Turn back the time ~Dutch~

-09-

Gisterenavond had ik besloten vandaag naar school te gaan, soms haat ik het studie-nerdje in mezelf die altijd naar school wil. Vooral nu. Ik heb nu al spijt van die beslissing. Lessen volgen voor vijf TTO met knallende koppijn, gaat niet goed samen. Nu Lieve niet meer tot mijn groepje behoord omdat ik haar eruit had getrapt, zocht ik andere vrijwilligers. Niet dat er geen vrijwilligers zijn, sommige meiden zouden sterven van geluk om tot mijn vriendengroep te horen, maar er is een groot risico. Namelijk dat je er uit wordt getrapt. Zoals Lieve dus. Madelon, een meisje dat ik al ken sinds de basisschool komt naar me toe gelopen. Ze heeft een ander vakkenpakket dan mij, dus ze is er niet elke pauze bij. Maar als ze er is, dan zijn we gelijk weer op de hoogte van alle nieuwe roddels. Madelon vindt het ook geweldig als ik vertel over mijn modellenwerk, dus ik had het hele verhaal verteld. Ik heb samen met haar helemaal stuk gelegen. Heel het halfuur lang had ik niet aan Alex of papa gedacht, wat heel fijn was.

Na de pauze hadden we alleen nog super saaie vakken, waarin je doet alsof je oplet. Het enige wat je doet, is je schrift een nieuwe kleur geven met je markeerstiften, of leuke poppetjes tekenen in je schrift, Whatsappen onder tafel, elkaars boeken onder schrijven met songteksten, eigenlijk alles zolang het maar niets met de les heeft te maken. De leraar heeft helemaal niets door, zolang je maar stil bent. Hij denkt dat we allemaal ijverig aantekeningen zitten te maken omdat zijn verhaal zo ontzettend interessant is. Niet dus. Absoluut niet.

Dit keer ben ik te erg in gedachten om op te merken dat de leraar iets had aan me had gevraagd. Ik had totaal geen zin om te antwoorden dus zei ik het aardigste antwoordde dat in me opkwam: 'Wat?' Zelf vond ik dat niet helemaal onbeleefd, maar ik had wel eens aardiger gedaan. Die verdomde meneer werd gelijk helemaal boos, en begon te tieren over de jeugd van tegenwoordig, geen manieren, enz. enz. enz. Je kent het wel. Madelon -dit vak hadden we wel samen- kwam gelijk voor me op door heel kil te reageren. 'Hoort u dan ook niets meneer? Leraren roddelen toch constant over hun leerlingen? Ik dacht dat u wel gehoord had dat ze problemen thuis heeft. En u begint haar uit te schelden omdat haar gedachten ergens anders zijn? Volgens mij moet u eerder de ouderen van nu uitschelden meneer.' Wam. Die zat. Madelon, die -in de klas- een hele lieve, ijverige en stille studente is, zo eentje die voor in de klas zat, goeie cijfers haalde, haar huiswerk altijd af had en bijna nooit iets zei -in de les dan, buiten de les ratelt ze constant- laat staan schreeuwen, zegt nu iets, dodelijk kil, zonder dat het aan haar gevraagd is dwars door de klas? Ineens had niemand meer aandacht voor zijn of haar schrift of telefoon, maar keken allemaal naar Madelon. Sommigen hadden alleen hun mond open hangen, maar anderen keken serieus alsof ze net hadden ontdekt dat spoken bestaan. Alleen al door Madelons blik in haar ogen kreeg ik koude rillingen over mijn rug. Ik weet voor 100% zeker dat niemand haar die blik na kan doet. Ze keek zo kil, bijna moordzuchtig. De hand van de leraar was half omlaag gezakt van het werkwoord dat hij had opgeschreven, met uitpuilende vissenogen en een bijna ontwrichte kaak. Onbetaalbaar. Snel haalde ik mijn telefoon tevoorschijn en maakte een foto. Snel blikte ik om me heen, niemand had het gezien.

Die actie was onbetaalbaar. Serieus, de hele school zal het na de eerste minuut van de pauze al weten. Je had het moeten filmen. Ik was zo slim geweest om een foto te maken, maar filmen had ik niet gedaan. Ik wend mijn blik even van Madelon af , en de leraar die keek echt onbeschrijfelijk. Ik zag een iemand dit filmen. Ik moet hem echt vragen het filmpje door te sturen. Naar de hele school. Toen keek ik weer naar Madelon. Haar blik in haar ogen was niet meer kil, maar straalde nog steeds pure woede uit. Echt waar, volgens mij kreeg ze met die blik zonder ook maar een woord te zeggen de grootste vechtersbazen op hun knieën. Toen ik mijn klas weer rond keek, hadden de meesten hun mond al dichtgeklapt en zaten diep in gedachten verzonken na te dachten over wat net gebeurd was.

De directeur kwam binnengelopen. 'Ik-' begon hij, maar toen hij zag dat we allemaal aan het staren waren zonder iets te zeggen onderbrak hij zichzelf. 'Wat is hier in hemelsnaam aan de hand?' Madelon zei heel koel: 'Niets hoor meneer de directeur, wat wilde u zeggen?' Wij knikten allemaal instemmend. De meneer keek beduusd, maar knikte ook. 'Ik wilde jullie aan een nieuwe leerling voorstellen.' Op dat moment kwam Kieran binnen gelopen. Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek hem aan. Hij liet zijn ogen door de klas dwalen en kwam uit op mij. 'Jasmijn?' kwam er heel verbaast uit. 'Kieran?' reageerde ik al even verbaast. Samantha maakte haar blik los van Madelon en keek naar Kieran. Haar ogen werden zo groot als schoteltjes. Ik kon haar gewoon zien dachten: wat een lekkertje! Hoe kan het dat hij die suffe trut van een Jasmijn kent?. Ik keek haar met een bitchy blik aan. Wacht maar tot ze de laatste fotoreportage ziet van Kieran, Justin, Floris en Kyeno. Ze zal groen zien van jaloezie!

'AHUM, kun jij je even voorstellen?' Hij verbreekt het oogcontact met mij en antwoordde de directeur: 'Ja 's goed. Nou, ik ben Kieran. Ik ben net verhuist vanuit Utrecht en kom hier een tijdje wonen. Ik ben vaak in sportschool te vinden en ben model. Nog vragen?' De meeste jongens kijken heel geïrriteerd voor zich uit, bang dat hij alle meiden zal kapen. Ik weet wel zeker dat hij dat niet doet, zo'n jongen lijkt hij me niet. Uit wat ik van hem kon opmaken, zal hij dat ook niet doen. De meiden beginnen langzaam uit hun trance te komen en iemand achter in de klas roept: 'Model hé? Kun je dat bewijzen?' Kieran lacht en zegt: 'Waarom zou ik liegen dat ik een model ben, geloof je me soms niet?' 'Nee!' riep Jasper simpel terug. Ik wist dat hij zich er probeer de uit te kletsen omdat hij geen foto's had, dus bukte ik voorover om mijn tas te pakken en de foto's er uit te halen. Toen ik ze allemaal had gevonden liep ik naar Jasper toe. Ik gooide de foto's op tafel bij Jasper. 'Kijk hier dan maar naar als je hem niet gelooft!' Hij floot tussen zijn tanden. 'Ben jij model? Ben jij dat? Sexy!' Ik zwiepte mijn haar arrogant over mijn schouder en liep weer terug naar mijn plaats. De foto's gaan nu rond in de klas. De jongens willen hem zien omdat ik er opsta als model, de meiden omdat Kieran erop staat. En, puur omdat ik het wil en misschien een beetje door de jaloerse blikken die ik dan krijg, voeg ik er nog iets aan toe. 'Die blonde lange, die rechts van me staat, is Floris. Mijn broer. Daarnaast Kyeno, dan Kieran en dan Justin.' Een - nul voor mij, Samantha.