling je zo te kwetsen.' Zegt Nina zachtjes, alsof ze hier al zolang op heeft geoefend om te zeggen.
'Je hebt me echt pijn gedaan Nina. Ik heb heel veel laten vallen voor jou.' Zegt Hutson, en daarna kijkt hij naar Kendall, als is het maar voor 2 seconden, je kan in zijn ogen zien dat hij zich schuldig voelt. 'Ik wil onze vriendschap ook terug, geloof me. Maar ik kan dit niet zomaar vergeten. Ik vergeef je en ik zal mijn best doen om het weer normaal te laten zijn. Maar dat ligt ook aan jou.' Voegt Hutson er nog aan toe.
Nina knikt en glimlacht slapjes. 'Dankjewel Hutson, en ik begrijp het. Het duurt nog lang voordat ik je vertrouwen terugheb en dat accepteer ik. Ik wil ook alles weer normaal laten zijn.' Zegt ze. Hutson opent zijn armen voor een knuffel. Nina twijfelt maar geeft hem dan toch een knuffel.
'Vrienden?' Vraagt hij. 'Vrienden.' Zegt Nina. Ze laten elkaar los en ik glimlach. Het is weer goed. Een ding afgestreept van mijn checklist voordat ik weer naar Nederland verhuis.
Checklist:
- Ruzie Hutson en Nina oplossen ✅
- Leuke dingen doen met mijn vrienden
- Een verrassing regelen voor Brandon
- Etentje met schoonfamilie (voor de eerste keer, en de laatste keer voordat ik ga)
Er zullen vast nog wel meer dingen hierop komen, maar voor nu is dit wel een prima checklist.
-
Ik sta met mijn tas voor Brandon zijn huis. Ik wist niet of ik moest komen, maar ik zou vanavond mee eten, als we nog steeds ruzie hebben ga ik daarna wel naar huis en blijf ik niet slapen. Maar anders overweeg ik het nog wel een keer.
Ik druk op de bel en Aiden doet open. 'Oh, hoi, Quinty!' Roept hij hard. Ik schrik ervan. 'Hoi Aiden, leuk je weer te zien.' Zeg ik. Aiden glimlacht. 'Ga maar naar boven hoor. Brandon is daar.' Zegt hij. Ik knik en loop naar boven.
Zenuwachtig klop ik op Brandons deur. 'Ik ben het.' Zeg ik. Brandon doet de deur langzaam open. 'Hee, Quin.' Zegt hij. 'Hoi.' Antwoord ik. Dan stapt Brandon uit de deuropening.
Er liggen allemaal rozen op zijn bed. Honderden, als het er niet meer zijn. Met een groot hart in het midden. 'Huh? Waarom?' Vraag ik verward. 'Je had meer bewijs nodig dat ik alleen jou wil.' Zegt hij zachtjes. Mijn mond zakt een beetje open.
'Oh, Brandon.' Zeg ik zachtjes. Ik glimlach, en dit keer is het een echte glimlach. 'Dankjewel.' Zeg ik blij. Brandon glimlacht ook. Ik geef hem een knuffel en dan geeft hij me een kus. 'Je had gelijk, ik ben niet de enige die jaloers kan zijn.' Zegt hij. Ik grinnik.
'Ik hou van je.' Zeg ik. 'Ik ook van jou.' Antwoord hij. En dan overspoelt alles me weer. Ik ga terug. Terug naar Nederland. En Brandon weet van niks. En voordat ik het weet rollen de tranen over mijn wangen.
'Sorry.' Zeg ik, zeker 5 keer achter elkaar. Ik zak bijna in elkaar, maar Brandon houd me rechtop. 'Quin? Quin? Wat is er aan de hand.' Zegt Brandon. 'Ik, het spijt me zo erg.' Zeg ik. Brandon neemt me mee naar de bank op zijn kamer en laat me tot rust komen.
'Quin, rustig aan.' Zegt hij. Ik probeer rustig te ademen en dat lukt na een tijdje. 'Wat wilde je me vertellen?' Vraagt hij. 'Ik snap het als je boos op me bent.' Zeg ik. Brandon kijkt me niet begrijpend aan.
'Ik, ik..' Zeg ik zachtjes. Brandon kijkt me doordringend aan. 'Ik ga verhuizen..' Zeg ik zachtjes. Brandon kijkt me nog steeds niet begrijpend aan.
'Ik ga verhuizen naar Nederland.'
***
wat zal Brandons reactie zijn denken jullie?
lots of love