CH 198 เบื้องหลังความจริง

245 5 3
                                    

เมื่อมือของเลทีเซียเป็นอิสระจากคำสั่งของกษัตริย์แล้ว ผู้คุมขังก็ออกจากห้องไป

เลทีเซียส่งเสียงโอดโอยขณะที่เธอลูบข้อมืออย่างเจ็บปวด เมื่อดวงตาของเธอคุ้นเคยกับแสงไฟในห้องแล้ว เธอก็สามารถมองเห็นชายที่นั่งข้างหน้าเธอได้อย่างเหมาะสม

เขาเป็นคนที่หล่อเหลาราวกับภาพวาดที่น่ารื่นรมย์ ในสายตาของเธอมันเหมือนกับลูกกวาดที่ตระการตาดูน่าอร่อย ผมสีดำของเขาเปล่งประกายราวกับใบมีดแก้วในทุ่งหญ้าข้างสายลม นัยน์ตาสีม่วงที่งดงามของเขานั้นเปล่งประกายราวกับอัญมณีที่ถูกเจียระไนมาอย่างดีที่สุดแล้วถูกวางอยู่ในดวงตาของเขา แต่เหนือสิ่งอื่นใด เขานั้นมีออร่าอันสง่างามที่เปล่งประกายอยู่รอบๆตัว

เธอปรารถนาผู้ชายคนนี้ตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอเห็นเขา และต้องการให้เขาจ้องมองมาที่เธอเพียงผู้เดียว ไม่ใช่ผู้หญิงผมสีเงินคนนั้น เธอชอบรอยยิ้มของเขา ซึ่งมันควรจะเป็นของเธอเท่านั้น เลทีเซียมีความทะเยอทะยานเหลือล้น ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเธอไม่เคยต้องการใครมากเท่ากับเขาขนาดนี้มาก่อน บางทีนี่อาจจะเป็นส่วนหนึ่งของโชคชะตา ถ้าหากมันไม่ใช่ แล้วทำไมเธอถึงต้องการผู้ชายคนนี้มากเช่นนี้ ผู้ชายที่เธอไม่เคยแม้แต่จะพูดคุยด้วยมาก่อนด้วยซ้ำ?

"....ข้าอยากพบกับท่านมานานแล้วเพคะ ฝ่าบาท" เธอพูดอย่างเขินอาย เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย

มุมปากของกษัตริย์ค่อยๆโค้งขึ้นอย่างช้าๆ เลทีเซียรวบรวมความกล้าและเข้าหาอิกอร์ เธอวางมือลงบนเข่าอย่างระมัดระวัง เธอมองมาเขาด้วยท่าทางที่ไร้เดียงสาและใช้สายตาอันเย้ายวนที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้จ้องมองไปที่เขา

ทุกครั้งที่เธอทำเช่นนี้ ผู้ชายรอบข้างมักจะยอมศิโรราบให้กับเธอ ไม่ว่าจะเป็นความใคร่หรือความสนใจใดๆของมนุษย์ก็ไม่เคยทำให้เธอผิดหวัง แล้วผู้ชายคนนี้ก็จะตกหลุมรักเธอเช่นกัน แถมความสัมพันธ์ของเขากับพี่สาวของเธอก็พังพินาศไปแล้ว เธอมั่นใจว่าอิกอร์ต้องการความสุขที่เธอสามารถมอบให้กับเขาได้ นี่คงเป็นโอกาสของเธอที่จะขโมยหัวใจของเขาไป

[นิยายแปล] I Don't Want to Be LovedWhere stories live. Discover now