Turn back the time ~Dutch~

-04-

'VIVIENNE EN FLORIS! ZIJN JULLIE NOG OP DE PLANEET AARDE?' Floris herstelde zich als eerste, maar nog steeds een tiental seconden te laat. 'Rustig aan schreeuwer!' Ik was behoorlijk tevreden met mezelf dat ik ze uit hun trance had weten te halen. 'Vivienne, waar moet ik nu heen?' 'Naar de afdeling make-up of je moet eerst je passessie doen, ik vraag het even na. Wacht hier.' Zodra ze buiten gehoorafstand was vroeg ik aan Floris: 'Wat was dat net? Waren jullie samen op planeet Love of zoiets?' Hij antwoordde net iets te snel: 'Zou je wel willen hé? Maare by the way, klein detailtje , ik heb een vriendin en dat weet je.' O ja die bitch van een Manon! Een -zonder twijfel geverfde-  blonde en ook nog eens hele domme..... hoe zeg ik dit netjes?......snol is dacht nog wel de aardigste die in me opkomt. Ze beweert ook nog eens dat ze natuurlijk blond is, maar alleen de bovenste laag is blond, de rest veel te donker om blond te zijn. Maar ja, zolang ze goed is voor mijn broer zeg ik er niets van. Maar dat betekend niet dat ik aardig moet zijn tegen haar. Zij mag mij ook niet trouwens, dus waar zou ik moeite voor doen?

Vivienne kwam weer terug. 'Je moet eerst je passessie doen, zodat ze je jurken een beetje aan kunnen passen als die nog niet goed is. Je doet de shoot samen met 3 jongens; Kyeno, Justin en Kieran heten ze, geloof ik. Ze zijn enorm hot dus hou je telefoonnummer maar vast bij de hand.' Ik rol met mijn ogen en vraag waar de afdeling kleding is. 'Rechtdoor en zodra je de set ziet moet je links.' Waren de instructies die ik kreeg.

Was het nou links of rechts? Rechts is het meeste te doet dus loop ik naar rechts. Na wat rondkijken struikel ik bijna over een draad. Dat kan er ook nog wel bij. Ik vraag aan iemand die er niet chagrijnig uitziet –zo ongeveer driekwart van de mensen ziet er chagrijnig uit, niet dat ik zelf een uitzondering ben- waar de kledingafdeling is. 'O lieveke dat is helemaal aan de andere kant van de set! Wie heeft je zo laten lopen?' 'Nou eigenlijk niemand, ik heb gewoon het richtingsgevoel van een blinde kip. O, ik ben Jasmijn, het model voor deze shoot.' 'Ik ben Kimberly, loop maar met mij mee. Ik ben je styliste voor vandaag en morgen.'

Na een half uur jurken gepast te hebben -waarbij mijn mond de hele tijd openhing, die dingen waren mooi!- hebben ze overal de juiste maten van. Ik moet nu snel door naar de afdeling make-up. Doordat ik net verkeerd was gelopen, wist ik nu wel waar de afdeling make-up was. Ik stapte de ruimte binnen en mijn mond viel open. Dit was mijn eerste grote klus, en ik had nog nooit zo veel make-up bij elkaar gezien, op de winkel na dan. Kwasten, borstels, blush, lippenstift, lipgloss, oogschaduw, concealer, foundation, poeder, bronzer, eyeliner, oogpotlood, lippotlood, wenkbrauwpotlood, oogschaduwbasis, glitter, nepwimpers, lippenbalsem en ga zo maar door. Niet normaal. Toen ik eenmaal bijgekomen was van het aanzicht had de visagist me al gespot. Het was een klein vrouwtje. Ze deed me dachten aan een tuinkabouter, maar ze had een moederlijke en warme uitstraling. 'Hallo meid! Na al die ijdele testosteron bonken die ik moest opmaken was ik wel toe aan wat oestrogeen!' Ik moest lachen en vroeg: 'Is dit een waarschuwing of een dreigement?' 'Ach schattebol, maak je geen zorgen. Alle jongens zijn uiteindelijk ijdel als het om hun uiterlijk gaat. Heb je ooit een jongen gezien die met zijn T-shirt achterstevoren, zonder iets aan hun haar gedaan te hebben,  broek op half elf, twee verschillende sokken en een verwassen onderbroek aan zien komen? Nee hé? Precies! Ze zijn ijdel!' Ik moest lachen omdat ze zo doorratelde. 'Niet bewegen! Straks is alles helemaal bibberig en vaag omdat jij moest lachen en o ja ik ben Annabel!' Ik probeer stil te zitten maar dat lukt niet echt door die snelle stemmingswisseling van haar. Ze haalt haar handen weg en zegt: 'Schat ik geef je twee minuten, daarna ben je uitgelachen en ga ik weer verder oké?' Ik hik nog een beetje na als Vivien binnen komt gelopen. 'Wat is hier aan de hand?' Gelukkig kwam Annabel er precies op dat moment aan om het uit te leggen, want ik had het echt niet binnen een paar minuten uit kunnen leggen zonder te lachen. Uiteindelijk moet Vivienne ook lachen, maar daarna is ze al snel weer serieus. 'Jullie moeten nu wel opschieten, want over een half uur gaan we beginnen. En o ja, ze hebben je broer gevraagd ook nog mee te doet. Ze kwamen uiteindelijk toch nog een model te kort, en aangezien hij knap was en precies wat ze zochten hebben ze hem gevraagd.' 'O God nee! Nu is zijn eigendunk alleen maar groter!'

Kort daarna kwam Floris de ruimte binnen. Shirtless. Hij mag dan wel een six-pack hebben – en dat weet hij maar al te goed- , maar hij is nog steeds mijn broer. Onze ouders grappen altijd; als jullie geen broer en zus waren geweest, waren jullie een stelletje geweest. We leken heel erg op elkaar. Hij heeft lichtblauwe ogen met donkerblonde haren in de look van ik-kom-net-uit-bed-gerold, wat meestal ook waar is. Ik zelf heb knalblauwe ogen met lang lichtblond haar. Ik zei je toch, we zijn levende barbies. In zijn geval een levende Ken. Hij is iets langer dan ik ben, ik ben 1.90, hij 2.03. Ik weet dat ik lang ben. Je zou eens moeten weten wat voor blikken me dat oplevert. Als mensen jaloers zijn, lach ik ze uit. Als ze vragen hoe het kan, dan heb ik altijd hetzelfde antwoordde: Magie, duh. Ik kan er niets aan doen, hoe zou ik het moeten weten? Ja, het ligt aan je genen, maar dat weten zij toch ook?. Een van de grootste nadelen zijn is dat bijna geen enkel kledingstuk past. Floris en ik hebben wel echt een goede band en we lachen altijd wel om dat grapje, al is hij lang niet meer grappig. Ik sluit snel mijn ogen. 'TREK EEN SHIRT AAN Floortje!' Ik gebruik express de bijnaam die ik hem vroeger gaf om hem te pesten. 'Rustig! Je hoeft niet meteen moord en brand te schreeuwen! Je ziet me zo onderhand elke ochtend zonder shirt (hij slaapt zonder shirt ook al is het midden in de winter), en buiten dat, ik ben je broer en het is een shirtloze shoot voor de mannelijke modellen. En noem me geen Floortje, prinses' 'Ga nu niet dachten dat je door een modellenklus al een model bent hé? Je ego is al groot genoeg. En noem me geen prinses' zeg ik hem imiterend. 'Eigenlijk zou ik jouw ogen moeten afplakken, er lopen hier vier shirtless modellen rond (hij noemt zichzelf nu al een model, echt totaal niet zijn ego of zo!) dus ik, als dappere broer, moet je beschermen!' Hij nam een superhelden pose en Annabel haalde de kwasten al vast van mijn gezicht. We schoten alle drie in de lach. 'Maar nu moeten we wel haast maken, want we hebben nog een kwartier en in die tijd moet ik twee modellen opmaken!'

We moeten nog wachten op een van de modellen, maar ik vind mezelf heel mooi. Ik heb een soort wit naar donkerblauw smokey-eye en een geweldige blauwe oneshoulder jurk aan,  met diamantjes op de top en tule aan de onderkant tot mijn knieën. De jongens zijn allemaal shirtloos, met een zandkleurige korte broek aan, en een vlinderdasje om de nek. Wat me wel opvalt is dat de jongens allemaal gebruind, blond/donkerblond zijn en blauwe ogen hebben. Zal wel voor het merk zijn, gok ik zo.

Nadat de laatste eindelijk klaar was krijg ik de opdracht om met mijn benen over elkaar geslagen op een wit blok te gaan zitten. De achtergrond is gewoon een wit scherm, hoe ontzettend origineel. Maar ja, ik hoop dat het geweldige foto's worden voor mijn boek! Als ik er dan ook nog geld aan verdien is het helemaal mooi. De jongens krijgen de opdracht om om me heel te gaan staan en zwoel in de camera te kijken. Twee staan er aan de zijkanten tegen me aan geleund, Floris leunt tegen mijn linkerschouder en de derde tegen mijn rechtershouder. Ze kijken allemaal zwoel in de camera als een professionele modellen, zelfs Floris! Mijn wangen waren met blush hele erge blosjes gegeven, maar die blush was niet nodig geweest. Volgens mij zijn mijn wangen nog roder dan de blush. Ik moet kijken naar een punt in de verte, alsof het me niets doet, dat er die hunks om me heen staan. Ja, ik weet wat je denkt. Ik ga echt niet mijn eigen broer een hunk noemen, dumpass.

Na twee uur en veertien verschillende kledingcombinaties -voor mij, de jongens bleven shirtloos- en een hele hoop poses zijn we toe aan een pauze. We gaan naar de catering een stukje verder op het terrein met zijn vijven. Ik kom erachter dat ze eigenlijk helemaal niet zo ijdel zijn, maar heel aardig. Kyeno, Justin en Kieran waren allemaal bloedmooi maar waren daar niet zo mee bezig. Je zag wel dat ze allemaal indruk op me probeerden te maken. Niet bepaald gek als je aanneemt dat ik hier het enige vrouwelijke model ben. Floris zei niet zoveel, totdat Kieran zei dat hij op mij leek. Ik zei heel lacherig; 'We hebben hier een slimmerik! U mag door voor de koelkast!' Alleen Floris snapte de grap. De rest keek als een stel domme koeien. Kom op, zo moeilijk was die grap toch ook weer niet! 'We zijn ook broer en zus!' Ik rol met mijn ogen en de rest lacht. Ik besluit naar de wc te gaan en laat mijn telefoon op tafel liggen, erop vertrouwend dat Floris er wel op zou letten.

Toen ik terugkwam van de wc stonden er drie nieuwe nummers in mijn mobiel, drie nieuwe notities, drie nieuw toegevoegde Snapchat namen, drie nieuwe volgers op instagram en drie nieuwe vrienden op Facebook. Ik keek naar Floris, omdat hij mijn code wist, en ze die ongetwijfeld verteld of voorgedaan moet hebben. 'FLORIS, KIERAN, KYENO EN JUSTIN? Wie van jullie heeft ingebroken in mijn telefoon? Laat maar, ik weet het al. Jullie alle drie zo te zien. Alle vier. Daarom moeten jullie nu voor straf mijn lunch gaan halen.' Wonder boven wonder stonden ze echt op en kwamen ze terug met vijf dienbladen.