Turn back the time ~Dutch~

-47-

Ik schiet recht overeind in bed. Wat is dat geluid? Het is een soort.... gekraak met vogelgezang, alsof iemand over oude houten planken loopt midden in het bos. Een blik naar links vertelt me dat Kieran geamuseerd zit te grijnzen. Zodra hij doorheeft dat ik kijk, reikt zijn arm naar zijn telefoon, die naast hem op het nachtkastje ligt. Hij houd het scherm zo dat ik mee kan kijken en zet het alarm af. Meteen is het krakende geluid met vogelgezang afgelopen. 'Verdomme, ik schrok me de pleuris. Wil je nooit meer zo'n irritant eng geluid als wekker gebruiken?' Hij lacht om mijn gekwelde uitdrukking. 'Dat zou ik best kunnen doen, maar dan word je niet wakker. Jij bent immuun voor normale wekkers. Daar slaap je gewoon doorheen, dus ik moest wel. Buiten dat, je moet opstaan omdat je zo meteen een shoot hebt, weet je nog? Vivien had je er gisterenavond nog aan herinnerd.' Gisterenavond. De afterparty. Toen was ik toch op het bed gevallen, en in slaap gevallen? Ik kan me niet herinneren dat ik me toen heb omgekleed, maar wanneer ik de deken van me af sla lig ik in mijn ondergoed. Ik graaf in mijn geheugen naar de ontbrekende delen. Maar een glas champagne gedronken gisteren, dus daar kan het niet aan liggen. 'Heb jij me gisterenavond uitgekleed? Ik kan me niet herinneren dat ik dat zelf heb gedaan.' 'Ja, je sliep al en ik wilde je niet wakker maken omdat je al zo moe was. Dus ik heb je uitgekleed en je kleren op die stoel daar neergelegd.' Hij wijst naar een van de twee stoelen die tegenover het bed staan. 'Bedankt. Dan ga ik me nu maar aankleden, geloof ik.'

Precies op het afgesproken tijdstip sta ik beneden, op Vivien te wachten. "Quand on parle du loup, (on en voit la queue)." komt in mijn hoofd op. Vertaalt betekend het: Wanneer iemand spreekt over een wolf, (iemand ziet de staart). Daar, vergezeld door het geluid van het belletje van de lift, komt ze de lobby binnengelopen alsof het haar persoonlijke catwalk is. 'Lekker geslapen?' vraag ik aan haar. 'Ja hoor. Het bed is heerlijk, al hebben we hem nog niet uitgeprobeerd-' voordat ze verder gaat, onderbreek ik haar. 'Gadver! Ik hoef geen details van wat jullie in bed doen. Houd dat maar voor jezelf, ik geef je toch ook geen uitgebreide beschrijving van wat Kieran en ik uitspoken?' Vivien glimlacht. 'Misschien wil ik wel weten wat jij en Kieran doen. Vertel eens, wat doen jullie dan?' Ze trekt een paar keer haar wenkbrauwen op. 'Dat is anders, jij zou toch ook geen smerige details over je broer willen, of wel dan?' 'Misschien niet nee. Ik heb lekker uitgeslapen. Floris ligt nog te slapen geloof ik. Of hij is inmiddels wakker geworden.' Ik glimlach en knijp mijn ogen samen door de felle ochtendzon in Milaan. 'Als Kieran de wekker niet had gezet, zou ik nu ook nog slapen. Gisterenavond was ik gelijk toen we in de hotelkamer waren in slaap gevallen. Met kleren aan nog zelfs. Zo moe was ik.' Mijn wangen worden een paar tinten roder. 'Aww schattig! Heeft hij je omgekleed?' Mijn roder wordende wangen zeggen genoeg voor haar. 'Ik ga dood als ik geen koffie krijg. Kom mee er zit een Starbucks om het hoekje. We gaan lopend trouwens, het is hier nog geen twee huizenblokken vandaan.' Ze heeft er zelfs rekening mee gehouden dat we gaan lopen. Haar hakken zijn minder hoog dan normaal, wat volgens haar betekend dat het loopschoenen zijn. Ik zou er nog steeds niet zo lang mee kunnen lopen, laat staan een hele dag. 'Wil jij ook koffie?' Vivien's stem haalt me uit mijn gedachten. 'Ja, doe maar. Anders val ik straks in slaap, denk ik.' Ze schenkt me een glimlach en loopt de Starbucks binnen. Ik besluit buiten te wachten, omdat ik geen zin heb ik een volle winkel met allemaal mensen waarvan ik de taal niet eens spreek. Nonchalant leun ik tegen de muur aan, wachtend op haar terugkomst. Een viertal jongens gaat ook de Starbucks binnen. Een ervan gaan niet naar binnen, maar komt op mij af. Ik trek mijn wenkbrauwen op naar hem. 'Hi. I have a bet with my friends over there.' Hoe weet hij dat ik geen Italiaans spreek? Hij ziet er behoorlijk Italiaans uit, dus hij moet hier wel ergens vandaan komen. 'So, and what's the bet?' 'I had to ask you for your number, they said that I didn't dare to do that. So, can I get your number?' 'I'm sorry, but no. I've got a boyfriend, you know.' 'Damn. That's too bad. You're smoking hot.' Met die woorden draait hij zich weer om, terug naar zijn lachende vrienden die alles gezien hebben door het raam. Ik glimlach en schud mijn hoofd. Dus. Hij gaat voor een weddenschap random "smoking hotte" meisjes om hun nummer vragen. Raar, maar ergens vind ik het ook weer wel  een compliment.