CH 154 เลทีเซีย

119 0 0
                                    

"...รีแอนนา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้า..."

ในไม่ช้าเสียงดุของอิกอร์ก็เปลี่ยนไปเป็นเสียงครางลึก เสียงของเขาสูงกว่าปกติเล็กน้อย มันเป็นความรู้สึกที่แปลก ยิ่งเขาสนองความต้องการของตัวเองมากเท่าไร ความรักที่เขามีต่อเธอก็ยิ่งลึกซึ้งมากขึ้นเท่านั้น จนเขาไม่สามารถวัดความรักที่เขามีต่อเธอได้

เมื่อริมฝีปากของทั้งสองแยกออกจากกันในที่สุด สีหน้าของเขาก็ดูคล้ายกับชายผู้พ่ายแพ้

"...กลับมาไวๆก็แล้วกัน ข้าไม่ชอบอยู่คนเดียว..." เขาพึมพำในขณะที่หอบ

"ฝ่าบาททำอย่างกับข้าจะไปซะนานเลยเพคะ ข้าไปแค่วันเดียวเองนะเพคะ" รีแอนนาหัวเราะด้วยน้ำเสียงแสนหวานของเธอ

"ก็เพราะวันเดียวนั่นล่ะ ที่ทำให้ข้าปล่อยเจ้าไป ถ้าหลังจากคืนวันนั้นเจ้ายังไม่กลับมาอีกล่ะก็ ข้าจะสร้างเรื่องวุ่นวายรอไว้แน่... มากกว่าตอนที่เจ้าไปพบกับท่านแม่อีก" อิกอร์พูดอย่างสนุกสนาน

"...เข้าใจแล้วเพคะ" รีแอนนาพูดตะกุกตะกัก

เมื่อเห็นเธอพูดอย่างนั้น อิกอร์ก็ยิ้มเยาะ รีแอนนาพยายามหนีจากอ้อมแขนที่โอบกอดเธอไว้ เธอดิ้นอยู่สองสามครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยอมจำนนและถอนหายใจอย่างอ่อนแรง

อิกอร์หันตัวของเธอกลับมาและจับมือเธอไว้ เขามองราวกับกำลังจะบอกเธอว่าอย่าขยับ รีแอนนาจึงปล่อยตัวเองอยู่ข้างๆเขาอย่างเงียบๆ

"จริงสิ เราจะอยู่แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกันเพคะ?" รีแอนนาถามหลังจากนั้นไม่นาน

"ทำไมล่ะ? เจ้าไม่ชอบรึไงกัน?"

"ไม่ใช่ว่าข้าไม่ชอบเพคะ แต่เอกสาร..."

"ฮึ่ย..."

เธอได้ยินเสียงฟันบดเข้าหากัน

"ข้าขอสาบานด้วยนามและเกียรติของข้า ว่าข้าจะจัดการเอกสารทั้งหมดให้เสร็จก่อนเวลา เพราะงั้นเจ้าช่วยอยู่กับข้าต่อไปแบบนี้อีกสักหน่อยเถอะ"

[นิยายแปล] I Don't Want to Be LovedWhere stories live. Discover now