Artık Seninim

61.bölüm🍂saklı gerçkler

Doktor elindeki sonucu gülümseyerek salladı. Artık olmuştu, Rüzgar için yeni bir hayat başlıyordu. Uraz , Efsun'un elini sıkı sıkı tuttu avuçlarının içinde. İkisi de derin bir nefes aldı. Ve doktorun ağzından çıkıcak ismi duymak için sabırsızlıkla beklemeye başladılar.

"Ümran Karaca ve Asya Tarhun ikinizi de tebrik ederim"

Sevinç çığlıkları etrafta duyulurken ,
Asya ve Ümran birbirlerine baktılar, Asya bir anda öne atıldı. " Rüzgar için kanı ben vereceğim , ben halasıyım"

Asya omuzlarını dikleştirmiş, gururlu bir şekilde başını kaldırmıştı. Efsunla Uraz hâlâ şoktaydı. Mete Uraz'ın omzuna vurdu,

"Gundiiii duymadın mııı , Kanlar tuttu"

Uraz konuşamadı, boğazına takıldı sözcükleri orada öylece takılı kaldı. Gözünden akan yaş yanağından süzüldü. Bugün onlar için yepyeni bir başlangıçtı.

"Duydum" Uraz yutkundu. Efsun da öylece sevinç çığlıklarını atıyordu. Efsun , Uraz'ın boynuna sardı kollarını, ağladı, ağladı... Ağladı... Bu kez mutluluğundan döktü incilerini...

"Bitti Uraz, bitti" Efsun defalarca tekrarlamıştı bu kelimeyi. Bitmişti artık kabus dolu geceler.

Doktorun sesi yıldırım etkisi yaratmıştı. " donör Ümran Karaca "

Asya kaşlarını çattı, " nasıl donör Ümran Karaca! " Asya Uraz'a baktı ve tekrar konuşmaya başladı.

"Ben halasıyım ben vereceğim"

"Asya hanım , eğer hamile olmasaydınız siz önceliğimizdiniz, fakat öncelik Ümran hanımda"

Herkes doktorun dediğinde takılı kalmıştı, en çok da Mete .

"Pardon, ben yanlış mı duydum?" Mete algılarını açmış doktoru dinliyordu.

"Tebrik ederim eşiniz 2 aylık hamile"

Mete eliyle ağzını kapattı, kendini hiçbir zaman bir baba oalcakmış gibi düşünmemişken, şimdi doktor geçmiş karşısına baba olacağını söylüyordu. Mete gözlerindeki parıltıyla Asya'ya döndü.

"Sen biliyor muydun?" Mete sorduğu sorunun cevabını , Asya'nın şaşkın suratından anlamadı. Ellerini yüzüne birkaç kez sıvazladı. Yüzündeki mutluluk kahkahasına dolandı.

"Asya'm ?" Mete yanına gidip , koluna dokundu. Asya gözlerini kıstı.

"Ben... bebek için hazır değilim"

İşte şimdi Mete olduğu yerde kalmıştı. Elini Asya'nın yüzüne koydu.

"Ne demek hazır değilim?"

Asya bir anda yanağındaki eli hızla aşağıya ittirdi. Sesindeki titremeyi herkes duydu , en çok da içindeki kalp,

"İstemiyorum yaa, istemiyorumm"

Asya hızla arkasını dönüp giderken, az önceki heyecanın mutluluğun yerini burukluk almıştı. Mete arkasından bakakaldı. Oysaki Asya bebekleri ne çok severdi, şimdi bu hırçınlığı neden ?

Oğuz , Mete'nin koluna dokundu. "Ben bakarım "

Mete başını yana salladı. Gitse ne diyecekti? Mete ortamdaki sessizliği farketti. Derin bir iç çekti. Nefesi şimdi ciğerlerine yetememişti.

"Bizi boşverin , Rüzgar'a odaklanın gundi"

Efsunun gözlerinde hâlâ ıslaklığı olan yaşı silip, Mete'nin önünde durdu.