Artık Seninim

52.bölüm🍂İstanbul'a geri dönüş

Efsun, hastaneden eve geldiğinde yavaşça koltuğa oturdu. Bu eve nasıl geldiğini anımsadı. Burukça gülümsedi. Uraz camın önünde durmuş Efsunu izliyordu. Gülümseyişine baktı.

"Bebeğimle senden kaçmak için en doğru yerin Kıbrıs olduğunu düşünmüştüm. "

Uraz hiçbir şey demeden Efsunun dudaklarından dökülecekleri bekledi. Hüzünlüydü sesi, parmaklarıyla oynamaya başladı.

"Aslında biliyor musun? Rüzgar hasta olmasaydı sana söylemeyecektim"

Uraz dudağının yanını ısırdı, Rüzgarın ondan ayrı kalması demek Uraz'ın bir parçasının eksik olması demekti.

"Ne zaman söyleyecektin?"

"Asya'yı idare edememeye başladığımda söyleyecektim"

Uraz sustu, biliyordu Asya'da çok saklamazdı. Tekrar Efsuna çevirdi bakışlarını, Efsun elinin tersiyle yanağından süzülen göz yaşını sildi.

"Sensiz nasıl büyüteceğim diye kaç gece ağladım, o cam kenarında , kaç gece özlemim her zerremi kuşattığında  avuçlarımda senin ellerinin eksikliğini  hissettim . "

"Gelsen sarardım, dokunsan dokunurdum"

"Ben geldikten sonra ne önemi vardı Uraz, hoş yine ben sana geldim ama aynı şey değil ikisi de "

"Sana neden gelmediğimi biliyorsun"

"Sen de, sana neden geldiğimi biliyorsun Uraz!"

Uraz başını hafifçe salladı, bu acı gerçek Uraz'ı yakıp kavuruyordu. Uraz masanın üzerindeki sigara paketinden bir dal sigara çıkarttı. Dudaklarının arasına aldı. Yakmadan bekledi.

"Biliyorum Efsun , Rüzgar için"

"O zaman neden İstanbul'a geldiğimi de biliyorsun "

Uraz , dudaklarının arasındaki sigarayı eline alıp, camın önünden ayrılıp Efsunun dizlerinin önüne çömeldi. Ellerini avuçlarının arasına alıp öptü. Efsun çekmedi ellerini, şimdi o kadar ihtiyacı vardı ki Uraz'a. Deli gibi koşmak isterken öylece bakmak gözlerinin içine...

"Sana geçmişi unutturamam belki ama izin verirsen yeniden yaşarız , sen yaralarını sararsın ben yaralarımla sizi.."

Efsun uzun uzun nefesini tuttu, bu adam karşısında böyle dururken ona karşı nasıl uzak duracaktı. Belki de kaçıp gittiği o şehir onlara iyi gelecekti..

"Bana biraz zaman ver "

"Zaman senin olsun , sende benim ... Olmaz mı kelebek?"

Efsun hiçbir şey demedi, sadece kafasını elleri üzerindeki ele eğip  öylece kaldı. İkisi de kıpırdamadı, sanki kıpırdasa büyüğü bozulacaktı. İkisinin de birbirine o kadar çok ihtiyacı vardı ki..

"Ben toparlansam iyi olacak"

"Ne istiyorsan alabilirsin , "

"Kaan burda kalmaya devam edecek , o yüzden eşyalara dokunmayacağım"

"Benden istediğin bir şey var mı Efsun."

"Rüzgarın oyuncaklarını toplar mısın , çantanın içine"

İkisi de aynı anda kalktı, Uraz Efsunun verdiği çantaya oyuncakları doldurdu. İşi bitince yatak odadına yöneldi. Efsun odanın içinde yoktu, gözleri odanın içini talan ederken yatağın baş ucunda duran deniz kabuğu dikkatini çekti. Bu Fethiye de aldıkları deniz kabuğuydu ... Uraz hafifçe gülümsedi biliyordu Efsunun da onu sevdiğini ama naz yapıyordu, haklıydı da , Uraz gülümseyerek odada beklerken Efsun odaya geldi.