Turn back the time ~Dutch~

-14-

Schooldagen waren officieel veel leuker als Kieran er bij was. Niet dat ik Madelon gelijk in de steek liet, integendeel. Die twee samen vormden echt een komisch duo. Doordat ik zo sarcastisch was, hadden we ongelofelijk veel lol in de middagpauze. Die vergelijking met een clown voor Kieran, die was toch niet geheel verkeerd. Hij heeft echt altijd een grijns op zijn gezicht geplakt zitten. Of in ieder geval een geamuseerde blik. Madelon had ook de tijd van haar leven. Ze was net naar de wc weggerend omdat ze bijna in haar broek plaste. Ze huilde letterlijk van het lachen. Niet een traan of zo, nee de tranen stroomden over haar wangen. Als je de grappen niet had gehoord, leek het net of we haar keihard hebben gekwetst. Dat ze wegrende van ons helpt ook niet mee, maar ja het zal wel. Na een paar minuten komt Madelon weer terug. Ze had haar make-up bijgewerkt in de wc's, ze had er waarschijnlijk ook als een panda uitgezien. Fuck, ik misschien ook. Ik pakte snel mijn mobiel en start de camera op. Opgelucht ademde ik uit. Het was niet zo erg. Ik veegde het kleine beetje zwart onder mijn ogen weg. Lang leve waterproef make-up.

Vlak voordat ik samen met Kieran naar huis fietste, gingen we nog naar de kluisjes om boeken te droppen die we niet nodig hebben. Ik kwam erachter dat het cliché van het kluisje ernaast gedeeltelijk waar was, want hij had weliswaar het kluisje onder de mijne. Normaal krijgen de nieuwe brugklassers die, dus ik lach hem vierkant uit. Hij kijkt me raar aan. 'Wat?' vraagt hij verbaast. 'Die kluisjes krijgen alleen brugklassers' zeg ik tussen een paar giechels door. Hij kon er ook om lachen, al hoewel het niet zo hard was als ik deed. 'Waarom? Ik zit toch écht in het vijfde. Zien ze het verschil niet tussen eerste en vijfde of zo? Ik ben dan een wel hele grote brugklasser.' reageerde hij geïrriteerd. Dat was waar. Hij was -ik weet het, bijna onmogelijk- een paar centimeter langer dan ik ben. 'Nee, waarschijnlijk waren er geen kluisjes bovenaan meer beschikbaar. Plus, het is een hele eer om het kluisje onder me te hebben, vind je ook niet? Kun je elke ochtend met volle teugen van mijn ochtendhumeur genieten!'

Vrijdag na school gaan we naar Kieran, om te vieren dat het weekend is (zeg ik tegen hem, maar eigenlijk ben ik gewoon nieuwsgierig waar hij woont. Geef toe. Iedereen zou in mijn situatie nieuwsgierig zijn.). Uiteindelijk komen we bij een mooie wit/zwart twee onder een kap woning uit. Ik herken deze buurt omdat het maar vijf minuten fietsen van onze straat af ligt en er is een hele goeie ijszaak. Dit keer krijg ik mijn fietssleutel er wel zelf uit. Als we naar binnen gaan hoor ik een warme stem roepen: 'Wie is daar?' 'Ik ben het mam!' schreeuwt Kieran terug. Als we onze jassen hebben opgehangen en schoenen uit hebben gedaan (ik hou van sneakers die makkelijk uit te trekken zijn, buiten dat, waarom zou ik überhaupt hakken aantrekken zonder een of andere speciale gelegenheid? Ik steek al boven de rest uit als een giraffe) lopen we door naar de woonkamer. Een kleine gezette vrouw staat in de keuken in wat pannen te roeren. Ik volg Kieran naar de keuken, waar hij sinas voor ons inschenkt. De vrouw kijkt op, en merkt dat ik er bij ben. 'Hallo meid! Wie ben jij?' 'Ik ben Jasmijn mevrouw.' 'Zozo, waar heeft mijn zoon zo'n knap meisje vandaan gehaald?' Ik schenk haar een brede glimlach. 'We kenden elkaar al mevrouw, van de fotoshoot vorig weekend.' 'O, nu herken ik je van de foto's! Je hebt een prachtig koppie meid!' Ik glimlacht weer, en mompel een bedankje. De ogen van de vrouw glimmen van trots. 'Noem me toch geen mevrouw! Dan voel ik me oud, tussen al die knappe jonge genen hier. Ik ben Heleen.' De spontaniteit van deze vrouw overviel me. Ze is inderdaad een sterke vrouw. In dit opzicht had Kieran 100% gelijk gehad. Zijn moeder had dit niet verdient, en dat heb ik al binnen drie minuten door.

Zijn kamer ligt op de verdieping hierboven, dus volg ik Kieran de trap op. Hij balanceert twee glazen en een schaal popcorn op een dienblad. Ik had nog aangeboden om te helpen, maar Kieran zei dat een echte man dat allemaal zelf kan. Tuurlijk. En wie ben ik om iemand trots te krenken? Juist, niemand.