Tomurcuk Mahallesi| Tamamlandı.

58.Bölüm: 'Kaçak Savaşçılar A. ve Y.'

🎶Umut Kaya/Mor Yazma🎶

İyi okumalar...

58.Bölüm, 'Kaçak Savaşçılar A. ve Y.'

≈Afife'den≈

Gözlerimi açtığımda, hala yürüyor olduğumuzu ve benim Yiğit'in omzunda uyuyor olduğumu farkettim. Yiğit'in boynu fazla mükemmeldi, böyle tam sarılmalık, tam öpmelik.

Uyku sersemiyim, lütfen ciddiye almayın!

Yine o seçemediğim, müthiş koku burnuma dolarken, derin bir nefes aldım. Hıyar Ağası uyandığımı farketmiş olacak ki yandan kıda bir bakış attı.

"Ne zamandır uyuyorum?"

"Çok değil, sadece bir 15 dakika için geçti." Anladım dercesine başımı sallayıp, alnımı Hıyar Ağası'nın omzuna gömdüm. Onunda yorulmuş olabileceği, kafama dank ettiğinde, bir elimle omzuna hafifçe vurdum.

"Daha ne kadar yürümeyi düşünüyorsun? Yere indir beni, biraz dinlenelim. Yanlış anlama seni düşündüğümden değil, kendimi düşünüyorum. Sen yorulursan eğer beni taşıyamazsın sonuçta. Yani umrumda değilsin, yanlış anlama da."

"Hayır bu da yetmiyormuş gibi kulağımın dibinde car car car! Sus da iki dakika motorun soğusun!" Hıyar Ağası'nın saçlarına elimi daldırıp, çektim ama canı yanmamış gibiydi. Hatta umursuyor gibi bile görünmüyordu. Bir kız olsaydı, şimdiye kıyameti koparmıştı.

O değilde... Saçları çok yumuşaktı be. Saçlarına dokununca içim gıdıklanmıştı, sanki midemde kırmızı görmüş boğalar tepiniyordu. Hızlı atan kalbim, daha da hızlanmıştı. Saçları bir kızın kıskanabileceği yumuşaklığa ve gürlüğe sahipti.

"Ne yapıyorsun? Çekiyorum ayağına, saçlarımı mı okşuyorsun?" Hıyar Ağası'nın alayla söylediği şeyden sonra, hala saçlarında olan elimi hızla çektim.

"Iyy! Yağlı yağlı ne iğrenç saçların var öyle! Midem bulandı, kusacağım! Ayrıca duralım artık." Hıyar Ağası ilk söylediğime alayla gülüp, durdu ve dikkatli bir şekilde yere eğildi. Yere eğildiğinde, sağlam olan ayağımı yere basıp, omzunda sıkıca tutunup indim. Tam adım atacakken, belimde hissettiğim kolla, irkildim ve Hıyar Ağası'na döndüm. Bana bakıp, diğer elinide, boşta olan koluma koyup, hafifçe itekledi.

"Yürümene yardım ediyorum. Bana yaslan, adım atman kolaylaşır."

Dediğini yapıp, ağırlığımı Hıyar Ağası'na verdim ve bedenine yaslanıp, bana yardım etmesine izin verdim. Sol ayak bileğim, az basmama rağmen cidden çok acıyordu. Yüzümü buruşturarak büyük kayalığın yanına geldiğimizde, Hıyar Ağası dikkatli bir şekilde kayalığa oturmamı sağlayıp, önümde diz çöktü.

Bende onu ve onun hareketlerini dikkatli bir şekilde izliyordum. Yiğit'den iyi bir sevgili olabilirdi, hemde fazla iyi. Onu izlerken, aniden aklıma gelen saçma sapan fikirle kaşlarımı çattım. 'Yiğit'in sevgilisi olacak kız çok şanslıydı' yine saçma bir şekilde, düşündüğüm şeye öncekinden daha fazla kaşlarımı çattım. Hangi kız? Yiğit'in sevgilisi mi vardı?