Artık Seninim

5.bölüm.. Çaresizlik..

Efsun ellerini usulca iki yana bıraktı. Boşluğa düşercesine hissetti avuçlarındaki sıcaklığı.
Arkasını dönmeden kapının kapanışını bekledi. Ayakları daha fazla taşıyamadı vücudunu. Yerle buluştuğunda elleri yumruk olup yeri talan etti, ağladı çok ağladı öyle bir kuyuya girmişti ki onu o toprağa gömecek olan da oradan çıkaracak olanda Uraz'dı.

Sakinleşince üzerindeki taytı da bacaklarından aşağı sıyırdı. Küvetin içini suyla doldurup kendini sıcak suyun huzuruna bıraktı. İçine çilekli duş jelini sıktı. Ne kadar zamandır buradaydı bilmiyordu çalan telefon ağlamaktan şişmiş olan gözlerini açmasına sebep oldu. Israrla çalan telefon banyodan çıkması için  avaz avaz bağırıyordu. Havluyu üzerine alıp bu kez yavaşça çıktı banyodan. Arayan Cem'di. Elindeki telefonu koltuğa fırlattı ve bir daha oradan almadı.

Sabah işe giderken telefonu eline aldığında şarjının bittiğini fark etti. Telefonu eline alıp evden çıktı. Hayatı alt üst olmuştu 3 günde. Artık babasıyla her şeyi konuşmanın vakti gelmişti.

İş yerine gittiğinde doğruca odasına çıkıp telefonu şarja taktı. Tekrar kahve almak için aşağıya indiğinde kapının dışında siyah takım elbiseli birini fark etti. Bu adam Uraz denen pisliğin adamıydı. Tam yanına gidecekken kapıdan içeri Cem girdi. Suratı ifadesiz bir şekilde Efsun'a bakıyordu.

"Cem?" Soruyla karışık bir seslenişti onunkisi,
O duymamış gibi Efsun'un yanından geçip yukarı çıktı. Efsun derin bir nefes alıp eline iki kahve aldı ve Cem'in yanına yukardaki bulunan ofise doğru giderek ayağıyla ittirdiği hafif aralık olan kapıdan içeri girdi. Elindeki kahveyi Cem'in önüne koyarak diğerini de dudaklarına götürdü.

"Neyin var?" Efsun, Cem'in ona yönelttiği soruyu düşünmeye başlarken Cem'e kısa bir bakış atıp dudaklarındaki bardağı masaya indirdi. Dün akşamdan hatta Uraz denen adamdan bahsetmeli miydi bilmiyordu. Efsun bunlarla cebelleşirken Cem ayağa kalkıp masanın önünde durarak ellerini iki yana açıp ona doğru eğildi . Ani ve sert bir şekilde masaya vurdu. Efsun beklemediği için tiz bir çığlık koptu dudakları arasından .

"Lanet olsun zor bir şey sormadım. Birkaç gündür neler oluyor?"

"Hi..çbir şey..." Efsunun kekelemesi işleri daha çıkmaza sokuyordu.

"Yalan söyleme Efsun! Başka biri mi var hayatında?"

Cem'in gözlerindeki öfke her şeyi yerle bir edebilirdi şu an. Ona hiçbir şey söylemeyecekti. Belki de Uraz sadece tehdit etmişti Efsun'u kim bilir.

" Sadece yorgunum birkaç gündür Cem , başka bir sebep arama altında."

Cem çarpıkça gülümseyerek ellerini masadan kaldırdı. Efsun'un yanına doğru gelerek tam önünde durup yüzünü yüzüne doğru yaklaştırdığında nefesi Efsun'un burnunun ucundan dudaklarına değdi.

"Neden her sana yaklaştığımda kasılıyorsun o zaman ?"

"Ne saçmalıyorsun Cem? "

"Ne-den benim sana dokunmamı istemiyorsun ? "

"Cem lütfen, " söylediği şeylerde haklı olsa da şimdi onunla bunu tartışmayacaktı.

"Cem sonra konuşalım, şimdi çok sinirlisin ." tam ayağa kalkacakken Efsun'un omzundan tutup tekrar oturttu.

"Beni öp."

Efsun bunu beklemiyordu ne yapacağını bilemeden yüzüne baktı oradan da ellerine indirdi bakışlarını . Cem Efsun'un çenesinden tutup kendine doğru çevirterek zorla baktırdı.