MELEZ

-27-

Beşinci kez silip tekrar çözmeye başladım aynı soruyu. Matematik sorularıyla cebelleşmek bir vampirle cebelleşmekten daha zordu. Beynim ağrıyordu. Kafamı kaşıyıp kaleme dişlerimle işkence etmeye başladım. x ve y birer doğal sayıysa banane. Aynı cümleyi kaç sorudur okuyorum. Banane ya şu x lerden. Dünyadaki tüm x lere güzel bir lanet okudum. Bilinmeyen şeylerden nefret ederim. Beynim zaten yeterince soru işaretiyle dolu. Bir de matematiğin acımasız soru işaretleriyle uğraşıyorum.  Bu kadar çalışmak bana zarar. Gerçekten yanık kokusu almaya başladım. Umarım bu koku beynimden değilde mutfaktan geliyordur. Kalemi karşımdaki duvara fırlattım. Dünyada matematikle ilgili ne varsa hepsini alıp yakmalıydım. Hepsinden intikam almalıydım.

Bu planlarımı uzak bir geleceğe saklayıp sandalyemi biraz arkaya ittim. Ama yerimden kalkmadım çünkü kalkıp ne yapıcaktım? Odamla bir süre bakıştım. Daha fazla ders çalışamazdım. Oyalanacak bir şeyler lazımdı. Gözlerim aynamın önündeki makyajlara takıldı. Yanlarına gidip bir fondöteni elime aldım. Belki biraz makyaj yapsam oyalanabilirim diye düşündüm. Fondötenden elime bir çuval sıkıp hepsini yüzüme sürmeye başladım. İşim bitince aynadaki kendime baktım. Ürkünç bir görüntü oluşmuştu. Sanki kanımın hepsi vücudundan çekilmiş gibiydi. Bu düşünce ürpermeme neden oldu. Boşverip diğer makyaj malzemelerine baktım. Yeteri kadar makyaj malzemem olmadığına karar kılıp annemin makyajlarını almak üzere odamdan ayrıldım. Annemin odasına girdiğimde annemi göremedim. Sanırım gerçekten mutfakta bir şeyler yakmakla meşguldü şuanda. Yanık kokusu beynimden gelmediği için mutlu oldum.  Hemen çekmecesini açıp elime gelen bütün makyajları aldım ve tekrar odama döndüm. Makyajları kendi masamın üzerine bırakıp kapımı kapattım. Annemin beni bu şekilde görmesini istemiyordum. Ardından tekrar yerime dönüp kırmızının koyu tonlarından bir ruj seçtim. Kapağını açıp ruju inceledikten sonra gülümsedim. Kendime daha korkunç bir görüntü katıcaktım bununla. Aynaya yaklaşıp dudağıma süreceğim sırada aynama yapıştırılmış küçük bir not buldum. Daha önce burada olmadığına emindim. Ben annemin odasına gitmeden önce mesela. Kesinlikle burada değildi. O kısa zamanda birisi odama girmişti. Belki de hala odamdaydı. Ani hareketle ayağa kalkıp odama baktım. Kimse görünürde yoktu tabiki. Notu alıp okursam belki en azından kim olduğunu öğrenirdim. Şuanda aynaya bakmaya korkuyordum ama. Çünkü aynaya baktığım anda arkamda birisini görüp sonra tekrar buraya dönünce kimsenin olmamasından korkuyordum. Ne var? Bu korku filmlerinde bilindik bir sahne tamam mı? Ve çokta ürkünç bir sahne. Bu yüzden gözümü odamdan ayırmayarak elimle notu bulmaya çalıştım ve elime çarpan küçük kağıdı aldım. Gözlerimi yinede odamdan ayırmaya korkarak nota kısaca bir bakış attım.

'Seni hala izlediğimi unutma..'

Aaron? Bu Aaron olmalı. Hala dediğine göre beni eskiden de izleyen bir kişi sadece Aaron'dı. Burada mıydı şuanda? İçim neden böyle bir umutla doldu? Neden heyecanlandım ya da neden mutlu oldum mu demeliyim? Oysaki daha dün hayallerini kurduğum yeni hayatımı yaşayacağıma dair sözler veriyordum kendime. Aaron ve Bulut'suz bir hayat yaşayacağıma dair.. Neden Aaron'ın burada olma düşüncesi bile bunları saniyesinde unutturuyor ki bana? Belki Bulut'la bir daha konuşamayabilirim ama Aaron hiç bana 'Bu eve son gelişin, gözlerime son bakışın olsun' tarzı cümleler kurmadı.

Ahh neden bu cümleyi hala harfi harfine hatırlıyorum? Aslında ne kadar itiraf etmek istemesem de tüm gece beynimde dolaşan cümle değil miydi bu? Nasıl unutabilirim ki? Elimdeki kağıdı yumruğumun içine sıkıştırıp kırışmasını sağladım. Tüm gece ağlayarak attığımı sandığım düşünceler tekrar beynine akın ediyordu. Hayır olmaz. Tekrar içimi sökercesine ağlamak istemiyorum. Aaron'ı görsem unutabilir miyim her şeyi? Bulut'un yerini de doldurur mu? Ahh ne diyorum ben böyle. Tabiki de dolduramaz. Aaron'da düşünceli bir arkadaş portresi düşünemiyorum. Hem düşünmeyi geç Bulut'un yerini doldurmasını da istemiyorum ya zaten. Yinede Aaron'ı da görsem fena olmazdı. İçimde bir yerlerdeki bir başka ben tekrar üzüleceğimi bu yüzden bir daha arkadaş edinmemekle ilgili söylediğim şeylerin arkasında durmamı söylüyordu ama söz konusu Aaron olunca birden vazgeçiverdiyordum. Bana ne yapıyordu o böyle? Onun büyüsüne kapılmak ne kadar da kolaydı. Kurtulması ise bir o kadar zordu.