MELEZ

-48-

Her zamankinden çook daha uzun bir bölümle karşınızdayım. Bazıları Aaron'ın ağzından yazmamı ve o taraflarda havaların nasıl olduğunu merak ettiğini söylemiş. Eh bende kırmayayım dedim. Ama bölüm bana nedense çok saçma ve sıkıcı geldi. Umarım siz okurken sıkılmazsınız.

Normalde burada yazanları daha da uzatarak yazardım. Ama Aaron'ın ağzından olan bu bölümü ikiye bölmek istemedim ve normal bir bölümümün iki katı olan bu bölümü yazdım. Normalde bu anlatacaklarım normal bir bölümün üç katı olurdu ama ben kısa tuttum işte.

Neyse ya çok uzatıp sizi sıkmayayım. (Ah be keşke bu yavaş yazdığım için kaybettiğim onca okuyucum geri gelse😅)

Bölüm çok uzun olduğu için tekrar okuyup düzenlemeler yapmaya erindim. Lütfen yazım yanlışlarıyla karşılaşırsanız mazur görün.

De hadi ben kaçar ♥️

⚜️🕯️

Aaron'ın ağzından;

Kumsal'ın uyumasını bekledim. Benden yapacağım şey sonucu ne kadar nefret edecek olursa olsun ben o olmadan yaşayamazdım. Kalbim o olmazsa atmayı keserdi sanki. Acıyordu evet.. ama gülü seven dikenine katlanırdı demi..

"Kumsal bundan sonra yapacağım her şeyi sadece seni kurtarmak için yapacağımı bil. Beni kötü biri olarak tanımlama lütfen."

Ondan bunu nasıl isteyildim bilmiyorum. Ama bana bakan endişeli gözlerinin gözlerimle birleşmesi uzun sürmemişti.

"Ne yapacaksın?"

Endişeli sesi de kulaklarımı doldurmuştu çoktan. Endişelenmekte haklıydı. Belkide böyle bir şeyi hiç söylememeliydim ona.

"Uyu sadece."

"Hayır uyumayacağım. Eğer benden habersiz benim istemediğim bir şey yaparsan seni asla affetmem. Asla..."

Affetmen için elimden gelen her şeyi yapacağım. Onu unutmanı sağlayacağım. Hiçbir şey onu unutmana yardımcı olmayacak dahi olsa... Hafızanı silerim bende. Son çarem bu olur. Onu tamamen unutmanı istemesem de.. belki de unutmak sana iyi gelir.

"Sen bilirsin. Uyu artık. Çok konuşuyorsun."

Gözlerindeki endişe azalmıyor tam tersi artıyordu. Onu sakinleştirmek mümkün müydü?

"Aaron! Sakın bebekle ilgili kendi başına karar verme."

Ona belli belirsiz bir homurtuyla cevap verdim. Bu onun kafasını karıştırmıştı. Onu onayladım mı onaylamadım mı bilmiyordu. Ama en azından susmuştu. Artık düşünceleri konuşuyordu. Aklı çok fazla soruyla doluydu.

Uzun bir süre zaten uyuduğu için hiç uykusu yoktu. Ama bu onun uyumasına engel değildi. Çünkü bildiğim birkaç büyü arasında uyku içinde bir şeyler vardı.

Millie'den yıllar önce öğrendiğim bazı garip sözcükleri içimden geçirdim Kumsal'ı düşünerek.

'Vos dormientes posthac die'

Uykunun yavaş yavaş onu etkisi altına aldığı belliydi.

O sırada düşüncelerine odaklandığımda kısa bir şey duydum.

'Uzun zamandır şu her detayı gerçekleşen rüyalarımdan da görmediğimi farkettim. Neyse zaten bu konuda biraz şikayetçiydim.'

Evet bunun bir sebebi vardı. Hamile olduğu için güçlerini kullanamıyordu. Bir nevi o güçleri bebeğin yemeği diyebilirdim. Onlar bebek için harcanıyordu.