Tomurcuk Mahallesi| Tamamlandı.

46.Bölüm: 'Misafir'

🎶Yusuf Güney/Melekler Seni Bana Yazmış🎶

İyi okumalar...

46.Bölüm, 'Misafir'

≈Cansu'dan≈

"Güya beni eve bırakacaktı beyefendi! Sen bir ayakta durmayı öğren be!" Omzumda içi geçen sersemi omzunu dürterek uyandırmaya çalıştım ama tınlamadı.

"Şştt aloo! Uyansana be! Omzum çürüdü." Gözlerini hafif aralayıp, anlamazca bana baktı.

"Bu halde araba falan kullanamazsın, ben kullanırım hadi kalk." İtiraz edecek durumda olmadığı için ayağa kalktı ve başını salladı. Sendeleyerek, sürücü koltuğunun yanına oturdu. Kutuyu bir an olsun bırakmamıştı. Bende hızla arabaya geçtim. Anahtarı zaten üzerindeydi. Göz ucuyla, Ateş'e baktığımda başını cama yaslamış, elindeki kutuya bakıyordu boş boş.

Onun bu haline üzgünce bir iç çekip, kontağı çevirdim ve arabayı çalıştırdım. Arabayı mahalleye doğru sürmeye başladım. Uzun zaman olmuştu ama hala kullanabiliyordum.

...

Arabayı, mahallenin otoparkına getirdiğimde, park edip, indim ama Ateş inmemişti.

Ona baktığımda hala boş boş baktığını farkettim. Onun için gerçekten zordu. Biraz yalnız kalmasının onun için iyi olacağını düşünüp, onu arabada bıraktım ve eve doğru ilerlemeye başladım.

Evin önüne geldiğimde, iç güdüsel olarak eve baktım. Demek bu evin hikayesi de onlardı. Yudum'un ve Ateş'in eviydi. Hayallerinin eviydi.

"Evet Cansu evin güzel olduğunun bende farkındayım ama içeri mi geçsen artık?" Pencerenin pervazına kollarını yaslamış, bana tuhaf bakışlar atan Tuğçe'ye döndüm ve gülümsedim.

"Kapıyı aç." Tuğçe kapıyı açtığında, çantamı ve ayakkabılarımı çıkarıp, vestiyere koydum.

"Neredeydin? Evden çıkmayan senin, bu kadar acil ne işi olabilir?" Ateş ile olanları anlatıp, anlatmamak arasında gidip gelirken, kendime saklamaya karar verdim. Ateş benim öğrenmemi bile istemezdi belki.

"Biraz işlerim vardı ve itiraz etme zamanı geldiğinde anlatırım."

"Ne desem anlatmayacaksın nasıl olsa." Arkasından gülümsedim, beni tanımasını seviyordum.
...

Mısırımı tam ağzıma atacakken kapının alacaklı gibi çalması ile kaşlarım çatıldı. Filmin en heyecanlı yerinde mi? Gerçekten mi? Bir de gecenin bu saatinde... Tuğçe ile birbirimize baktık. Evet birbirimize bakınca, telepati yoluyla kapı açılıyor çünkü.

Mısır tabağını yanıma koyup, ayağa kalktım ve üzerimi düzelttim. Kapıyı açmak için ayaklandığımda, hâlâ zile basan manyağa içimden küfür ettim.