Artık Seninim

21.bölüm İtiraf günü

"Niye bakıyorsun 1 haftadır?"

Kaan ilkten kekelese de sonra düzelmişti .

"Şey ben, sana bakıyordum."

"Tamam anladım onu da niye bakıyorsun? "

"Ben senden çok hoşlandım, sevgili olsak ?"

Efsun gülümsedi. "14 yaşında sevgili mi olunur ya? Dost olmak istersen olurum." demişti elini  uzatıp . Kaan da  gülümseyerek tuttuğu eli sıkmıştı.

"Belki zamanla oluruz." demişti. O zaman geldiğinde onlar için geç olmuştu. E-posta yoluyla görüşmeye devam etseler de, Kaan'ın bir gün sevgilisi olduğunu öğrendiğinde Efsun için her şey başlamadan bitmişti. Efsun içindeki o sevgiyi başlamadan bitmeye mecbur etmişti.
Ve şimdi karşısındaydı.
Kaç saat sohbet ettiler bilmiyorlardı. Kaan kendinden bahsetti, Efsun kendinden. Saat gece yarısını bulmuştu.

"Kalkalım mı geç oldu? "

"Haklısın, Efsun görüşsek senin için sıkıntı olur mu?"

"Neden sıkıntı olsun Kaan?"uzanıp telefonunu eline verdi.

"Numaranı yaz." dedi  gülümseyerek , Kaan yazıp kendine çağrı attı.

"Hadi gel bırakayım  seni."

"Evim yakın, sen git."

"Hadi ama Efsun, bu saatte bırakmam seni."

Arabayla evin önüne geldiklerinde, Kaan arabadan inip Efsunun kapısını  açtı, hep çok kibardı. Sarıldılar  birbirlerini bulmanın sevinciyle. Efsun arkasındaki  binayı gösterdi.

"Burası benim evim, bir gün beklerim inşallah."

"Geleceğim. " dedi göz kırpıp, Kaan arabaya bindi. Efsun  sokak lambasının altında bekleyen birini gördü, tam seçemiyordu kim olduğunu belki de yoldan geçen herhangi biriydi. Kaan gidene kadar orada beklemişti. Kaan, Efsun  eve girmeden gitmeyeceğini söylediği için hızlıca apartmana girip kendi dairesinin olduğu kata çıktı. Hemen anahtarıyla  evin kapısını açıp içeri girdi. Evin içinde yine Uraz'ın kokusu vardı, beyni onunla  oyun oynuyordu. Karanlık evin içine girdiğinde, hızlıca camdan dışarı baktı, lambanın altında bekleyen kimse yoktu. Bir anda evin kapısı çalındı, Efsunun kalbi korkudan  çıldırmışçasına atarken, Efsun soluk alamadı. Korkarak kapının önüne geldi . Efsun gelenin  Cem olduğundan korkarak kapının kulpunu tuttu. Ya Efsunu  bulduysa. Kapı tekrar çalmaya başladı. Efsun kapının deliğinden baktığında  bu tanıdık yüz Uraz'a aitti. Titreyen elleriyle  kapıyı açtı.

"Uraz." Efsunun  şaşkın bakışlarına  inat o sinirliydi.

"Kimdi o? " gözlerindeki öfke nefreti kırbaçlıyordu.

"Kim kimdi?" Efsun kekeleyerek, Uraz'ı karşısında görmüşlüğün  sarhoşluğundayken o Efsuna neyin hesabını soruyordu. Efsun şimdi çığlık atıp boynuna sarılmak isterken.. "geldin bana" demek isterken, şimdi Uraz'ın hesap soruşlarına şaşkınca bakıyordu.

Uraz paltosunu evin bir kenarına atıp salona gitti. Efsun titreyen bedenini dindirmeden  arkasından gitti . Efsunda üzerindeki  paltosunu  çıkartıp kolunun  üstüne attırttı.

" Başkalarının arabalarından inip, onların koyunlarına girerek mi beni unutacaktın?"

Uraz'ın yine yüreğinden önce, dili konuşmuştu. Efsun yüzüne baktı. Oysa Efsunun yüreği  3 gündür onun yokluğuyla kanarken o, Efsuna  iftiranın en kötüsünü atmıştı. Efsun uzun uzun ona baktı ve gülümsedi. Salondan çıkıp, dış kapıya doğru yürüdü. Ona ne söyleyebilirdi?