Artık Seninim

15.bölüm Kokun Nerde?

"Ama Efsun hanım olmaz ki öyle."

Efsun Başını aşağı yukarı sallayıp söylediği şeyi tekrar onayladı. "Olur hadi çok acıktım." Efsuna göre evin çalışan her bir üyesi evin bir bireyiydi. Annesini anımsadı, ondan öğrenmişti birçok şeyi.. Ta ki.
O lanet gün gelip onları eksik bırakana kadar.

Ayla içten gülümsemesiyle Efsun'un yanından ayrılıp hemen iki kişilik masa kurdu.

"Omleti ben yapacağım Ayla."

Efsun Hemen kolları sıvayıp yumurtaları çırptı. Ocağa aldığı yumurtada olunca her şey eksiksizdi. Mutfaktaki camın önündeki masaya oturdular, Efsun gelene kadar Ayla çayları koymuştu. Hemen yaptığı omleti servis etti.

"Anlat bakalım Ayla, kaç yaşındasın neler yapıyorsun?"

Ayla utanarak, efsunun gözlerine baktı. "Ben 20 yaşındayım dışardan liseyi bitirdim, bir yandan hem çalışıp hem de üniversite sınavına hazırlanıyorum."

"Çok küçüksün sen.. Nasıl başarıyorsun hem burası hem derslerin?"

"Akşam saat 8de işler bittiğinde odama çıkıyorum, gece yarısına kadar ders çalışıyorum, ilk zamanlar zorlansam da şimdi alıştım."

"Aferin sana Ayla, peki ne okumak istiyorsun."

"Ben mimar olmak istiyorum."

"Harika inşallah istediğin okulu kazanır bu yolda çok mutlu olursun."

"Teşekkür ederim ablacım, şey Efsun hanım."

"Efsun hanım yok! Efsun abla var anlaştık mı?"

"Tamam Efsun abla. "

Sessizlik içinde yemek yerken Ayla Efsuna defalarca bakıp gülümsedi.

"Niye güldün Ayla?"

"Uraz beyle çok kavga ediyorsunuz, normalde böyle birisini bu evde kabul etmez ama siz..."

"Ama ben ne Ayla.."

Efsunun Kalbi hızla atmaya başladı, bir başkasından duymak istedikleri vardı belki de. Biri mutfağa sesinin en yüksek tonunu değiştirmeden girdi.

"Ooo hanımlar afiyet olsun."

Bu ses Uraz'ın abisi Oğuza aitti. Elinde poşetlerle mutfağa daldığında ikisinede selam verdi.

"Günaydın Oğuz."

"Bana da yer var mı? "

Efsun eliyle gel yapıp karşısındaki sandalyeyi gösterdi, Ayla da hemen kalkıp temiz tabak çatal ve bir adet sıcak çay koyup geldi. Aynı hızla omleti de ısıtmıştı. Bu kız çok hamarattı. Oğuz oturunca, Ayla kendi tabağını kaldırmaya yeltenince Efsun kaşlarını çatarak ona baktı.

"Aylacım daha kahvaltın bitmedi."

"Şey efendim, ben içerde yerim."

Efsun Oğuza bakarak izin aldı bir nevi.

"Oğuz sakıncası yoksa Ayla da bizimle oturacak."

Oğuz içten gülümseyerek Aylaya baktı. "Tabi ki de Aylacım, hem sonradan gelen benim, gel bakalım."

Sohbet eşliğinde kahvaltılarını yaptıktan sonra; Ayla, son keyif çaylarını  bardaklara doldurup kendi işlerini yapmak için yanlarından ayrıldı.