Artık Seninim

45.bölüm🍂 bu defa ben seni affetmicem Efsun

"Yaaaaaaa çok özledim çokkk"

"Kızım rahat bıraksana çocuğu ağlayacak şimdi"

Asya sıkı sıkı sarılırken Rüzgara , Mete'de bavulu arabaya yerleştirdi.

"Efsun doğru olanı yaptın"

"Bilmiyorum Mete" derin bir soluk aldı Efsun . Uraz'ın vereceği tepkiyi bilmeden arabaya bindi . Asya Uraz'ı aradı eve vardıklarında .

"Abi iş çıkışı bana geliyorsun ...
Ne işin varmış ...
İptal ediyosun ve buraya geliyorsun saat 19.00'da burdasın öpüldün"

Asya ellerini çırparak zıpladı. " oldu bu iş 7'de burada"

Efsun kadar herkes heyecanlıydı. Zaman hızla geçerken Efsun gerilmeye başlamıştı. Ne zordu gerçekleri anlatacak olmak ...

Asya çantasını takıp yanına geldi. " kuzum ben rüzgarın çantasını aldım, yiyeceği yemeğini de koydum. Biz çıkıyoruz"

"Asya ben nefes alamıyorum sanki"

Asya tedirgince yanına yaklaştı , "sakin ol tamam mı sadece gerçekleri anlat , her şeyi anlat .."

Asya'yla, Mete Rüzgarı alıp gittiğinde , evin içinde dolanmaya başladı. Efsun her dakika geçişinde kolundaki saate baktı, zaman geçmiyordu. Kapı tam 7de çaldı. Efsun derin bir nefes alıp kapıyı yavaşça açtı.

İşte şimdi birbirlerinin yüzüne bakıyorlardı. Hasretle özlemle ..
Uraz kaşlarını çatıp Efsun'a baktı. Sert çehresine zıt sesi yumuşacıktı.

"Efsun?"

"Hoş geldin Uraz"

Uraz dışarda , Efsun içerdeydi. Kim kimin hayatında dışardaydı. Kim en dibine çakılacaktı. Uraz çırpınan kalbine sakince telkin verdi.

"Bak gelecek dedim, seviyor dedim. Eğer gelmeseydi biz giderdik kalbim, ama bak o geldi "

Bunu Uraz'dan başkası duymadı.

"Sakın kalbim , bir daha acıtma , sakın çırpınma çaresizce olmaz... Olmaz... Sevme... Yakma ..."

Bunu da Efsundan başka kimse duymadı.

Birbirlerinin yüzünü talan ederken en son gözleri buluşmuştu en derinde , en özleminde , en hasretinde ...

Efsun iki adım geri çekildi, Uraz da içeri girdi. Şimdi bedenleri bu kadar yakınken kalp çırpınışları duyuluyordu her bedende.

Şimdi saklı her mabet açılacak , en derin yaralar alınacaktı... Hayat tesadüfleri severdi.. Efsunla Urazı da sevmişti...

Şimdi nefesleri birbirine çarpıyordu. İkisi de gözlerini kapatıp birbirlerinin kokusunu içine çektiler. Uraz anı bozup içeri geçerken , efsunda arkasından kapıyı kapatıp , bir süre sırtını kapıya yasladı. Güç alırcasına derin bir nefes aldı.
Uraz içeri girdiğinde ikisinden başka kimsenin olmadığı farketti.

"Kimse yok mu?"
Uraz hiç konuşmasa , Efsun hiç anlatmasa öylece birbirlerine baksalar olmaz mıydı?

"Sadece senle ben varız"

Uraz derince Efsunun gözlerinin içine baktı.

"Neden buradasın Efsun"

"Gelmemi istemedin mi ?"