(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İyi okumalar...
50.Bölüm, 'Hıyar Ağası & Namuslu vs Adalet'
≈Afife'den≈
"Ey gönül kuşa benzerdin Kafesler sana dar gelir Bir yerde durmaz gezerdin Mapusluk sana zor gelir
Ey gönül acayip huyun Bığazından geçmez tayın Acır tesdindeki suyun Aklına nazlı yar gelir."
Efkarlı efkarlı mapushane arabeskini söylerken, gençliğim aklıma geliyordu ve duygulanıyordum. Oturduğum banka benzer tahtaya bir çizik daha attım. Günler geçmek bilmiyordu mapushane köşelerinde. Dört duvar arasında günden günde eriyordum. Evet hayatın acımasızlığı, benide kafeslemişti.
Yok la! Sakin olun hayranlarım sadece fazla kaptırdım. Bayılıyorum da böyle drama queenlik yapmaya.
"O ne biçim ses anasını satıyım ya sen neyin kafasını yaşıyorsun?" Aramızda sadece demirler olan, yan hücredeki Yiğit'e döndüm.
"Çetele tutuyorum. Hani mapushaneye düşenler yapıyor ya, arabesk falan söylerler. Efkarlı efkarlı." Yiğit bana bakışlarıyla gerizekalısın sen derken, omuz silktim. Canım her şeyi hakkıyla hissedeceksin.
"Gireli on dakika olmadı ve bura mapushane değil, hücre zeki arkadaşım." Mapushane kelimesine bilerek vurgu yapmıştı. Aklı sıra benimle dalga geçiyordu.
Evet yediğimiz takdire şayan halttan dolayı yaklaşık 10 dakikadır hücrelerdeydik.
Ailelerimizide haber vermişlerdi büyük bir ihtimalle.
İçeriye giren polisle, bakışlarımız ona döndü. Benim elimdeki sivri çubuğa ve oturduğum tahtaya bakıp, kaşlarını çattı.
"Eşyalara zarar verme ufaklık. Ayrıca devlet memurunun kulağını gasp etmekten bir gün daha misafir ederiz seni." Vay anasını ya! Ağız tadıyla efkarlanıp, havaya bile giremiyoruz! Vay ben nerelere gideyim.
~3 Saat Önce~
Kütüphanede işim bitmişti ve bende eve gidiyordum. Haftasonu olduğu için kafam rahattı.
Bir öğrenci son dakika ödev yetiştirmeye çalışıyorsa öğrencidir.
Bende son gün hocalarıma küfrede küfrede yapmayı tercih ederdim. Çünkü öğrenci olmak bunu gerektirirdi.
"Ayaklı Felaket?" Bana seslenen kişi ile arkamı döndüm. Aklıma sınıfta beni rezil ettiği gün gelince, sinirlendim.
