Twins - The Switch

~ hoofdstuk 45 ~

POV Mira

Ik hoorde Eva tegen iemand praten, of vergis ik me? Piekerend lig ik in bed. Ik wil zo graag dat alles weer normaal is.. Dan heb je geen constante stress. Maar het met Myla uitpraten? Ik weet het niet. Ze heeft me pijn gedaan. Ik weet ook dat ze het niet meende. "Argh, wat moet ik nou?" Mompel ik tegen mezelf. Ik besluit na twee uur dat ik er klaar mee ben. Ik sluip zo zacht mogelijk naar buiten om naar de hooizolder te gaan.

"Shit, au!" Fluister ik in het donker. Ik zie niets en stoot tegen een paar objecten aan. Ik voel me beurs als ik op de hooizolder aankom. "Dat was me een avontuur" zucht ik. Ik kijk naar mijn telefoon die twee streepjes aangeeft. Op hoop van zegen. Ik druk op het bel-icoontje en de telefoon gaat over. Neem niet op! Neem niet op! Neem niet op!

"Hallo? Wie is dit om drie uur 's nachts? Kan het misschien morgenochtend?" Hoor ik Myla met een ochtendstem mompelen. Ik schraap mijn keel en bereid mij mentaal voor. "Met Mira" begin ik. "Mira? Echt waar? Je wilt niet weten hoe erg het me spijt! Het floepte er uit, maar ik had het nooit mogen zeggen. Ik zou je nooit, maar dan ook NOOIT willen verliezen. Begrijp je dat?" Zegt ze. Ik sta versteld hoe snel zij wakker kan worden. Dat was alleen niet de vraag, dus concentreer ik me weer op het gesprek. "Ik moet zeggen dat ik heel boos was. Maar nu ik je weer hoor, besef ik me hoe veel ik jou ook mis" zucht ik. "Ik ben per ongeluk bij Eva's ouders terecht gekomen toen ik vluchtte. Het zijn hele aardige mensen!" Leg ik uit. "Mira?" Vraagt Myla. "Ja?" Antwoord ik. "Wanneer kom je weer naar huis?"
Ik slik even. Daar had ik nog niet over nagedacht. "Ik weet het niet" antwoord ik eerlijk. "James was hier gister. Hij was op zoek naar jou" zegt Myla. Ik luister vol ongeloof, en tegelijkertijd maakt mijn hart een sprongetje. "Echt? Ik dacht dat hij me zou haten." "Hij dacht dat ook van jou. Hij heeft ook tegen jou gelogen over zijn identiteit. Weet je dat niet meer?" Vraagt ze. "Eigenlijk had ik daar niet meer over nagedacht, nee" zeg ik. "Zou je het erg vinden om morgen al naar huis te komen? Dan kan ik je halverwege ophalen als je dat goed vind." Stelt Myla voor. Ik laat haar aanbod inzinken. Waarom ook niet? Ik kan de hele wereld aan, met mijn zus en bestie.

"Oke" zeg ik toch nog een beetje twijfelachtig. "Oke" bevestigt Myla. "Tot morgen" en de lijn word verbroken. De adem die ik ophield, blaas ik uit. "Dat ging best goed" zeg ik tegen mezelf.

POV Myla

Mira heeft haar locatie doorgestuurd en ik kan mijn ogen eigenlijk niet geloven. Ze is zo'n 85 km van ons verwijderd. Hoeveel heeft zij gelopen? Ik start de auto, opweg maar Mira

Opeens schiet me een geweldig idee te binnen. Ik tik wat op mijn telefoon en ik hoor hem al overgaan. "Hi, zou je een stukje mee willen gaan rijden?" Vraag ik. "Eh, ja oke." Hoor ik, en binnen een paar minuten zit er nog iemand bij mij in de auto. We gaan!

POV Mira

"Bedankt voor alles" ik geef Harry en Mathilda nog een hand. Dan sta ik oog in oog met Eva. "Mij ga je geen hand geven toch?" Zegt ze lachend. We omhelzen elkaar en nemen afscheid. "Ik ben ook niet te vergeten!" Ryan komt aangesneld. Ik heb de neiging om met mijn ogen te rollen, maar ik houd me in. "Ook tot ziens Ryan" ik wil hem een hand geven, maar hij trekt me in een knuffel. "Goede reis" lacht hij, alsof er niets gebeurd is. Ik glimlach om het rare gedoe. "Fijne reis!" Zwaait iedereen me uit.

----------

"Ik ben er bijna!" Overtuig ik mezelf. Ik loop nu al drie uur, en mijn voeten begin ik wel te voelen. In de verte zie ik een rood gevaarte staan. Ik knijp met mijn ogen om te kijken wat het is. Is dat Mason's auto? Myla heeft een jaar geleden haar rijbewijs gehaalt, en is ze met Mason's auto hierheen gekomen? Ik heb haar zo gemist! Het is inmiddels twee weken geleden dat ik haar heb gezien. Ik ren zo hard ik kan richting de auto. Ik ben zenuwachtig en blij tegelijk!

POV Myla

We staan nu ongeveer een kwartiertje  op de afgesproken plek. Dan wordt mijn aandacht getrokken door een bewegend stipje. Is dat Mira? Ik word helemaal blij, maar ook heel nerveus. Ik maak mijn medereizigers wakker en spring enthousiast op en neer. "Mira is er!" Gil ik. Ik ren naar haar toe en spring half op d'r. "Haai" lachen we allebei.

POV Mira

Ik zie de persoon in de verte steeds groter worden tot ze helemaal bij mij is. "Myla!" Gil ik. Ze springt half op me waardoor ik mijn evenwicht niet meer kan houden. "Hi" lacht ze. Ik lach ook door het spontane moment. Ik geef haar een dikke knuffel en kijk haar aan. "Het spijt me echt Mira" begint ze. "Ik wou net zeggen dat het míj spijt" zeg ik.

"Ik heb trouwens een vriendje" zegt ze heel random. "No way Gefeliciteerd! Oliver zeker?" Ik wiebel met mijn wenkbrauwen. "Ik heb hem meegenomen" lacht ze. Ik kijk haar lachend aan, en samen lopen we naar de auto.

Oliver stapt de auto uit en ik prik Myla in haar zij. "Ik zei het!" Lach ik. Ik geef Oliver ook een knuffel. Maar iemand schraapt zijn keel, waardoor ik Oliver gelijk los laat. Ik kijk om en zie hem staan. "James?" Vraag ik. Zijn donkerbruine haar zit slordig, wat hem ontzettend cute staat, en onze ogen kruisen. Ik ren naar hem toe en laat hem nooit meer los. "Hey" zegt hij met een sexy ochtendstem. "Ben je net wakker?" Vraag ik. Hij knikt en houd me stevig tegen zich aan. "Ik laat je nu nooit meer gaan. Ik kan niet zonder je Mira Woods" hij kijkt me diep in mijn ogen aan.

Eindelijk voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Ze passen precies op elkaar. Hij vraagt toestemming en ik geef toe. Onze tongen spelen een vurig spel. Het is een liefdevolle en verlangende kus. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan en ik ben zeker van wat ik wil zeggen, "ik hou van je" fluister ik. "Ik ook van jou" fluistert hij. Bij die woorden explodeert mijn buik en vult mijn hart met blijdschap. Ik voel me helemaal warm vanbinnen, en het voelt 100% goed.

We hebben nu twee stelletjes😊
#jamira & #Myliver (?)

↪ Of hebben jullie betere combinaties?

Het einde komt er bijna aan...😓

Like & comment
Xx han