Turn back the time ~Dutch~

-37-

Op vrijdag middag zet ik opgelucht mijn tas op grond. -Nou ja, zetten? Eigenlijk duvel ik dat ding met schoolboeken zo snel en hard mogelijk op de grond zodra ik er de kans voor krijg- Met een knal komt hij neer op de grond. 'Jezus Christus! Wie is er zo aan het gooien?' roept mijn moeder vanuit de keuken. Ja, ze was woensdagavond weer thuis gekomen. Het uitje had haar zichtbaar goed gedaan. 'IK!' Veel te blij huppel ik naar de keuken, naar mama toe. 'Je bent veel te vrolijk, laat me even denken. Het is vrijdag?' Met een nadenkende blik kijkt ze me aan. 'Gedeeltelijk!' antwoord ik nog steeds met een enorme grijns op mijn gezicht. 'Geen huiswerk of leerwerk?' 'Je bent warm, ga door!' mijn wangen beginnen bijna pijn te doet van mijn -idioot- grote grijns. 'Ik geef het op. Vertel het me! Houd me niet langer in spanning!' 'MIJN EXAMENS ZIJN AFGELOPEN EN DE VAKANTIE IS BEGONNEN EN-' Voordat ik verder kon gaan werd ik onderbroken. 'Doe eens rustig!' Mijn moeders bestraffende woorden weerhouden me niet om er nog steeds keihard -mensen, geef toe: wie zou het wel doen!?- er achter te roepen; 'IK GA MAAR MILAAN BABE!' 'Heel heel erg bedankt!' zegt mijn moeder van uit het niets. Ik houd mijn hysterie een seconde in om mijn moeder vragen aan te kijken. Mijn hersenen had ik al uitgeschakeld voordat ik thuis was, dus ik heb geen zin/tijd/energie om over dit wiskundig vraagstuk na te dachten en het gelijk te vragen. 'Waarvoor dan?' 'Voor het veroorzaken van een geknapte trommelvlies bij mij natuurlijk!' Ik weet niet of het komt doordat het vrijdag is, het vakantie is of de examens zijn afgelopen, maar ook al was het een grap met enorm slechte humor; ik krijg helemaal de slappe lach. Tot aan huilen toe.

Nog geen zes minuten later horen we gestommel aan de voordeur. Kort daarna word de deur vrij hardhandig opengetrokken en met een klap dichtgegooid. We horen een keiharde plof van een tas -gok ik zo- die neerkomt en drie seconden later komt Floris de keuken binnen gestormd. Ook hij begint hysterisch en loeihard te schreeuwen; 'HET IS VRIJDAG! EN WAT BETEKEND DAT? VAKANTIE!  DE EXAMENS ZIJN AFGELOPEN EN IK GA NAAR MILAAAAAAAN SUCKERS!' Ik kon het hem niet kwalijk nemen, want ja, had ik niet zeven minuten geleden hetzelfde gedaan? Zelfs de tekst was bijna hetzelfde, of in ieder geval de kern. 'Je vergeet een ding broertje lief!' Zeg ik heel serieus en een klein beetje mysterieus. 'Wat dan?' Hij schreeuwt het nog net niet, maar ik zweer je dat als hij een volumeknop had, het volume maar 1 stand naar beneden is gegaan -op een knop waar 500 het maximum is- . Ik geloof dat mam nu twee gescheurde trommelvliezen heeft, en de buren een hartaanval gekregen hebben om het plotselinge geschreeuw. 'O, ja natuurlijk! Bijna vergeten: IK GA NAAR MILAAN! DAT HAD IK DUS ECHT NOG NIET GEZEGD. En anders pech WANT IK GA NAAR MILAAN UHU.' Hij maakt een of andere rare dans move die ik identificeer als een Floris-move. Ik rol met mijn ogen en kijk hem aan. 'Nee sukkel dat je bent! IK GA OOK NAAR MILAAAAAN!!!' Hij slaat een arm om me heen en woelt flink hard door mijn haren. Normaal geef ik hem dan een flink pijnlijke linkse of rechtse hoek -ligt eraan waar ik bij kan op het moment- in zijn buik waar hij het minste van voelt,  arm waar het altijd een blauwe plek achterlaat of in zijn ribben die meestal het slachtoffer zijn omdat het en blauw word en flink zeer doet ( ze vroegen toen bij de gym op school door wie hij in elkaar was geslagen omdat er meerdere op zijn borstkas zaten. Hij heeft toen gezegd dat het door mij kwam, iedereen lachte hem uit, maar sinds ik mijn skills had laten zien in vechtkunsten tegen een van zijn vrienden die een beetje te opdringerig was lachen ze niet en kijken eerder angstig naar me) -waar ik bij kan op dat moment- maar door mijn -onze- uitgelaten en overdreven blije stemmingen, heb ik er dit keer geen last van. Integendeel, ik spring op zijn rug en maak ook zijn haar door de war, ook al is dat vragen om problemen.

Grote problemen.

Hele grote problemen.

Maar het boeit hem niet en begint me te kietelen, met als gevolg dat ik hem de kietel dood geef.