[นิยายแปล] I Don't Want to Be Loved

CH 42 คำขอร้อง

เมื่อเธอคิดถึงสิ่งนี้เธอก็สูญเสียพละกำลังทั้งหมด ทำไมเธอถึงต้องพยายามอย่างหนักด้วย? ไม่ว่าเธอจะทำอะไร อนาคตก็ไม่เปลี่ยนแปลง เธอนั้นผูกติดกับเขา ครู่หนึ่งที่รีแอนนาจ้องไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย แต่จู่ๆเธอก็สะบัดความคิดนั้นออกทันที

จิ๊บ! จิ๊บ!

เสียงร้องของนกดังขึ้นอย่างทรมาณ นกก่อนหน้านี้ที่ต่อสู้กับงูได้บินวนรอบตัวเธอ มันขอความช่วยเหลือจากรีแอนนา หลังจากเห็นร่างที่คุ้นเคยของเธอ

รีแอนนาหันกลับไปและมองไปที่รังนก ซึ่งเหลือเพียงลูกนกสองตัว นอกนั้นพวกมันถูกงูกินไปแล้ว

จิ๊บ! จิ๊บ!

นกร้องอย่างกระวนกระวายอีกครั้ง เมื่อเข้าใจเจตนาของมัน รีแอนนาจึงหยิบกิ่งไม้บนพื้นแล้ววิ่งตรงไปที่ต้นไม้ เธอเหวี่ยงกิ่งไม้ใส่งูที่มีเขี้ยวพิษที่กำลังพุ่งเข้าไปใกล้ลูกนก

แว๊ก!

งูถูกตีเข้าที่หัวจนตกลงมาจากต้นไม้ มันสลบไปครู่หนึ่งก่อนที่มันจะคลานเข้าไปในโพลงหญ้าอย่างรวดเร็ว มันหายไปและความสงบก็กลับมาอีกครั้ง นกบินวนรอบตัวเธอและกลับไปที่รังของมัน

"เฮ้อ..." รีแอนนาถอนหายใจ

เธอพบคำตอบของเธอแล้ว

เดิมทีรีแอนนาตั้งใจจะไปพบเจ้าชายเพื่อมอบทุกสิ่งที่เธอมี - เป้าหมายของเธอคือการปล่อยดิมิทรีออกจากคุกและปกป้องลุงของเธอและครอบครัวของเขา สมบัติที่เธอมีคือความมั่งคั่งมหาศาลในอนาคตและมีเพียงข้อมูลเท่านั้นที่เธอจะให้ได้ เธอวางแผนที่จะขายสิ่งที่เธอรู้เพื่อแลกกับการปกป้องครอบครัวและป้องกันไม่ให้ตัวเองถูกส่งไปอรันเดลล์ในฐานะเครื่องมือของไคลซ์

แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่ามันไร้ประโยชน์ทั้งสิ้น เธอจะยอมก้มหัวให้กับศัตรูที่พยายามจะกินเธอ และเจ้าชายคืองูผู้หิวโหยที่จะกินเธอแม้ว่าเธอจะมอบทุกสิ่งที่เธอมีให้ก็ตาม

"คุณผู้หญิงรีแอนนา" เสียงของชายคนหนึ่งทำให้ความคิดของเธอหยุดชะงัก เขาคือคนคุ้มกันที่ได้รับมอบหมายให้ติดตามเธอทุกการเคลื่อนไหว "ได้เวลาแล้วครับ"

รีแอนนาที่พบกับคำตอบไม่มีท่าทีที่ลังเลอีกต่อไป "ไปกันเถอะ"

***

วังของเจ้าชายนั้นหรูหราตั้งแต่พรมราคาแพงที่ปูบนพื้นไปจนถึงผนังหินอ่อน มันโอ่อ่ามาก ไม่มีส่วนไหนในวังที่ไม่มีการตกแต่ง ทุกอย่างถูกปกคลุมไปด้วยสีทองและความแวววาว - แม้แต่ราวบันไดก็ย้อมไปด้วยสีทอง สีทอง...เป็นสีที่ถูกใช้เพื่อแสดงอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรไคลซ์

เธอถูกพาไปที่ห้องนอนของเจ้าชายทันที ห้องนอนของเขาเป็นพื้นที่ส่วนตัวที่คนเฉพาะราชวงศ์และคนใกล้ชิดที่สุดเท่านั้นที่จะสามารถเข้ามาได้ การที่เขาให้รีแอนนาเข้ามาที่ห้อง บางทีเขาอาจจะปฏิบัติต่อเธอในฐานะบุคคลสำคัญ

"เข้ามา"

เมื่อมีสัญญาณของเขา รีแอนนาจึงเข้าไปในห้องและเห็นภาพของเจ้าชายกำลังนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ที่ปูด้วยผ้าไหมและกำมะหยี่ ผู้หญิงผมบลอนด์ข้างๆเขาเกาะที่ไหล่เปลือยเปล่า เธอเป็นคนรักของเขา รีแอนรับรู้ได้ทันที โชคดีที่เขายังแต่งตัวอยู่

"ดูเหมือนรสนิยมของท่านจะลดลงนะเพคะฝ่าบาท" ผู้หญิงคนนั้นพึมพำเบาๆ

เจ้าชายแสยะยิ้มและค่อยๆลุกออกจากเตียง เขามองไปรีแอนนาอย่างชื่นชมก่อนจะกระซิบบอกคนรักที่อยู่ข้างๆ หญิงสาวยิ้มเล็กน้อยและคลุมตัวด้วยผ้าห่มก่อนจะหายเข้าไปในประตูบานเล็กด้านหลัง

เจ้าชายไม่มีความคิดที่จะจัดเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อยและนั่งไขว่ห้างบนเตียง

"เจ้าอยากพบข้าไม่ใช่รึ? ว่ามาสิ"

รีแอนนาโค้งคำนับอย่างสุภาพ "ข้ามีเรื่องที่อยากจะขอฝ่าบาทเพคะ"