(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Nedensiz ve sebepsiz sevdim seni. Çünkü bir sebebi olsa;aşk olmazdı bunun ismi.
~Oğuz Atay
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İyi okumalar...
7
4. Bölüm, 'Mutluluk'
≈Cansu'dan≈
"Benden sorsan ummanlardır derdim. Hani gözlerin var ya... Bülbülleri susturup dinlerdim. Tatlı sözlerin var ya..." Şarkıya eşlik ederek, hem kalçamı sallayıp, ayaklarımla ritim tutuyor; hem de kahvaltı için domates ve salatalık doğruyordum.
Uzun zamandır hiç böyle mutlu ve enerjik hissetmemiştim.
Aslında bakarsanız, bu duyguların bana ne kadar yabancı olduğunu da farketmiştim. Gülümseyerek şarkının devamını getirdim.
"Katmer katmer gül açar gönlümde, Hani gülüşün var ya... Daha mutlu olamam ömrümde, Beni öpüşün var ya..." Şarkıya eşlik etmeyi bıraktım. Bu dize de yanaklarım istemsizce kızarmıştı, ellerimi yanaklarıma koydum ve derin, titrek bir nefes aldım.
"Neden bu kadar mutlusun? Çok sinir bozucu." Tuğçe'nin uyku mahmuru sesini duyduğumda, ona döndüm. Üzerinde pijamasıyla ve zar zor açtığı gözlerinde, mutfak kapısından bana bakıyordu.
"Kim mutlu? Ben mi?" Kendini sandalyeye atıp, dirseklerini masaya yasladı ve çenesini sağ avcuna yaslayıp, diğer eli ile ağzına bir peynir attı.
"Yok ebem. Senden başka sabah sabah horoz gibi öten biri var mı?" Gözlerini yüzüme çıkardığında, kaşları çatıldı.
"Dur bakayım. Sen niye kızardın? Hasta mısın?" Aniden ayağa kalkıp yanıma geldiģinde, elini seri bir şekilde alnıma koydu.
"Ateşin de yok. Buz gibisin." Duyduğum şey ile tükürügümün boğazıma kaçması bir oldu. Ben hunharca öksürürken, Tuğçe'de hafif hafif sırtıma vuruyor ve beni rahatlatmaya çalışıyordu.
Öksürüğüm kesildiğinde, rahat bir nefes aldım ve kendimi sandalyeye attım.
Tuğçe'de peşimden kalan şeyleri masaya getirmiş, karşıma oturmuştu. Hâlâ çatık kaşlarla, merakla beni izliyordu.
