Episode 19 : លក្ខណអភ័យទោស.!
ដោយទ្រាំមើលTaehyungយំមិនបានជុងហ្គុកក៏បានចូលទៅអោបរាងកាយតូចយ៉ាងរហ័សដែលជាហេតុធ្វើអោយនាយតូចរើចេញមិនទាន់ទើបអង្គុយខ្ទប់មុខយំក្នុងទ្រូងរបស់នាយក្រាស់តែម្តង។
« ហិកៗ...ចេញទៅ.! ខ្ញុំស្អប់លោកឯងណាស់..ឮទេ? »Taehyungយំរង៉ូវៗក្នុងទ្រូងរបស់រាងក្រាស់ ទឹកក្រៅអ៊ុនៗហូរចេញពីភ្នែកមូលក្រឡង់ស្ទើរតែជោកអាវរបស់Jungkook។
« កុំយំអី.! យើងសុំទោសពិតមែន »Jungkook ក្រសោបមុខតូចយកមកជូតទឹកភ្នែកចេញថ្នមៗប៉ុន្តែក៏ត្រូវនាយតូចរុញចេញវិញ។
« ធ្វើល្អដាក់ខ្ញុំធ្វើស្អី? ចង់អោយខ្ញុំទន់ចិត្តហើយក៏មកជាន់ឆ្លីខ្ញុំតាមចិត្តអញ្ចឹងឬ? ខ្ញុំដឹងពីលោកច្បាស់ណាស់ តាំងពីយប់នោះមកម្លេះ »Taehyungស្រែករ៉េរដៃមិនអោយជុងហ្គុកចូលមកជិតខ្លួនបាន នាយប្រឹងស្រែកស្ទើរតែដាច់បំពង់កទៅហើយគ្រាន់តែមើលមកក៏ដឹងថាខឹងខ្លាំងប៉ុណ្ណារដែរ។
« មិនមែនអញ្ចឹងទេ..ថេយ៍ »Jungkookប្រុងប្រកែកប៉ុន្តែក៏ត្រូវរាងតូចស្រែកកាត់ម្តងទៀត។
« ឈប់និយាយ.! ខ្ញុំមិនចង់ស្តាប់ »Taehyungថាហើយក៏ក្រោកឈរឡើងទាំងមុខក្រញូវ មុខឡើងក្រហមព្រោះយំខ្លាំង។
« ឯងចង់ទៅណា? »Jungkookសួរនៅពេលដែលឃើញនាយតូចដើរត្រុយចូលទៅខាងក្នុងបន្ទប់ទឹកដោយមិននិយាយរកគេសម្បីមួយម៉ាត់។
« ប្រុងមិនអោយខ្ញុំចូលបន្ទប់ទេឬយ៉ាងមិច? តាមនោះតាម »Taehyungរអ៊ូហើយក៏ដើរចូលបន្ទប់ទឹកបិទទ្វាគ្រាំងស្ទើរតែប្រេះទ្វាសាលាជាពីរ ចំណែកជុងហ្គុកបានត្រឹមឈររេរ៉ចាំនៅខាងក្រៅ។
មួយសន្ទុះក្រោយTaehyungក៏ចេញមកវិញព្រោះគេគ្រាន់តែចូលទៅលុបមុខប៉ុណ្ណោះ ហើយណាមួយគេមិនទាន់ស្រួលខ្លួនប៉ុន្មានទេទើបចេះតែវិលមុខចង់សន្លប់ជារឿយៗ។
« ហ៊ើយ~ »Taehyungដកដង្ហើមធំទាំងធុញទ្រាន់បន្ទាប់ពីបានឃើញJungkookកំពុងតែឈរផ្អែកខ្នងនៅជញ្ជាំងបន្ទប់ទឹកចាំគេមិនព្រមទៅណា នៅតាមទាមគេដូចជាឈ្លើង។
« ថេយ៍ »Jungkookគ្រាន់តែឃើញរាងតូចភ្លាមនាយក៏រហ័សឈរត្រង់ជើងវិញទាំងដែលអម្បាញមិញឈរឡើងកាងដូចជាបងធំអោយភ្នែកស្រីៗមិនស្ទើរនាក់ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលឃើញរាងតូចបែរជារៀបរឹកដូចជាកូនមាន់ទៅវិញ។
« ចេះតែយ៉ាងមិចនឹង? »Taehyungដើរត្រុយកាត់មុខរាងក្រាស់ធ្វើដូចមើលមិនឃើញគ្នាយ៉ាងអញ្ចឹងទើបនាយក្រាស់ប្រញាប់រត់ទៅចាប់ដៃនាយជាប់ បន្ទាប់មកថេយ៉ុងក៏ងាកមកសួរនាយម្ខាងវិញទាំងមុខស្មើរ។
« ព្រមអត់ទោសអោយយើងទៅណា.! យើងសុំទោស »Jungkookចាប់ដៃនាយតូចជាប់លេងទឹកមុខអង្វរក។
« ... »Taehyungមិនមាត់តែក៏សម្លឹងមុខរបស់ជុងហ្គុកបែបកំពុងពិចារណា។
« ណា៎ថេយ៉ុងណា៎ »Jungkookអន្រួនដៃនាយតូចតិចៗសុំអង្វរកអោយគេលើកលែងកំហុស។
« ចុះនៅពេលដែលខ្ញុំស្រែកសុំអង្វរលោកនៅយប់នោះ.! ហេតុអ្វីលោកមិនឈប់? »Taehyungសួរទាំងអួលដើមកនិយាយស្ទើរមិនចេញ សុំអោយគេលើកលែងកំហុស? ចុះមានដែលដឹងអំពីកំហុសខ្លួនឯងឬអត់?
« យើងសុំទោស.! »Jungkook
« សុំទោសៗៗ.! មួយលានសុំទោសហើយ »Taehyungស្រែកស្តីអោយនាយក្រាស់ខណៈពេលដែលដៃឡើងញ័រទទ្រើត។
« អោយយើងធ្វើអ្វីក៏បានអោយតែឯងព្រមអត់ទោសអោយយើង »Jungkookលត់ជង្គង់ចុះចាប់ដៃរាងតូចជាប់មិនលែង ចំណែកថេយ៉ុងក្រោយឃើញបែបនេះនាយរាងភ្ញាក់បន្តិចមុននឹងឆ្លើយ។
« ចុះបើខ្ញុំមិនព្រមលោកគិតយ៉ាងមិច? »Taehyung
« បើឯងមិនព្រមយើងមិនស្រណុកក្នុងខ្លួនឡើយ យើងនឹកឯងណាស់.! អភ័យទោសរឿនកន្លងដែលយើងបានធ្វើដាក់ឯងផងទៅ »Jungkook ចាប់ផ្តើមយំចេញទឹកភ្នែកមកជាលើកទីមួយនៅចំពោះមុខរបស់រាងតូច។
« ល្អ.! បើចង់អោយខ្ញុំអភ័យទោសអោយលោកត្រូវតែធ្វើតាមលក្ខណដែលខ្ញុំបានដាក់អោយ »Taehyungគិតបន្តិចមុននឹងដាក់លក្ខណទៅកាន់នាយក្រាស់។
« លក្ខណ? លក្ខណអ្វី? »
« រយៈពេល2អាទិត្យ លោកត្រូវតែធ្វើតាមសម្តីរបស់ខ្ញុំប្រាប់គ្រប់យ៉ាង.! បើលោកតម្រូវចិត្តខ្ញុំគ្រប់2អាទិត្យខ្ញុំនឹងព្រមអភ័យទោសអោយលោក »Taehyung និយាយទាំងទឹកមុខស្មើរប្រាកដប្រជា ខណៈពេលដែលរាងក្រាស់នៅលត់ជង្គងនៅចំពោះមុខនៅឡើយ។
« យើងព្រម »Jungkookងក់ក្បាលយល់ព្រមយ៉ាងលឿនព្រោះខ្លាចនាយតូចប្តូរចិត្តវិញ។
« អឹម.! អញ្ចឹងក្រោកឡើងមក »Taehyungញញឹមរាងសប្បាយចិត្តបន្តិចវិញមុននឹងបោះដៃអោយរាងក្រាស់ចាប់ក្រោកឡើង។
« អរគុណ »Jungkookស្ទុះទៅអោបនាយតូចទាំងសប្បាយចិត្តចំណែកថេយ៉ុងក៏ឈរស្ងៀមអោយគេអោបទាំងទឹកមុខឡេឡឺរកធ្វើអ្វីមិនត្រូវ។
« បានហើយ.! ខ្ញុំមិនទាន់បានអត់ទោសអោយឯណាប្រញាប់អោបម្លេះ? »Taehyungសួរខណៈពេលដែលដៃរុញទ្រូងនាយក្រាស់ចេញតិចៗ។
« មិនទាន់អត់ទោសអោប អត់ទោសហើយថើប »Jungkookនិយាយទាំងមុខច្រឡឺមទាំងដែលមិញនេះទើបតែយំល្ហេមល្ហាមហើយសោះ។
« ច្រឡឺម.! »Taehyungថាហើយក៏រុញជុងហ្គុកចេញរួចក៏រត់ទៅរោងអាហារបាត់ទៅ ចំណែកជុងហ្គុកក៏ញញឹមបន្តិចមុននឹងដើរទៅតាមក្រោយ។
មកដល់រោងអាហារJungkookស្រាប់តែភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែលបានឃើញJimin កំពុងតែអង្គុយជាមួយក្រុមរបស់Taehyungដោយ Jiminអង្គុយជិតYoongiហើយថេយ៉ុងអង្គុយជិតBogumនិងនៅសល់កៅអីមួយទៀតក្បែរថេយ៉ុង ជុងហ្គុកក៏ដើរទៅទាញកៅអីអង្គុយក្បែរថេយ៉ុង ពេលនេះថេយ៉ុងកំពុងតែស្ថិតនៅចន្លោះកណ្តាលរវាលBogumនិងJungkook។
« ថេយ៍ឯងចង់ញ៊ាំអ្វីដែរទេ? ចាំយើងទៅកម្មងអោយ »Bogumសួរទៅថេយ៉ុងបន្ទាប់ពីស្ងាត់ជាយូរ។
« អឹម? អត់ឃ្លានទេ »Taehyungក្រវីក្បាលឆ្លើយតបជាមួយBogumទាំងញញឹមឡើងស្រស់ដែលជាហេតុធ្វើអោយអ្នកដែលអង្គុយក្បែរនោះកើតទុក្ខមិនសុខចិត្តជាខ្លាំង។
« មាត់ស្លេកៗបែបហ្នឹងមិនញ៊ាំច្បាស់ជាដួលសន្លប់មិនខាន.! ឥឡូវចាំយើងទិញបបរគ្រឿងអោយឯងចុះ »Bogumនិយាយខណៈពេលដែលដៃលើកទៅអង្អែលមាត់របស់រាងតូចថ្នមៗមុននឹងងើបដើរចេញទៅ បន្ទាប់ពីBogumដើរចេញទៅផុតថេយ៉ុងក៏ដាក់ក្បាលដេកក្រាបនឹងតុព្រោះមិនសូវស្រួលខ្លួន។
« ឯងមិនស្រួលខ្លួនឬ? »Jungkookអោនមុខសួរទៅកាន់ថេយ៉ុងតិចៗខ្លាចJiminនិងYoongiឮ ក្រោយឮសម្លេងរបស់ជុងហ្គុកសួរ ថេយ៉ុងក៏ងើបមកមើលមុខរបស់ជុងហ្គុកបន្តិចមុននឹងងាកទៅគេងវិញទាំងមិនខ្វល់អំពីសម្តីរបស់ជុងហ្គុកសម្បីបន្តិច។
ងាកមកមើលJiminវិញនាយអង្គុយក្តៀនៗព្រោះមិនសូវហ៊ានអង្គុយក្បែរYoongi តាមពិតនាយមិនចង់អង្គុយជាមួយក្រុមរបស់Taehyungឡើងប៉ុន្តែដោយសារតែYoongiហៅពេកទើបប្រកែកមិនបាន។
« ពេលប្រកួតតាំងចិត្តអោយល្អផងណា.! ព្រោះយើងមិនបន្ធូរដៃអោយឡើយ...បើសិនជាថ្ងៃនេះឯងឈ្នះក្រុមយើងម្តងទៀត យើងនឹងមានរង្វាន់អោយឯង »Yoongiនិយាយប្រាប់ទៅកាន់ជីមីនដែលកំពុងតែអង្គុយញ៊ាំអាហាររបស់គេព្រោះក្រុមជុងហ្គុកខ្លាំងជាងក្រុមរបស់ពួកគេ និយាយអោយចំប្រកួតលើកណាក៏ក្រុមTaehyungចាញ់ដែរព្រោះក្រុមអគារB មានជុងហ្គុកដែលជាជើងឯកខាងបាល់បោះទើបជាដើមហេតុធ្វើអោយស្រីៗជ្រួលជ្រើមនឹងជុងហ្គុកខ្លាំងដល់ថ្នាក់ហ្នឹងនោះ។
« ល្អ.! ត្រៀមរង្វាន់អោយហើយទៅអញ្ចឹង »Jimin តបជាមួយYoongiវិញទាំងទំនុកចិត្តពេញខ្លួន ដរាបណាមានជុងហ្គុកក្រុមគេគ្មានថ្ងៃចាញ់ឡើយ តែបើគ្មានជុងហ្គុកក្រុមគេច្បាស់ជាចាញ់ព្រោះក្រុមAមាន YoongiនិងTaehyungជាជើងខ្លាំងដូចគ្នា។
ចាញ់ឬឈ្នះ?🥴
TO BE CONTINUED
✨Thank for support✨
@Ju Xiu-ជូស៊ី