Oké, rustig blijven nu. Waarom is hij weg? Hoezo is hij weg? Welke redenen heeft hij om ons te verlaten? Tijdelijk of voor altijd? Ging hij vreemd? Er waren allerlei dingen die door mijn hoofd spookten, maar de vraag Waarom heeft hij ons verlaten?Heeft de hoofdrol in mijn gedachten. De stemming van Floris en mij zakt met de minuut meer. Ik geef mama een glas water en ga ook zitten. Het besef dringt nu pas echt door. Papa weg. Zonder ook maar iets te zeggen. Zonder afscheid te nemen. Als verdwaasd zat ik aan de keukentafel. Ik staar naar de barst in de muur die papa gemaakt heeft toen ik een jaar of vijf was en hij een blikje niet open kreeg. Floris pakt een paar zakdoeken voor mam en gaat tussen mam en mij zitten. Hij trekt mij op schoot en slaat een arm om mam heen. Zo zitten we daar. Floris huilend. Mam hysterisch huilend. Ik ook huilend, maar in mijn binnenste borrelt ook woede. Maar toch. Kon ik de tijd maar terugdraaien.
Als we in nu in een soap zaten, was dit het moment geweest dat de aflevering was afgelopen dacht ik grimmig. Ik loop naar de woonkamer om nog een zakdoeken te halen voor mam. Ik zie een geel notitiebriefje liggen. Mijn moeder is normaal heel opgeruimd en laat nooit iets slingeren dus ik wil het al bijna weggooien, als ik zie dat er iets achterop staat. Het is mijn vaders handschrift! Ik lees het briefje. Wanneer ik het lees, begin ik helemaal te trillen.
Iedereen heeft een grens. Bij de een ligt die binnen handbereik, bij de ander pas op een uur rijden afstand. Mijn grens ligt op een uur rijden afstand. En toch, is die binnen een paar seconden bereikt.
Dat is het moment dat ik begin met huilen.
Harder dan ik ooit gedaan heb.
YOU ARE READING
Turn back the time ~Dutch~
Teen FictionHeb je ooit iemand ontmoet waarvan zijn of haar leven in een paar dagen in elkaar is gestort? Iemand waarvan alles dat ze wil, mislukt? Iemand waarvan zo ongeveer de helft van wat ze dacht dat betrouwbaar was kwijt is geraakt? Iemand die het liefst...
