MELEZ

-31-

Öpüşmemiz ilerlerken heyecanlanmıştım. Elimden geldiğince karşılık vermeye çalışıyordum ama çok sert ve hızlıydı. Bir türlü ayak uydurmayı başaramamıştım. Ama yinede hoşuma gidiyordu. Sevdiğim adamın sıcak ve yumuşak dudaklarından ayrılmak istemiyordum. Nefesim kesilen kadar öpebilirdim. Ellerini tişötümün eteklerinde hissettiğimde duraksadım. Ne kadar ileri gidebileceğini düşündüm. Şuanda bunu yapabilir miydim? Ahh sanırım evet. Ama ne var ki ben tam buna karar vermişken aniden benden ayrılmasına karşın ne yapacağımı bilemedim. Sadece gözlerinin içine bakabildim. Yatakta doğrulup oturdu. Aklımdaki o düşünceyi hızlıca silip atmak zorunda kaldım bende.

Ama daha sonra Aaron'ın odamda birden belirmesinden önce kendi kendime konuştuğum zaman geldi. Bana o soruları soran Aaron mıydı?

Bunu ona sorduğumda sadece bana baktı. Bu sanırım evet demekti. Vay canına Aaron vampir olsada bir çok büyü biliyordu. Bu aslında biraz ürkütücüydü. Üstelik ürkütü olan tek şey bu değildi. Sürekli odamda görünmez olup beni izlemesi bundan daha beterdi.

Düşüncelerimden sıyrılıp Aaron'a baktığımda bana bakıp düşüncelere daldığını fark ettim.

"Ne düşünüyorsun?"

Cevap gelmesini beklemeden sorduğum bir soruydu. Bu haline alışmıştım zaten. Bazen onunla konuşurken duvarla konuşuyormuş gibi hissetmemek elde değildi. Ama yapacak bir şey yoktu. O da böyle biriydi. Gizemli.

"Seni."

Gözlerim buna inanmayarak büyüdü. Cevap vermişti tabii ama bunun dışında beni düşünüyor olması inanılmaz bir şeydi. Utançla dudaklarıma ufak çaplı bir işkence beraberinde parmaklarımla oynamaya başladım.

"Bana bakma."
"Neden?"
"Utandırıyorsun."

Alt dudağını ısırdı.

"Sana istediğim gibi dokunmak istiyorum."

Ona vereceğim cevaptan çok tereddüt etsemde yinede ağzımdan çıkmasına izin verdim.

"Dokunabilirsin."

Kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Yapamam."
"Neden?"

Sessizlik.

İç çektim. Ne güzel konuşuyorduk.

"Seni seviyorum."

Yanaklarıma hakim olmaya çalıştım. Göz teması kurmaya utanıyordum.

"Bugün neden böylesin?"

Yanaklarımı ellerimle bastırdım. Dudaklarım komik bir şekil almıştı ve büyük ihtimalle şuan bir balığa benziyordum. O da ellerini benim ellerimin üzerine koyup biraz daha bastırdı ve iyice ileri doğru giden dudağıma bir öpücük kondurdu. Kafasını geri çektiğinde yüzünü buruşturdu.

"Ahh! LANET KALBİM YETER İZİN VER ARTIK!"

"Neyden bahsediyorsun?"

Dudaklarım böyleyken konuşmak zor olmuştu.

Tekrar dudaklarıma yapıştı. Bu acayip ruh haline anlam veremiyordum. Çok sert bir şekilde öpüyordu. Sadece birkaç saniye sonra tekrar ayrıldı. Elleri yanaklarımdan kollarıma inmişti ve kollarımı çok sıkıyordu. Canım yansada ses çıkarmadım.

"Aaron iyi misin?"
"Dokunmak istiyorum!"

Tekrar ve tekrar dudaklarıma kısa öpücükler kondurup acı bir şekilde inliyordu. Korkutmaya başlamıştı beni. Tekrar dudaklarıma uzandığı sırada uzaklaştım.

"Ne oluyor bilmiyorum ama bunu YAPMAKTAN VAZGEÇ!"

Sonlara doğru sesin yükselmişti.

"Acı çektiğin çok bariz ortada. Kendine bunu yapma."