Episode 21 : ខ្ញុំមានសង្សារហើយ.!
« មែនខ្ញុំដេកជាមួយគេ.!..ហិកៗ...ប៉ុន្តែលោកប៉ាក៏គ្មានសិទ្ធហៅគេថាអារហាមបែបហ្នឹងដែរ »Taehyungស្រែកតបជាមួយឪពុកវិញទាំងតឹងសរសៃ.កខណៈពេលដែលខ្លួនកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ឪពុកនៅឡើយសោះ។
« ឯងហ៊ានស្រែកដាក់យើងដោយសារតែវាមែនទេ? កាន់តែខ្លាំងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃហើយមែនទេអាកូនអត់កំណើត.! ថ្ងៃនេះបើយើងមិនវាយឯងអោយរាងទេកុំហៅយើងថាឪឯង »លោកគីមថាហើយក៏យកផ្តៅវាត់លើខ្នងរបស់រាងតូចកាន់តែខ្លាំងគាត់ខឹងរហូតទប់អារម្មណ៍លែងបាន សម្លេងផ្តៅប៉ះសាច់ឮរហឹងពេញភូមិគ្រិះប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាហ៊ានចូលជួយថេយ៉ុងឡើងបានត្រឹមតែឈរមើលទាំងអាណិតអាសូរ។
« បានហើយបង.! កូនគេឈឺ »អ្នកស្រីគីមចូលទៅចាប់ដៃរបស់ប្តីអោយបញ្ឈប់ប៉ុន្តែក៏ត្រូវលោកគីមរុញចេញអោយដួលទៅលើសាឡុង។
« អូននៅអោយឆ្ងាយទៅ.! ប្រយ័ត្នខ្ទៀតឈាម »លោកគីមខាំមាត់សម្លឹងមើលកូនប្រុសដ៏សែនក្បាលរឹងមិនដាក់ភ្នែក ចំណែកថេយ៉ុងវិញនាយអង្គុយអោបខ្លួនយំរហូតស្ទើរដាច់ខ្យល់ស្លាប់ម្តងៗប៉ុន្តែក៏មិនបានហារមាត់សុំអង្វរឪពុកអោយបញ្ឃប់ដែរ។
« ថេយ៉ុង.! សុំទោសប៉ាទៅកូន...ស្តាប់ម៉ាក់ណា៎...សុំទោសប៉ាកូនភ្លាមទៅ...ហិកៗ »អ្នកស្រីគីមយំប្រាប់ទាំងអាណិតកូនប្រុសខ្លោចចិត្ត។
« បើគាត់ចង់វាយអោយគាត់វាយទៅ.! ព្រោះខ្ញុំមិនមែនជាកូនគាត់ស្រាប់ហើយ »Taehyungងាកមុខចេញចិត្តខ្លាំងមិនចាញ់ឪពុកប៉ុន្មានឡើយ។
« យើងវាយឯងប៉ុណ្ណឹងឯងចង់កាត់កាលយើងចោលឬ? អាកូនអកតញ្ញូ..ចរឹកឯងនេះកាត់ទៅរកអ្នកណា? ម៉ែឪឯងក៏មិនមែនចរឹតរឹងទទឹងដូចជាឯងនេះដែរ...ឬក៏ឯងចេះតាមអាអត់មេបានោះមែនទេ? »លោកគីមកំហ៊កដាក់កូនប្រុសទាំងភ្នែកឡើងក្រហមរួចក៏បោះផ្តៅចោលក្បែរខ្លួនរបស់ថេយ៉ុង។
« ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាលោកប៉ាគ្មានសិទ្ធដៀលគេទេ.! ទោះគេក្ររហាមឬគ្មានមេបាក៏គ្មានអ្វីពាក់ព័ន្ធនឹងលោកប៉ាដែរ.! គំនិតប៉ានៅចាស់កំរិលណាស់ »Taehyungនិយាយការពារជុងហ្គុកមិនឈប់នៅពេលដែលលោកគីមនិយាយដៀមដាមដល់មនុស្សដែលគេស្រឡាញ់។
ផាច់~
សម្លេងបាតដៃក្រាស់ទះសាច់ថ្ពាល់ម៉ត់រលោងឮរហឹងពេញភូមិគ្រិះសារជាថ្មី លោកគីមលើកដៃទះកូនប្រុសមួយដៃស្ទើរផ្ងារក្រោយធ្វើអោយអ្នកស្រីគីមដែលបានឃើញក៏រហ័សចូលទៅជួយលើកកូនប្រុសឡើង។
« ហ៊ើយ~ បើយើងនៅទៀតយើងច្បាស់ជាបាញ់បំបែកខួរក្បាលល្ងង់ៗរបស់ឯងមិនខាន »លោកគីមថាហើយក៏ដើរចេញទៅទាំងកំហឹងកូនចៅរបស់គាត់ក៏ប្រាប់ដើរទៅតាមអស់ទៅនៅដល់តែអ្នកបំរើពីរបីអ្នកនិងម្តាយកូនទាំងពីរប៉ុណ្ណោះ។
« កូនយ៉ាងមិចហើយ? »អ្នកស្រីគីមក្រសោបមុខកូនប្រុសសួរដោយសេចក្តីបារម្ភ ចំណែកថេយ៉ុងក៏ស្ទុះទៅអោបម្តាយទាំងទឹកភ្នែក។
« កូនឈឺ »Taehyungពេបមាត់យំរំអួយដាក់ម្តាយមួយរំពេចមិញនេះគេទ្រាំខ្លាំងណាស់ព្រោះតែចង់ធ្វើខ្លាំងដាក់លោកគីម។
« ឈប់ក្បាលរឹងទៀតឮទេ? កូនឃើញលិទ្ធផលទេ? កន្តួលសាច់កូនម៉ាក់អស់ហើយ »អ្នកស្រីគីមថើបស្មាកូនប្រុសតិចៗដោយក្តីអាណិតជាពន្ធពេក ខ្លួនតូចញ័រទទ្រើតអោបម្តាយណែនដៃទាំងទឹកភ្នែកច្រោកៗ។
« កូនអាក្រក់ណាស់មែនទេ? ហេតុអ្វីក៏លោកប៉ាតែងតែធ្វើបែបហ្នឹងដាក់កូនទាំងគ្មានហេតុផល?...ហិកៗ..ខ្ញុំស្អប់ប៉ា »Taehyungយំដង្ហក់ក្នុងដៃម្តាយរហូតដល់សន្លប់បាត់មាត់ឆឹង អ្នកស្រីគីមក៏បានអោយអង្គរក្សយករាងតូចទៅបន្ទប់រួចគាត់យកថ្នាំទៅលាបអោយកូនប្រុសតាមក្រោយ។
« វាយ៉ាងមិចហើយ? »លោកគីមចូលមករកប្រពន្ធដែលកំពុងតែអង្គុយលាបថ្នាំអោយកូនប្រុសទាំងទឹកភ្នែកដក់ពេញរង្វង់ភ្នែកជាម្តាយ។
« ក៏ឃើញនឹងភ្នែកស្រាប់.! »អ្នកស្រីគីមនៅមានចិត្តខឹងនឹងស្វាមីនៅឡើយទើបឆ្លើយទាំងមិនចង់ប្រាប់។
« បងគ្រាន់តែចង់អោយវាល្អប៉ុណ្ណោះ »
« ចង់អោយគេល្អ? ហើយបងក៏វាយគេរហូតជិតស្លាប់បែបហ្នឹងឬ? ពាក្យនេះខ្ញុំឮបងនិយាយឡើងសឹកត្រចៀករបស់ខ្ញុំទៅហើយ »អ្នកស្រីគីមស្រែកដាក់ស្វាមីទាំងទឹកភ្នែក ម្តាយឯណាដែលទ្រាំមើលកូនឈឺស្ទើរស្លាប់មិនអើរពើនោះ គាត់ឈឺខ្លាំងណាស់នៅពេលដែលឃើញស្វាមីធ្វើដាក់កូនបែបនេះ។
« ចង់អោយខ្ញុំល្អឬ? លេងសើចពេកហើយ »Taehyungគិតក្នុងចិត្តទាំងខំទប់ចិត្តមិនអោយយំចេញមក តាមពិតគេដឹងខ្លួនតាំងពីអ្នកស្រីគីមលាបថ្នាំអោយគេមកម្លេះព្រោះវាផ្សារខ្លាំងរហូតដល់ថ្នាក់គេភ្ញាក់ប៉ុន្តែក៏មិនស្រែករើកម្រើកអីដែរ គេនៅគេងស្ងៀមថ្មឹងទើបអ្នកស្រីគីមមិនដឹងថាកូនភ្ញាក់។
Skip✨
រំលងពេលមួយយប់ដែលថេយ៉ុងត្រូវដេកយំស្តាប់សម្លេងឪពុកម្តាយឈ្លោះប្រកែកគ្នាមិនលុះសម្តី ហើយពេលព្រឹកនាយក៏រៀបចំខ្លួនទៅសាលាទោះដើរមិនចង់រួចក៏ទៅដែរអោយតែបានចេញផុតពីភូមិគ្រិះដ៏សែនស្មុកស្មាញមួយនេះទោះជាគេដេកស្លាប់តាមផ្លូវក៏គេអស់ចិត្តអោយតែមិនបានឮសម្លេងឈ្លោះប្រកែកគ្នាទៅគេសប្បាយចិត្តណាស់ហើយ។
« ជីវិតរបស់ខ្ញុំហេតុអ្វីក៏វេទនាយ៉ាងនេះ? »Taehyungដើរចូលទៅខាងក្នុងសាលាទាំងដំណើរខ្សឺកៗគ្មានកម្លាំងកំហែង នាយបន្តដើរទៅខាងមុខបានបន្តិចក៏ប្រទះឃើញជុងហ្គុកកំពុងតែអង្គុយលេងជាមួយSallyនៅខាងក្រោមដើមឈើធំមួយដែលត្រូវជាកន្លែងដែលនាយក្រាស់តែងតែទៅអង្គុយ។
« ថេយ៉ុង.! »Jungkookគ្រាន់តែក្រលែកឃើញរាងតូចភ្លាមនាយក៏រហ័សក្រោកឡើងរត់ទៅរកថេយ៉ុងដែលកំពុងតែឈរមើលមកគេ មកដល់នាយក៏ចូលទៅចាប់ដើមដៃរបស់រាងតូចប៉ុន្តែស្របពេលនោះថេយ៉ុងក៏ស្រាប់តែថ្អូញឡើងទាំងឈឺ។
« អូយ~ »Taehyungប្រញាប់ដកដៃចេញពីជុងហ្គុករួចក៏អោបដៃបិទបាំងខ្លាចជុងហ្គុកឃើញរបួសរបស់នាយនៅពេលនេះប៉ុន្តែនៅតែគេចមិនផុតពីក្រសែរភ្នែកមុតស្រួចរបស់ជុងហ្គុកដដែល។
« ដៃរបស់ឯងកើតអ្វី? ឈឺខ្លាំងដែរទេ? អោយយើងសុំមើលបន្តិច »Jungkookប្រុងលូកទៅចាប់ដៃស្រឡូនយកមកមើលប៉ុន្តែរាងតូចមិនព្រម។
« ខ្ញុំមិនអីទេ.! »Taehyungញញឹមទាំងមាត់ស្លេកដាក់ជុងហ្គុក ខណៈពេលដែលសភាពរបស់នាយមិនមែនមិនអីនោះទេ។
« អឹម.! យើងមានរឿងខ្លះៗចង់សួរឯងហើយក៏មានរឿងដែលចង់ប្រាប់ឯងដូចគ្នា »
« មានការអ្វីមែនទេ? »Taehyungញញឹមតិចៗដាក់ជុងហ្គុកបន្ទាប់មកជុងហ្គុកក៏សួរមួយសំណួរឡើងមកធ្វើអោយគេគាំងភ្លាមៗ។
« ឯងពិតជាមិនមែនសាងហ៊ុនរបស់ខ្ញុំមែនឬ? »Jungkookសម្លឹងកែវភ្នែករបស់រាងតូចដើម្បីបញ្ជាក់អោយនាយកាន់តែអស់ចិត្ត។
« មែនហើយខ្ញុំជាគីម ថេយ៉ុង »Taehyungឆ្លើយទាំងសម្លឹងកែវភ្នែកជុងហ្គុកចំៗ ទោះជាគេកុហកក៏ដោយប៉ុន្តែគេតាំងអារម្មណ៍បានល្អទើបមិនខ្លាចក្នុងការនិយាយកុហកជុងហ្គុក។
« ចុះយប់នោះ ហេតុអ្វីក៏ឯងហៅឈ្មោះពិតខ្ញុំ? »Jungkookរាងអស់សង្ឃឹមនឹងសម្តីរបស់រាងតូចបន្តិចប៉ុន្តែក៏នៅតែសួរបន្ត។
« ខ្ញុំឮមិត្តលោកនិយាយ ទើបខ្ញុំថាតាមទៅក្រែងលោកទន់ចិត្ត »Taehyungឆ្លើយម៉ាត់ៗដូចជាការពិតណាស់អញ្ចឹង ប៉ុន្តែជុងហ្គុកស្រាប់តែជឿរ។
« អឹម.! យើងជឿរឯង »Jungkookជឿរក៏ព្រោះបើសិនគេជាសាងហ៊ុនពិតមែនគ្មានហេតុផលអ្វីដែលគេត្រូវកុហកនាយនោះទេ ហើយនាយក៏ដឹងកំហុសដែលធ្លាប់ធ្វើបាបមនុស្សមិនដឹងអីដូចជាថេយ៉ុង។
« ហឹម.! អស់ហើយមែនទេ? ខ្ញុំត្រូវទៅថ្នាក់ »Taehyungក្តាប់ខ្សែរកាតាមណែនដៃនៅពេលដែលខ្លួនហារមាត់កុហកមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ពេញៗមាត់។
« ខ្ញុំមានរឿងមួយទៀតដែលចង់អោយឯងជួយអបអរ.! គឺ..គឺខ្ញុំមានសង្សារហើយ »Jungkook និយាយទាំងញញឹមខណៈពេលដែលរាងតូចកំពុងតែគាំងនឹងសម្តីរបស់គេ។
« ប្រាប់ខ្ញុំធ្វើអ្វី? »Taehyungងាកមុខចេញទាំងកល់ទឹកភ្នែក គេនឹកស្មានមិនដល់នោះទេថាជុងហ្គុកហ៊ានយកសង្សារចោលគេ។
« គ្រាន់តែចង់អោយឯងជួយអបអរនឹងណា៎.! ហើយក៏ចង់សុំទោសរឿងកន្លងដែលធ្លាប់ធ្វើអាក្រក់ទៅលើឯង...ប៉ុន្តែលក្ខណពួកយើងនៅដដែលណា ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមសម្តីរបស់ឯងអោយគ្រប់ពីរអាទិត្យដើម្បីឯងលើកលែងទោសអោយខ្ញុំ.! ខ្ញុំពិតជាទើសទាល់ខ្លាំងណាស់នៅពេលដែលបានធ្វើខុសលើនរណាម្នាក់ដូចច្នេះទើបខ្ញុំសុំការអភ័យទោសពីឯង »Jungkook ចាប់ដៃរាងតូចដែលកំពុងតែស្រឡាំងកាំងនឹងសម្តីរបស់គេ ឃើញតាមអង្វរបែបនេះស្មានតែស្រឡាញ់ហើយទេតើប៉ុន្តែនាយគិតខុសជុងហ្គុកគ្រាន់តែទើសទាល់ក្នុងចិត្តនៅពេលដែលធ្វើខុសទៅលើគេប៉ុណ្ណោះ មិនបានគិតដូចជាគេឡើយ។
TO BE CONTINUED
✨Thank for support✨
@Ju Xiu-ជូស៊ី