Twins - The Switch

~ hoofdstuk 44 ~

POV Mira

Ik zie de jongen staan in de opening van de schuur. "Kennen jullie elkaar?" Vraagt Harry verward. Ik weet al waardoor hij mij kent. Voetbal en het nieuws. Ik heb het nieuws de afgelopen dagen niet kunnen bekijken. Het bereik is hier heel slecht en Harry en Mathilda hebben geen wifi.

"Ik wilde net vertellen dat ik profvoetballer ben" zeg ik tegen Harry. Hij kijkt me met grote ogen aan. "Ja, en je komt veel in het nieuws" grinnikt de jongen. "Ik ben Ryan als ik me nog niet had voorgesteld. Ik werk hier." hij steekt zijn hand uit. Ik neem zijn hand aan en bestudeer hem. Ik schat hem rond de 20, hij heeft zwart haar en ijsblauwe ogen. Hij is best knap. Verder denk ik niet na, want James blijft maar door mijn hoofd spoken. "Ik ben dus Mira" stel ik mezelf voor. "Jullie mogen wel alvast wat gaan drinken. Ik ben zo klaar hier" roept Harry achter een koe vandaan.

"Kom, ik weet een plekje waar we kunnen zitten" zegt Ryan. Ik loop achter hem aan en we komen bij een hooizolder uit. "Waarom neem je me hier naartoe?" Vraag ik. "Hier heb je tenminste een beetje bereik" zegt hij overtuigend. En ja hoor, mijn mobiel begint te bliepen en draait overuren.

"Ik heb gelezen in de krant dat jij-" ik onderbreek hem daar. "Ik hoef niet herinnerd te worden aan wat er allemaal fout gaat in mijn leven" zucht ik. "Ik was eigenlijk alleen benieuwd hoe je hier terecht bent gekomen. Want in de krant heb ik gelezen dat je ontvoerd zou zijn, of misschien wel gevlucht naar het buitenland." Zegt Ryan. "Sorry dat ik je zo afkapte. Het is gewoon dat heel de wereld me nu als crimineel ziet, terwijl ik het niet slecht bedoelde." Leg ik wanhopig uit. "Ik vind het juist wel badass" hij geeft me een knipoog. "Eh wat?" Ik kijk hem raar aan.

"Je hebt Ryan al ontmoet zie ik" er staat een grote glimlach op Mathilda's gezicht. Ik kijk haar met een dit-meen-je-niet-blik. Wil ze me koppelen aan Ryan? Had het kunnen weten. "Er komt zo bezoek. Ik wilde eigenlijk vragen of je me wilde helpen, Mira. Ik zie dat je-" "natuurlijk kom ik helpen! Ik zie je nog wel Ryan." Zeg ik snel. Meer tijd met Ryan doorbrengen heb ik geen zin in. Ik ken hem net twee seconden, en hij flirt met me?! Geïrriteerd loop ik achter Mathilda aan naar binnen.

"Wie komt er eigenlijk?" Vraag ik nieuwsgierig. Er komt hier namelijk niemand. "Mijn dochter" zegt ze blij. "Uit New York toch?" "Ja, ik wil graag haar lievelings taart maken. Monchoutaart." Zegt ze. Dat was ook Eva's lievelings taart. Bedenk ik me. Ik schuif die gedachte aan de kant. "Oke, waar beginnen we mee?" Vraag ik. Ze legt alles uit en met een uurtje zijn we klaar. "Nu alleen nog opstijven" zegt Mathilda. Ze schuift de taartvorm in de koelkast.

"Hey pap! Ik ben er!" Roept een hele bekende stem. Ik kijk met grote ogen uit het raam. Het is Eva.. Dit kan niet. Waar zitten de verborgen camera's? Voordat ik kan tegenstribbelen, neemt Mathilda me mee naar buiten. "Hallo schat!" Roept Mathilda. "Hey mam!" Ze geeft gelijk een omhelzing. "Mira?" Ze krijgt mij in de gaten. "Wat doe jij hier?" Vraagt ze verward. "Dat is een lang verhaal" mompel ik. "Je bent in ieder geval niet dood" ze trekt me in een knuffel. "Uh wat?" Ik kijk haar raar aan. "Je bent al meer dan twee weken kwijt. Ik had mijn hoop al opgegeven" legt ze uit. Ik zie dat er een traan over haar wang loopt. "Eva, hoe ken jij Mira?" Vraagt Harry. "Ze is mijn beste vriendin!" "Echt waar?" Roep ik blij. Zijn we nog beste vriendinnen? "Ja, wat anders? Je wilt niet weten hoe vaak ik het goed wilde maken. Maar elke keer wees je me af. Achteraf bleek het je zus te zijn. We hebben allebei fouten gemaakt. Ik hoop dat we dat achter ons kunnen laten en een nieuwe start kunnen maken" zegt Eva. "Dat zou ik heel fijn vinden" snik ik. Tranen van blijdschap stromen nu over mijn wangen. We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Ik heb mijn bestie terug!

POV Myla

twee hele weken. FREAKING twee hele weken! Zo lang is ze al weg. Van de aardbodem verdwenen. Ik weet me geen raad meer. Ik kan haar op geen enkele manier bereiken. Ik heb al zoveel berichtjes achter gelaten.

Ik woon nu tijdelijk bij Mason. Ik moet me nog inschrijven voor scholen, maar dat stel ik uit. Ik wil het met Mira doen. Ik schrik op als ik geklop hoor op de deur. "En wie mag dat zijn" mompel ik. "James?" "Ja, hi" zegt hij ongemakkelijk. "Wat doe je hier?" "Ik ben overal geweest waar Mira mogelijk kon zijn. En mijn laatste hoop is hier" zucht hij. "Ik ben opgelucht jou te zien, want Mira is hier ook dan toch?" Ik kijk hem raar aan. "Zijn jullie niet samen?" Vraagt hij verward. "Ik weet niet of je die ruzie mee hebt gekregen. Mira is weggerend, en ik ben haar ook kwijt" als ik dat zeg zie ik James teleurgesteld kijken.

"All I know, all I know. Loving you is a losing game" hoor ik mijn mobiel overgaan. Ik loop er heen om te zien wie het is. James komt ook binnen en gaat op de bank zitten. "Het is Mira" zeg ik verschrikt. Ik neem met trillende handen de telefoon op. "Hi, met Myla" zeg ik zenuwachtig. "Hey, dit is Eva." Hoor ik Eva zeggen. Teleurstelling overvalt me. "Waarom bel jij namens Mira?" Vraag ik. "Ik heb jou nummer niet, en ik wilde je toch graag op de hoogte stellen." Zegt ze. Ik ben nu helemaal confused. Waarom belt Eva op Mira's mobiel, en waar moet ze me van op de hoogte stellen? "Ik kwam gister aan bij mijn ouders. Ze wonen op een afgelegen plek. Toen ik aankwam bleek Mira hier ook te zijn. Ik wilde je gewoon even laten weten dat ze oke is. Sorry als ik je hoop heb gegeven dat Mira je zou bellen." Legt ze uit. Ik luister verbluft naar haar. Ze is bij Eva's ouders? James zie ik ook verbaast kijken. "Wil je nog een stukje taart, Eva? Anders eet ik het wel voor je op" hoor ik Mira's stem op de achtergrond. "Ik moet nu gaan" fluistert Eva, en de lijn word per direct verbroken. James kijkt mij verward aan, en ik voel me precies hetzelfde.

Sorry als het saai is... Ik ben er ook niet helemaal tevreden over.

Moeten James en Mira bij elkaar komen? #jamira

Wat is jullie lievelingstaart?
Xx han