Episode 32 : អូនឈឺពោះ.!
លោកKimញញឹមពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែលឃើញជុងហ្គុកយល់ស្របជាមួយនឹងសម្តីរបស់គាត់គ្រប់យ៉ាង ហើយគាត់ក៏ស្តាយដែលធ្លាប់មើលងាយគំរាមកំហែងជុងហ្គុកកាលពីមុន។
« ល្អ.! ប៉ាចូលចិត្តមនុស្សម៉ត់ចត់បែបនេះខ្លាំងណាស់ »លោកKimសើចបែបសប្បាយចិត្ត ចំណែកជុងហ្គុកកាលដែលឃើញបែបនេះនាយក៏សើចតាមជាការគួរសមប៉ុន្តែសើចបែបអត់ជាតិ។
« ហ៊ឹសៗ.! »Jungkookសើចលើកដៃអេះក្បាលតិចៗហាក់ដូចជាខ្លាចចិត្តមនុស្សចាស់ដែលនៅចំពោះ មុខខ្លួនយ៉ាងខ្លាំង ថានាយខ្លាចជ្រុលក៏មិនត្រូវព្រោះលោកKimប្រែចិត្តលឿនយ៉ាងនេះ គេតាមម្តេចនឹងទាន់ចិត្តគាត់ទៅ??
« កុំខ្លាចប៉ាអីកូនប្រសារ.! ប៉ាទុកចិត្តលើឯងហើយ »លោកKimថាហើយក៏លើកដៃទះស្មាជុងហ្គុកថែមមួយដៃទៀតឮសូរឌឹប ឈឺគ្រាន់បើ។
« បាទ.! ប៉ាក្មេក »Jungkookញញឹមតិចៗដាក់គាត់។
« មិនដល់មួយខែទៀតទេពួកឯងនឹងបញ្ចប់ការសិក្សា ហើយ.! បន្ទាប់មកប៉ាចង់អោយឯងមកគ្រប់គ្រង Kim Groupជំនួសប៉ា.! ឯងយល់យ៉ាងណាដែរ? »លោកKimសម្លឹងមុខជុងហ្គុកទាំងមុខមាំបែបប្រកត់ប្រជារបញ្ចាក់ថាមិនបានលេងសើចឡើយ។
« ... »Jungkookមិនឆ្លើយប៉ុន្តែខួរក្បាលក៏កំពុងតែពិចារណាថាគួរយល់ព្រមឬយ៉ាងណា? គេជាអ្នកដទៃសុទ្ធសាតហេតុអ្វីក៏គាត់ហ៊ានប្រគល់គ្រប់យ៉ាងមកអោយគេគ្រប់គ្រងទៅវិញ?
« ហ៊ើយ.! តាមពិតទៅប៉ាចាស់ណាស់ទៅហើយ វាល្មមដល់ពេលដែលប៉ាត្រូវចូលនិវត្តម្តងហើយ.! ប៉ាមិនបង្ខំអោយឯងទទួលបន្ទុកពីប៉ាទេ ប៉ុន្តែប៉ាគ្រាន់តែសួរយោបល់ឯងប៉ុណ្ណោះ បើឯងយល់ព្រមប៉ានឹងលើកឈ្មោះជារបស់ឯងនិងថេយ៍ជាអ្នកគ្រប់គ្រងបន្តពីប៉ា »លោកKimនិយាយពន្យល់បន្ថែមដើម្បីអោយរាងក្រាស់កាន់តែយល់។
« បាទ.! ខ្ញុំយល់ព្រម »Jungkookឆ្លើយយល់ព្រមទាំងមិនស្ទាក់ស្ទើរព្រោះទោះជាយ៉ាងណានេះក៏ជាទំនួលខុសត្រូវរបស់គេស្រាប់។
« ល្អខ្លាំងណាស់.! »
1អាទិត្យក្រោយមក...
មួយអាទិត្យមកហើយដែលJiminព្យាយាមគេចមុខពីYoongiសម្បីតែស្រមោលរបស់គេក៏JiminមិនអោយYoongiឃើញផង។
« អេស៎.! Jimin »Yoongiលើកដៃហៅជីមីនបន្ទាប់ពីបានឃើញនាយដើរកាត់នោះប៉ុន្តែជីមីនក៏រហ័សរត់ចេញទៅយ៉ាងលឿនមិនអោយនាយម្ខាងហៅគេទាន់ឡើយ។
« កុំសង្ឃឹមថាខ្ញុំព្រមអោយលោកឃើញមុខខ្ញុំអោយសោះ »Jiminរអ៊ូពេបមាត់ម្នាក់ឯង គេខឹងខ្លួនឯងខ្លាំងណាស់ដែលមិនអាចកាត់ចិត្តពីYoongiបានក្នុងរយៈពេលមួយអាទិត្យនេះ។
« ចម្លែកមែន.! »Yoongiអេះក្បាលខ្លួនឯងតិចៗទាំងឆ្ងល់នឹងឥរិយាបថរបស់ជីមីនក្នុងមួយរយៈក្រោយនេះ នាយពិតជាមិនយល់ថាហេតុអ្វីបានជាសុខៗរាងតូចក្លាយជាទៅបែបនេះ នាយដឹងតែម្យាងគត់គឺនាយមិនបានធ្វើអ្វីខុស។
ងាកមកមើលជុងហ្គុកឯនេះវិញនាយបានរើមកនៅភូមិគ្រិះKimតាមបំណងរបស់លោកKimសុំ។មួយអាទិត្យកន្លងមកនេះគ្រួសារដ៏តូចមួយនេះតែងតែមានស្នាមញញឹមដាក់គ្នាជានិច្ចប៉ុន្តែទាស់ត្រង់ថាមួយរយៈនេះថេយ៉ុងចាប់ផ្តើមមានអាការៈចម្លែកៗឡើងមក ពេលខ្លះក៏ឈឺក្បាលពេលខ្លះក៏ក្អួតហើយពេលខ្លះទៀតឈឺរហូតចុះពីលើគ្រែមិនរួចក៏មាន។
« ហ៊ឹម.! វិលមុខខ្លាំងណាស់ »Taehyungចុះពីលើគ្រែទាំងធីងធោងតែម្នាក់ឯងព្រោះជុងហ្គុកទៅរៀនការងារជាមួយលោកKimបាត់ហើយទុកអោយគេនៅបន្ទប់តែម្នាក់ឯង។
« ឃ្លានណាស់ចុះទៅរកអ្វីញ៊ាំបន្តិចសិន.! »Taehyungគិតមួយសន្ទុះក៏នឹកឃើញដល់ចំណីដែលនាយចង់ញ៊ាំ នាយតូចញញឹមទាំងសប្បាយចិត្តនៅពេលដែលនឹកឃើញដល់អាហារម្តងៗ។
« ម៉ាក់ហា៎.! កូនឃ្លានទឹកដោះគោស្រស់ខ្លាំងណាស់...ម៉ាក់ជួយអោយគេទៅទិញអោយថេយ៍បន្តិចមកណា »Taehyungចុះពីលើជណ្តើរបណ្តើរស្រែកប្រាប់ម្តាយបណ្តើរ ស្របជាមួយចរឹកខ្ចិលច្រអូសរបស់គេធ្វើអោយអ្នកជាម្តាយខ្នាញ់ជាខ្លាំង។
« មួយថ្ងៃនេះកូនទារញ៊ាំអាហារចម្លែកៗ5ដងហើយដឹងទេ? ញ៊ាំយ៉ាងហ្នឹងៗកើតជាជ្រូកទៅគិតយ៉ាងមិច?...ហឹម? »អ្នកស្រីKimសួរកូនទាំងអស់សំណើចនៅពេលដែលឃើញកូនប្រុសចុះមកទាមទារអាហារម្តងទៀត។
« សម្រេចថាអ្នកម៉ាក់ព្រមអោយគេទៅទិញអោយកូនឬអត់? »Taehyungពេបមាត់សួរម្តាយទាំងកល់ទឹកភ្នែករកយំនៅពេលដែលគាត់មិនព្រមសម្រេចបំណងរបស់ខ្លួនបែបនេះ ខណៈពេលនោះអ្នកស្រីKim ក៏ក្រវីក្បាលជាចម្លើយ។
« ណូ.! មិនអោយញ៊ាំទៀតទេ.! ញ៊ាំចំណីច្រើនពេកប្រយ័ត្នក្តៅខ្លួន »អ្នកស្រីKimទាញដៃកូនប្រុសអោយដាក់ខ្លួនអង្គុយជិតគាត់រួចអង្អែលក្បាលគេថ្នមៗ
« អ្នកម៉ាក់ចិត្តអាក្រក់...ហឹស.! ចាំមើលថេយ៍ប្រាប់ជុងហ្គុកហើយ »Taehyungពេបមាត់ទាំងកើតទុក្ខមិនសុខចិត្តដាក់ម្តាយ។
« យ៉ាងមិច? ឯងចង់អោយប្តីឯងវាយម៉ាក់ឬ? »
« អត់ទេ.! ប៉ុន្តែថេយ៍នឹងប្រើជុងហ្គុកអោយទិញអាហាររបស់ថេយ៍ដាក់អោយពេញផ្ទះហើយហ៊ារដល់បន្ទប់ម៉ាក់ទៀត.! ចាំមើល »Taehyung និយាយផងកាយវិការផងប្រៀបដូចជាពិតណាស់អញ្ចឹង ពាក្យសម្តីរបស់ថេយ៍ធ្វើអោយអ្នកជាម្តាយហួសចិត្តយ៉ាងខ្លាំងកោតតែគេរកនឹកឃើញនិយាយ។
« អាកូនជ្រូក.! »អ្នកស្រីKimសើចចាប់ច្របាច់ថ្ពាល់កូនប្រុសតិចៗទាំងក្រឺតខ្នាញ់។
« ម៉ាក់ក៏ថាកូនជ្រូក ជុងក៏ថាកូនជ្រូក.! ចាំមើលតែកូនកើតជ្រូកពិតមែន កូននឹងរករឿងអ្នកទាំងពីរហើយ »Taehyungរអ៊ូរង៉ូវៗតែម្នាក់ឯង ចេះមកថាគេជ្រូកទៅកើតមាឌគេនៅតូចញឹបៗសោះនឹង?
« ថេយ៍បងមកហើយ.! »Jungkookដើរចូលមកខាងក្នុងជាមួយនឹងឪពុកក្មេកដោយស្នាមញញឹម ខណៈពេលនោះរាងតូចក៏រហ័សក្រោកឡើងរត់ទៅអោបជុងហ្គុកស្អិតដូចជាបែកគ្នា10ឆ្នាំហើយអញ្ចឹង។
« អូនឃ្លាន »Taehyungនិយាយប្រាប់ជុងហ្គុករង៉ូវៗក្បែរត្រចៀករបស់រាងក្រាស់ ចំណែកជុងហ្គុកញញឹមរួចលើកដៃអង្អែលក្បាលកូនជ្រូករបស់គេថ្នមៗ។
« ឃ្លានអ្វី? »Jungkookក្រសោបចង្កេះតូចជាប់រួចក៏ថើបថ្ពាល់របស់គេមួយខ្សឺតមុននឹងសួរបន្ត វីឯលោក Kimនិងភវិយាក៏ឡើងទៅខាងលើបន្ទប់បាត់ព្រោះចង់ទុកពេលអោយកូននៅជាមួយគ្នាតែពីរអ្នក។
« អូនឃ្លានទឹកដោះគោ »Taehyungបិទភ្នែកដាក់ចង្ការលើស្មារបស់ជុងហ្គុករួចរអ៊ូប្រាប់រង៉ូវៗ ថ្ងៃនេះគេរាងល្វើយខ្លាំងខុសពីធម្មតា។
« ឃ្លានទឹកដោះគោបងមែនទេ? »Jungkookសួរញោះនាយតូចដែលនៅក្នុងរង្វង់ដៃ ចំណែកឯថេយ៉ុងគ្រាន់តែឮភ្លាមនាយក៏ខាំមាត់លើកដៃទះខ្នងរបស់ជុងហ្គុកតិចៗទាំងអៀន។
« ប្រុសឆ្កួត.! »
« ថាបងឆ្កួតផងឬ? យ៉ាត់ការចេញម្តងទើបបាន »Jungkookថាហើយក៏លើកបីកាយតូចឡើងដើរសម្តីទៅបន្ទប់របស់ពួកគេ មកដល់ក្នុងបន្ទប់ជុងហ្គុកចាក់គន្លិះអោយបានត្រឹមត្រូវរួចរាល់មុននឹងដើរសម្តៅមករកនាយតូចដែលកំពុងតែអង្គុយធ្វើភ្នែកឡេឡឺនៅលើពូកនោះ។
« បងចង់ធ្វើអ្វីនឹង? »Taehyungធ្វើមុខភ័យនៅពេលដែលឃើញជុងហ្គុកចាប់ផ្តើមដោះអាវចេញរួចរុញគេអោយដេកទៅលើពូកបន្ទាប់មកក៏ទ្រោបពីលើ។
« បងគិតថាអូនមិនល្ងង់ទេ »Jungkookអោនថើបថ្ពាល់ប៉ោងៗរបស់រាងតូចស្រាលៗមុននឹងស្រឡីឡើងស្រាលៗក្បែរត្រចៀករបស់មាឌតូច។
« អូនមិនស្រួលខ្លួនទេ.! កុំធ្វើវាអី »Taehyungងាកមុខចេញរួចក៏រុញដើមទ្រូងជុងហ្គុកអោយមានគម្រៀតពីគេព្រោះមួយរយៈនេះនាយពិតជាមិនស្រួលខ្លួនពិតមែន។
« មិនស្រួលនឹងហើយទើបបងចង់ធ្វើអោយស្រួលនោះអី.! ណាថេយ៍ណា...បងខានយូរហើយ »Jungkookចូលតួកំសត់សម្លឹងទៅរាងតូចទាំងទឹកមុខអង្វរក ចំណែកមាត់ក៏អោនទៅថើបកញ្ចឹងករបស់រាងតូចជារឿយៗ។
« .... »Taehyungស្ងាត់បន្តិចរួចក៏ងក់ក្បាល។
« បងនឹងថ្នម »Jungkookញញឹមសប្បាយចិត្តរួចក៏ចាប់ផ្តើមវិធានការរបស់គេ នាយថើបមាត់តូចច្រមិចរហូតឆ្អែតឆ្អន់ទើបថើបបង្អូរមកដល់កញ្ចឹងក នាយបន្តថើបនិងអង្អែលគ្រប់កន្លែងនៃរាងកាយរបស់រាងតូចដើម្បីអោយគេឆេះឡើង ប៉ុន្តែមើលទៅរាងតូចហាក់ដូចជាគ្មានអារម្មណ៍អ្វីសោះ នៅស្ងៀមៗដូចជាគល់ឈើយ៉ាងអញ្ចឹង។
« បងដាក់ចូលហើយណា? »Jungkookសួររាងតូចបន្ទាប់ពីដោះសម្លៀកបំពាក់ចេញពីរាងកាយរបស់ពួកគេទាំងពីរអស់ ដោយឃើញរាងតូចងក់ក្បាលនាយក៏ចាប់កាន់កូនប្រុសរបស់នាយសម្រុកចូលកប់ដល់គល់ភ្លាមៗតែម្តង។
« អ្ហឹស.!...ហិកៗ ឈឺ »Taehyungកន្ត្រាក់ខ្លួនភ្ញាក់ព្រឺតនៅពេលដែលជុងហ្គុកសម្រុកចូលភ្លាមៗមិនព្រមដាក់សន្សឹមៗទើបបណ្តាលអោយគេឈឺផ្សារផ្នែកខាងក្រោមយ៉ាងខ្លាំង។
« មិនអីទេណា.! ទ្រាំបន្តិចទៅ »Jungkookថើបមាត់រាងតូចដើម្បីបន្លប់ការឈឺចាប់រួចក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើចលនាមួយៗយឺតៗប៉ុន្តែកប់ៗសឹងតែដល់ពោះវៀន។
« អឹម.!...ហឹក »Taehyungក្រហឹមតិចៗទាំងបិទភ្នែក ទប់ការឈឺចាប់ត្រង់ចំណុចខាងក្រោម ទឹកភ្នែកក៏ចាប់ផ្តើមស្រក់ចុះមកតាមកន្ទុយភ្នែករបស់រាងតូច។ថេយ៉ុងដឹងចរឹកជុងហ្គុកច្បាស់ណាស់អោយតែមានរឿងលើគ្រែម្តងៗនាយដូចជាជុងហ្គុកម្នាក់ផ្សេងទៀតយ៉ាងអញ្ចឹង កម្រោលចូលមិនខ្វល់ពីគេឡើយ ចរឹកគេតាំងពីនៅឆ្នាំ2050មកម្លេះប៉ុន្តែថេយ៉ុងមិនប្រកាន់ខឹងឡើយព្រោះស្រឡាញ់។
« អាស៎.! ឈឺខ្លាំងណាស់ជុង...ហិកៗ...អូនឈឺបានហើយ »Taehyungស្រែកយំយកៗនៅពេលដែលជុងហ្គុកប្រលែងបបូរមាត់របស់នាយអោយមានសេរីភាពវិញរួច រីឯជុងហ្គុកក្រោយពេលឃើញថេយ៉ុងយំខ្លាំងដូចច្នេះនាយក៏ឈប់ដូចគ្នា ហើយនាយក៏ចាប់ផ្តើមដឹងស្មារតីឡើងវិញ។
« អូន..អូនមិនអីទេឬ? »Jungkookក្រសោបមុខតូចសួរនាំទាំងបារម្ភនៅពេលដែលឃើញមុខរបស់ថេយ៉ុងចាប់ផ្តើមស្លេកខ្លាំង។
« អូនឈឺ.! »Taehyungយំលើកដៃវាយស្មាជុងហ្គុកតិចៗព្រោះនាយមិនទាន់ដកនៅឡើយ ខណៈពេលនោះរាងក្រាស់ក៏រហ័សដកចេញនៅពេលដែលឮរាងតូចប្រាប់ថាឈឺ។
« ឈាម? »Jungkookបើកភ្នែកធំៗទាំងភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលដែលបានឃើញឈាមស្រស់ហូរចេញមកពីភាពទន់ជ្រាយរបស់រាងតូចយ៉ាងច្រើន។
« អូនឈឺពោះ..ហិកៗ »Taehyungលើកដៃអោបកជុងហ្គុកជាប់រួចក៏សង្ងំយំទាំងញ័រខ្លួនទទ្រើត ស្របពេលនោះJungkookក៏រហ័សបីរាងតូចឡើងយកទៅមន្ទីពេទ្យដោយស្ងៀមស្ងាត់ បើអោយលោក Kimដឹង គាត់ច្បាស់ជាយកស្បែកជើងគប់ក្បាលនាយមិនខានដែលធ្វើអោយកូនគាត់ចូលពេទ្យ។
TO BE CONTINUED
✨Thank for support✨
@Ju Xiu-ជូស៊ី