Artık Seninim

62.bölüm🍂 yaramı sar

Kaan İlk sayfasını açtı.

" onları ben öldürdüm...2019"

Kaan odanın içinde nefes alamadı, okuduğu ilk sayfa Kaan'ın düşüşüydü. Şimdi kor gibiydi bedeni , bilmediği ne çok şey vardı oysaki. Oturduğu yerden hızla kalktı. Elinde tuttuğu siyah kaplı defteri sıkıyordu. Odadan çıkıp , bahçeye doğru ilerledi.
Derin derin nefes aldı. Anımsadığı tek şey , Efsunun İstanbul'a gittiği gece böyle olmuştu. Evde yapayalnız kalmıştı, Efsun gittiğinde Kaan'a geri gelemeyeceğini o kadar iyi biliyordu ki . Şimdide aynı korku vardı, aynı endişe.. Kaybetmek gibi...

O gece camın önünde sabahlamıştı, kaybetmek başka bir şeydi, bile bile kaybetmek ise başka bir şey. Kaan hızla başını iki yana salladı. Sanki kafasındaki her şeyi bir çırpıda unutacakmış gibi.

Derince bir iç çekti tekrar, hazır mıydı her şeyi öğrenmeye. Siyah defteri dizlerinin üzerine koydu ve tekrar açtı ilk sayfayı.

"Onları ben öldürdüm ......2019"

Ümran kimi öldürmüştü, o kırmaktan korkardı. Kimin canını almıştı.

"15 .09. 2016"
"Bugün üniversitesinin ilk günü çok heyecanlıyım, burada daha kimseyi tanımıyorum. Zamanla koca okulda ne çok arkadaşın olacak demişti babam.. çok olmasına gerek var mı günlük birkaç tane olsun yeter, ama dost olsun bana "

Normal Ümranın el yazısıyla sıradan yazılmış bir günlük sayfasıydı. Kaan üşenmeden her satırını okumaya başladı.

"12.01.2017"
"Bugün sınıfa yeni biri geldi , biraz ukala bir şey ben sevmedim o geleni , muhatap olmam onla "

Kaan tek tek sayfaları çevirirken görmek istediği ne varsa göremedi, okuyamadı .

"03.06.2017"
"Ablam bugün en sevdiği kırmızı elbisesini bana verdi. Sanırım aşık oldu şapşik :)) sus günlükçüm duymasın tatlı kızı oynadım veee kaptım elbiseyi:)
Yarın sınıf içinde sunum yapacaktık. Hem heyecanlıydım hem de değil. O nasıl bir şey diye sorma günlükçüm ben de bilmiyorum:)...

Kaan gülümsedi, Ümranın başka yönünü keşfe çıkmıştı aslında . Sanki iki Ümran tanıyordu artık.
Biri deli dolu, diğeri omzunda onlarca ton yükü gizlemiş bir kız.

Kaan Sayfayı çevirdi, Sayfanın en ortasında küçük bir yazı.

"Yapma Ümran , âşık olursan herkesi kaybedeceksin yapma!"

Ne demekti bu.. Sayfayı tekrar çevirdi.

"04.06.2017"
"Ah günlükçüm ahhh... Kırmızı elbise bana uğursuzluk getirdi. Sunuma girmeden önce kahve alayım dedim, demez olaydım..
Farketmedim ve önümde duran çocuğun üzerine elimdeki kahvenin hepsini döktüm. Dökmek ne demek resmen gömleğinde beyaz yer kalmadı. O an sadece gözlerimi kapattım ve alt dudağımı ısırdım.

"Özür dilerim dedim . Ama hiçbir ses yoktu , yavaşça tek gözümü açtığımda karşımda yeşil gözlerini gözlerime kitleyen biri vardı.

"Ne yaptın Pollyanna " dedi bana , ay gülesim geldi, kızacak diye beklerken.

"Be.. ben çok özür dilerim"

"Önemli değil Pollyanna , bana bir gömlek borcun var" burnumun ucuna dokunup gitti. Bu çocuk tam bir ukalaydı işte. O çocuk mu kim ? Yeni gelen çocuk adı Alper Aydoğdu"

Ümran sayfanın sonuna kocaman bir gülücük koymuştu. Kaan atlamadan okuyordu her satırını.. Geldiği sayfada uzunca süre kaldı. Okullar kapanmış yeni bir yıla girmişlerdi.. Ümran yaz tatilini , her şeyi anlatmıştı.