CH 3 องค์ราชินี

545 16 1
                                    

เมื่อชายวัยกลางคนที่สวมแว่นตานั้นเดินเข้ามา รีแอนนาจึงรีบให้แมรี่ออกไปจากห้องโดยอ้างให้แมรี่ไปเตรียมรถม้าให้

ชายคนนั้นจ้องมองไปที่เด็กสาวตัวเล็กๆบนเก้าอี้ตัวใหญ่ ก่อนจะโค้งคับนับอย่างรวดเร็ว

"ข้าได้ยินว่าคุณหนูรีแอนนาเรียกพบ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับข้าหรือครับ?"

"ก่อนอื่น เจ้านั่งลงก่อนเถอะ"

ตามคำสั่ง ชายคนนั้นพยักหน้าและนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม เขาไม่สามารถเข้าใจหรือคาดเดาถึงเหตุผลที่หญิงสาวเรียกเขาให้มาได้เลย

เขาได้กับพบเธอเป็นครั้งคราว แต่เขาไม่สามารถจดจำถึงบทสนทนาใดๆที่เคยเกิดขึ้นได้ ยกเว้นคำทักทายที่เขาทำอย่างลวกๆ เขามักจะเห็นเธอในฐานะเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีผมและสีตาที่เป็นเอกลักษณ์แถบภาคเหนือ เธอมีนิสัยเงียบๆและมักจะตัวติดกับแม่ของเธออยู่เสมอ

วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงจริงๆของเธอ

ทันใดนั้น เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่เคยแสดงความเสียใจที่มีต่อแม่ของเธอเลย

"ข้าขอแสดงความเสียใจถึงการสูญเสียของคุณหนูด้วยนะครับ ขอให้คุณผู้หญิงจากไปอย่างสงบภายใต้ปีกของเอลเฮมตลอดไปด้วยครับ"

การตอบสนองที่นิ่งเงียบของเธอทำให้เขาแปลกใจ ผ่านไปเพียงหนึ่งวันหลังจากงานศพ....มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่เด็กอายุเท่ากับเธอจะร้องไห้

"....ข้าขอถามถึงเหตุผลที่คุณหนูเรียกข้ามาได้ไหมครับ? แต่ก่อนหน้านั้นข้านำเอกสารที่คุณหนูขอมาให้แล้วนะครับ แต่...."

"ข้าต้องการดูใบสมรสของแม่ข้าและมรดกที่ข้าจะต้องได้รับ"

ทันใดนั้นเน็ดก็อ้าปากค้าง เขาคิดว่าเขาตาฝาดและสงสัยว่าหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า เธออายุสิบสองหรือยี่สิบสองกันแน่ เพราะเหล่าขุนนางชายและหญิงแม้จะอายุยี่สิบสองปีแล้วก็ตาม แต่พวกเขาส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องหรือใส่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่

[นิยายแปล] I Don't Want to Be LovedWhere stories live. Discover now