Tomurcuk Mahallesi| Tamamlandı.

63.Bölüm: 'Tomurcuk Çiftleri'

"Gerçekten mi?"

"Evet, gerçekten. Hadi Deniz'e ve Demir abine gösterelim. Onlardan çok beğenecek eminim."

~10 DakikaSonra~

"Devamı nerede prensesim?"

"Hiç giymeseydin. Mini minnacık pantolon mu olur? T-shirtinide köpekler kemirdi herhalde." Demir, Denize'e yumruğunu uzattığında, Deniz'de minik yumruğu ile Demir'e karşılık verdi.

"Off! Ne yumruktu be, oğlum az yavaş elimi kırıyordun. Yaşlıyım ben, seninle kıyaslanamam."

"Siz ne anlarsınız, güzellikten. Güzel giyinmekten. Hıh!" Başımı sallayarak, Nehir'i onayladım ve Demir'e ölümcül bakışlarımdan attım.

"Deniz'i de kendinize benzettiniz."

"Güzelim, hemen kızma. Bizi de biliyorsun yani."

"Atsan atılmaz, satsan satılmaz."

Söylene söylene mutfağa ilerledim ve dilimlediğim keklerden, tabaklara koydum. Dolaptan, meyve suyunuda çıkarıp, bardaklara doldurdum. Kekleri ve meyve sularını masaya koydum.

"Kek yemek isteyen gelsin." Bir kaç dakika sonra, Demir ve çocuklar içeri girdi. Birer sandalye, çekip oturdular. Onları keklerini yerken bende, telefonumu çıkarıp, bir kaç fotoğraf ve video çektikten sonra, kendi kekimi yemeye başladım.

Sanırım bugün yaşadıklarım gelecekten bir anıydı.

≈Irmak'tan≈

"Bugün eve bensiz gidin kızlar." Çantamın fermuarını kapatıp, omzuma taktıö ve kızlara döndüm. Güneş kapının eşiğinden bana döndü.

"Tamam ama 5 gün sonra Asu ablanın nişanı var. Biz rahat rahat takılıyoruz şu an ve doğru düzgün daha kıyatemiz bile yok." Elimi boşver dercesine sallayıp, rahat bir tavır takındım.

"Kasmayın bu kadar ya, hallederiz. Ben şahsen o elbise deneme faciasını tekrarlamak istemiyorum. İnternetten, kargo ile falan alırım. En fazla üç günde geliyor, o'da yetişir zaten." Kızlar onaylamaz bir şekilde başlarını ikş yana sallayıp, çıktılar. Seher'in söylenmelerini duyabiliyordum.

"İflah olmazsın sen... Aaa bir de Namuslu."

"Yav he he boş yapmayın hadi. Sevdiceğim beni bekler. Sonra görüşürüz." Cevap vermelerini beklemeden, sınıftan koşar adım çıktım. Aras, gelip, beni alamayacağı için, otobüsle gidecektim.

✨✨✨✨

Otobüs yolunu ezberlidiğim hastanenin, önünde durduğunda, kucağıma koyduğum çantayı, omzuma taktım ve otobüsten inip, hastaneye doğru ilerledim.

Hastaneye girdiğimde koridoru yürüyüp, asansörün önüne geldim ve asansörü çağırıp, gelmesini bekledim.

Asansör geldiğinde bimdim ve Aras'ın odasının olduğu katın numarasına bastım. Asansörde sadece ben ve bu beni mutlu etmişti. Tanımadığı insanlarla, daracık bir ortam da bulunmayı kimse sevmezdi. Bu kişi karşı cins ise daha da sinir bozucu oluyordu. Yani bende oluyordu.

Aras'ın odasının bulunduğu kata geldiğimde asanaörden inip, Aras'ın odadına doğru ilerledim.

Tam köşeyi dönmüştüm ki çarptığım küçük beden ile, sendeledim. Hızla kendime geldim ve yere düşen küçük erkek çocuğun önünde diz çöktüm.

"Özür dilerim,seni görmemişim. İyi misin canım."

"Bende özür dilerim, hızlı koşuy-" Küçük çocuk, başını yerden kaldırıp, bana döndüğünde lafı yarım kaldı ve yüzünde şaşkın bir ifade oluştu.