Turn back the time ~Dutch~

-16-

Gelijk bekroop een angstig gevoel me. Zijn ernstige toon baart me zorgen. Heel langzaam wend ik mijn blik af van de lasagne en kijk hem aan. 'Wat dan?' vraag ik heel voorzichtig, bang om slecht nieuws te horen. 'Het is helemaal niets om je zorgen over te maken, echt waar. Zou je schrikken als ik zeg dat ik het heb uitgemaakt met Manon?' Mijn mond zakt langzaam open. Dan begint ik hard te lachen. Ik lach hem vierkant uit. 'Dan zou ik een vreugdedans doet en roepen dat ik het al eeuwen had zien aankomen. Ik mocht haar toen ik haar ontmoette al niet.' 'Maar ik heb ook al een nieuwe vriendin.' 'Jij bent snel. Van de ene vriendin naar de andere. Sinds wanneer is het uit?' 'Al een paar weken.' 'Al een paar weken? En dat vertel je me niet?' Ik wierp hem een boze blik toe. 'Wie is de gelukkige? Wie is de vriendin van mijn lieve kleine broertje? Vertel het eens aan je grote zus.' Voordat hij zijn mond open kan doet ga ik verder. 'Ken ik haar? Is ze mooi? Hoelang is ze je vriendin al? Heb ik haar al ontmoet?' 'Rustig. Rustig!' Onderbreekt hij mijn geratel. 'Je weet dat ik daar zo allemaal antwoordde op ga geven, net zoals altijd.' We zijn heel open tegen elkaar, vandaar onze goede band, en dit was niet de eerste keer dat hij me vertelde dat hij een nieuwe vriendin heeft. Ik vertel hem bijna nooit over vriendjes, simpelweg omdat ik die niet veel heb. Bewonderaars heb ik genoeg, maar ik heb gewoonweg geen interesse. Punt. 'Ze heet Vivienne.' Hij bestudeert grondig mijn reactie. Ik zorg er zorgvuldig voor dat mijn gezicht een emotieloos, wit vel is. Aan mijn lichaamstaal kan hij ook niets aflezen. 'Welke Vivienne bedoel je? Er bestaan er meer dan een op de wereld hoor, of bedoel je Vivienne als in mijn agente Vivienne?' 'Inderdaad, die Vivienne bedoel ik.' 'Ha! Ik wist het! Ik wist het! Dat had ik al van kilometers afstand aan zien komen! Ik wist het al met de fotoshoot, misschien nog wel eerder.'Hij lijkt heel erg opgelucht met mijn reactie. 'Maar hoelang al?' bleef ik doorvragen. 'Sinds gisteren.' Een grijns verspreid zich over zijn gezicht. 'En ze heeft me ingeschreven als model. Ze zei tegen mij dat je haar moest bellen, ze had nog iets leuks voor je.' Ik zag aan zijn grijns dat hij al wist wat het was. Hij is echt ziekelijk goed in het bewaren van andermans geheimen, hij zou ze nooit verklappen. Ik weet dat het geen nut heeft om hem te ondervragen over "het leuke dingetje". De enige optie was Vivi zo snel mogelijk bellen.

Toen ik eindelijk Vivienne kon bellen, was het bijna acht uur. Het boeit me geen zier dat het al avond is, ik was bloed nieuwsgierig. Vivien kennende, zou ze nu nog stuiteren van de energie en het niet erg vinden. Voordat ze ook maar iets kon zeggen zeg ik: 'En jij waagt het om zonder dat ik het weet iets met mijn broer te beginnen! Jij durft!'