Turn back the time ~Dutch~

-20-

Boos loop ik naar mijn kamer. Wat was er in hemelsnaam net gebeurd? Praatten ze over mij? Hadden ze het vaker over mij? Ik voelde hoe er een knoop in mijn maag ontstond. Dit gevoel was dus echt niet oké, het tegenovergestelde zelfs.

Douchen is goed voor de stress, hield ik mezelf voor. Als je gaat douchen, zullen alle zorgen van je af glijden, net zoals het water. Dat had mijn oma me geleerd, toen ik vijf jaar oud was. Een wijze oude dame, hoe oud ze dan ook mocht zijn, elke keer dat ik bij haar was, haar ogen fascineerden me. Ze is ruim 83, maar die stonden zo levendig! Alsof ze die had gejat van een kind van vijf. Zo helder blauw en die twinkeling. Ze was een vrouw van weinig woorden, maar als ze iets zei, dan was het een wijs antwoordde, meestal nog zelfs een citaat van iemand. Ze lachte niet vaak, maar als ze lachte lachten haar ogen standaard mee. Vroeger, was ze mijn held.

Ik stapte de badkamer in, op zocht naar een handdoek. Verdomme, die waren er niet. Ik liep naar de droger, greep er een schone handdoek uit en vervolgde mijn weg naar de badkamer. Ik dropte de handdoek in de badkamer en liep door naar mijn kamer om kleren te gaan halen voor als ik uit de douche kwam, zodat ik niet driekwart naakt naar mijn kamer moest lopen. Voorzorgsmaatregel. Je wist maar nooit wie er op welk moment naar boven kwam.

Toen ik mijn kamer binnenliep struikelde ik over een hoopje kleding. Mijn knie (die nog net een week niet meer blauw was van de vorige keer) komt tegen mijn ladekastje en tranen springen in mijn ogen. Moedeloos zak ik neer tegen de muur. Ik merk nog net de tranen die over mijn wangen lopen als het zwart word voor mijn ogen.