Turn back the time ~Dutch~

-32-

'Mensen, bedtijd!' Het zal toch niet- toch wel. Als ik mijn hoofd omdraai in de richting van het stemgeluid zie ik Floris met een geniepige grijns op zijn gezicht naar ons kijken. Echt, als hij zo doorgaat, ben ik niet verantwoordelijk voor eventuele schade die ik aanricht. Zuchtend maak ik me los en kijk naar mijn benen. Voordat ik ook maar kon overwegen om veilig te blijven zitten op Kieran's schoot word ik aan mijn hand overeind getrokken. Gesleurd eigenlijk meer. Voordat ik voorover kan kukelen is Kieran al opgestaan er pakt me vast voordat ik kan vallen. Boos kijk ik naar voren, waar nog steeds Floris en Vivi staan. God, als ik er de energie voor had gehad had ik hem nu aangevlogen. Ze durven nog te lachen ook. En niet zachtjes gniffelen, nee, dit neigt meer naar vierkant uitlachen. Ik mompel een hele stroom vloeken die écht niet voor herhaling vatbaar zijn. Dan barst Kieran ook in lachen uit. Ineens zie ik ook het grappige van de situatie in. Ik begin eerst zwak te glimlachen, daarna te gniffelen en daarna een slappe lach zoals ik nog nooit heb gehad. Als je nu langs ons huis zou lopen, dan zou je dachten dat er een paar katten gemarteld werden binnen. Inmiddels hebben Vivi, Floris en Kieran ook al het punt van de slappe lach bereikt. Nog net niet zo erg als de mijne- toch wel. Ik sta te wankelen op mijn benen voordat ik weer terug neerplof op de bank.

Pas na een halfuur kunnen we een beetje normaal functioneren. Maar alleen zolang je naar de grond kijkt, als je naar een gezicht van iemand anders kijkt dan barst je alweer in lachen uit. Bibberig adem ik een keer in. Voordat ik ook maar mijn longen vol heb kunnen zuigen lig ik weer dubbel. Bij de rest is het niet heel anders.

Weer een kwartier later zijn we bijna 100% van onze slappe lach af. 'IK WIL DE BADKAMER EERST!' roep ik door de kamer. Aan de teleurgestelde blik in Floris' ogen zie ik dat hij precies hetzelfde had willen roepen, maar ik was hem voor geweest. 'Karma!' is mijn briljante antwoord. Met een triomfantelijke grijns op mijn gezicht ga ik overeind staan en wacht tot Kieran opstaat. Dan ben ik het wachten zat en pakte zijn hand om hem overeind te sleuren.

Zodra we boven zijn staat de vermoeidheid toe. Moe loop -meer sjokken- ik naar mijn bed en laat me erop neer vallen. 'Ik heb je gemist, bedje van me.' Mompel ik zachtjes in de stof. 'Praat jij tegen je bed?' Hoor ik links van me iemand vragen. Helemaal vergeten! Kieran is hier ook nog! Ik mompel iets onverstaanbaars terug. 'Kom luie geit! Je moet je nog omkleden en je tanden poetsen!' Als antwoord blijf ik liggen. Dan voel ik twee handen om mijn middel die me beginnen te kietelen. Fuck he! Waarom gebruiken mensen altijd de zwakke plek van een ander? 'Oké oké!' Hou op met kietelen! Tevreden leunt hij achterover. Verstoord kijk ik hem aan. 'Nou komt er nog wat van dan?' Lachend jaag ik hem mijn kamer uit. Aan zijn vragende blik te zien heeft hij geen idee waarom ik hem mijn kamer uitjaag. 'Ik moet me toch omkleden? En je moet je joggingbroek van gisterenavond weer halen, dus ksst!'

In mijn o zo sexy -not- slaaptenue, een lichtblauw hemdje van badstof en een  donkerblauwe broek die vrij los zat, sta ik mijn tanden te poetsten in de badkamer. De deur staat open, ten teken dat ik klaar ben met omkleden en Kieran binnen mag komen. Aan het gestommel op de trap te horen komt hij naar boven. Snel spuug ik de tandpasta uit en spoel mijn mond nog na met water. Gadverdamme, het blijft een vieze smaak, die tandpasta. 'Jasmijn?' 'Ben hier, je mag binnenkomen!' Dan loopt hij ook de badkamer in en begint zijn tanden te poetsen met dezelfde tandenborstel die hij gisterenavond had gebruikt. Verveeld wacht ik op hem in de deurpost. Nadat ik nog geen vijf seconden bij de deurpost heb gestaan gaap ik enorm erg. Kieran grinnikt, wat er enorm grappig uit ziet met de tandenborstel in zijn mond. Terwijl ik lach om het beeld van de grinnikende Kieran met een tandenborstel in zijn mond spuugt hij de tandpasta uit.

Omdat ik te lui ben om te wachten totdat hij zijn mond heeft schoongespoeld loop ik alvast naar mijn zachte bed. 'Ik heb je gemist bedje van me, maar onze relatie kan weer verder tot morgenochtend. Hopelijk heel laat.' Weer hoor ik gelach achter me. Mensen moeten echt eens leren dat ze me niet van achteren moeten besluipen! Gek word ik er van. Toch besluit ik het te negeren en te blijven liggen. 'Hé schuif eens op! Je bent niet de enige die in dat bed moet slapen!' Met tegenzin schuif ik iets in. Ik draai me om zodat ik op mijn rug lig en kijk Kieran aan. 'Wacht even!' Ik stap met veel tegenzin uit bed en loop naar beneden. 'DE BADKAMER IS VRIJ!' schreeuw ik naar beneden. Nog geen seconde later komt het antwoord: 'OKÉ NU NAAR BED DAN!' Ik rol met mijn ogen, maar ben te moe om te gaan discussiëren met hem. Tevreden over mijn behulpzaamheid sjokt ik weer terug naar bed en laat me erop vallen.

'AU!' Geschrokken veer ik weer overeind. O ja, Kieran lag hier ook! Gelijk draai ik me om en ga voorzichtig weer zitten. 'Sorry sorry sorry!' Dan veert de deur niet zo zachtjes open en Floris staat in de deuropening. 'Gaat alles goed hier?' 'Ja hoor, alleen je zusje moet uit gaan kijken waar ze gaat zitten!' antwoord Kieran behoorlijk droog. Grinnikend sluit hij de deur weer. 'Waar ben ik op gaan zitten?' 'Mijn onderbuik!' 'Sorry!' 'Met boksen word ik wel eens harder geslagen in mijn maag, geen zorgen.' Antwoordde hij. Zijn stem klinkt niet heel erg gepijnigd dus het zal wel mee vallen. 'Sinds wanneer doe jij aan boksen?' 'Sinds ik een jaar of zeven was, hoezo?' 'Nieuwsgierigheid, en ik heb ook een aantal jaar op boksen gezeten. Mijn ouders vonden het goed dat ik mezelf kon verdedigen als het erop aan komt. Daarna heb ik een aantal jaar op atletiek en turnen gezeten, vandaar dat ik behoorlijk lenig ben. Daarna ben ik gaan judoën. Daarmee ben ik gestopt, en nu loop ik meestal alleen nog hard.' Hij knikt. Opgelucht dat ik niets al te ergs heb veroorzaakt ga ik liggen en nestel me tegen Kieran aan. En dit keer, kom ik niet voor elf uur morgenochtend eruit is mijn laatste gedachte voor de slaap me te pakken krijgt en me helemaal omvat als een deken.