Artık Seninim

66.bölüm 🍂 hazırlık başlasın..

Uraz her şeyden habersiz eve geldiğinde kapıda Fırat'la karşılaştı.

"Nereye oğlum"

"Ben kaçar, çok geç oldu "

"Haklısın, nasıl geçti geceniz"

Fırat gülümsedi, içindekileri dışarı vurmak istese de Efsunun bakışlarından korktu.
Efsun kaşlarını çatıp dudakları arasında sus yaptı. Uraz anlamadı o an , ama sonrasında her şeyi fark edecekti.

Efsun kapıyı kapattığında, Uraz'ın ona baktığını farketti. Efsun göz kırpıp, başını salladı.

"Sen de bir haller var ama "

Uraz Efsunun yanına yaklaşıp, belinden tuttu. Yanağına minik bir öpücük bıraktı. Efsun daha fazla yanında durursa yangınlar çıkabilirdi.

"Sevgilim aç mısın?"

"Hey hey "

Uraz belinden tutup, mutfağa doğru kaçma planı yapan Efsunu kendine var gücüyle çekti.

"Sen benden mi kaçıyorsun?"

"Ne alakası var"

"Kaçtın kızım işte az önce"

Efsun bakışlarını hafifçe yere eğdi, Uraz kahkahasını salonun ortasına yaydı.

"Gözlerime bak"

Efsun gözlerini Uraz'ın gözlerine sabitledi, başını dikleştirdi. Kendinden emin bir tavırla dudaklarını hareket ettirdi.

"Baktım"

Uraz gülüşünün yarısıyla gülümsedi , Uraz'ın gözleri Efsunun gözlerinden dudaklarına indi..
Uraz öpmemek için direndi,

"Yapma şunu bana"

"Ne yapayım?"

Efsun nefesini Uraz'ın dudaklarının üzerine soludu. Aklınca Uraz'la oyun oynuyordu.

"Öpersem bırakmam zorlama beni"

"Evlenmeden olmaz"

Efsun çoktan Uraz'ın elleri arasından çıkmıştı. Uraz efsunun söylediğine kafayı taktı. Efsun haklıydı. Artık nikah için ne bekliyordu ki... En kısa zamanda bu işi halletmeliydi.
Uraz , Efsundan habersizdi.

"Yatalım mı?"

"Yatalım güzelim, çok yorgunum"

Uraz merdivenleri çıkarken, Efsunun arkasında bıraktığı minik ayak seslerini duyabiliyordu.
Yatağa yatmadan önce , Rüzgar'ın odasına girdi. Efsun da odaya geçti. Pijamalarını giyip yatağa yattı, ve Uraz gelmeden uykuya yenik düştü. Uraz Rüzgarın yanına kıvrıldı, usulca ona dönük olan sırtına kendini yaklaştırdı. Burnunu Rüzgarın boynunun oyuntusuna yerleştirdi . Kokusunu ciğerlerine kadar çekti. Ve uykuya teslim oldu.

Efsun gece uyandığında, Uraz'ı yanında göremedi. Kafasını banyoya uzatsa da ışığının kapalı olduğunu gördü.

"Nerde bu adam?"

Efsun üzerindeki pikeyi yana doğru kıvırdı, ayağa kalkıp üzerindeki geceliğini düzeltti.
Odadan çıkıp salona indi. Etrafta gezdirdi bakışlarını, ama Uraz'a ait hiç bir iz yoktu. Yukarı merdivenlerden çıkarken, Rüzgarın odasının kapısının açık olduğunu farketti.

"Tabi ya Rüzgar'ın yanında"

Efsun usulca odaya girdiğinde, Uraz'ın Rüzgara sarılmış halde buldu. Onları uzun uzun izledi, ne kadar zaman olmuştu o bile bilmiyordu. Her şeyi düşündü, geçmişi..