Myla en Mira zijn 16 en een tweeling. Ze zijn het tegenovergestelde van elkaar en daar horen hun levens ook bij. Myla woont in een villa bij een rijk gezin, en Mira zit op een internaat.
Ze komen dilemma's tegen en zijn niet meer tevreden over hun...
"Hey!" Begroet ik Mira. Het is bijna vakantie! Mira heeft net haar laatste examen achter de rug, en we gaan het vieren. En natuurlijk niet te vergeten onze verjaardag! Het gaat allemaal zo snel. "Waar denk je aan?" Haalt Mira me uit mijn gedachten. "Hoe snel alles gaat, en dat we jarig zijn vandaag" zeg ik blij.
"Bzzz, bzzz" ik hoor mijn mobiel protesteren. Ik zie dat ik een appje heb van Brooke.
Brooke😄: hey
Brooke😄: kan je even langskomen?
Brooke😄: en neem je zus ook mee🤗
U: oke?
U: komen dr aan
"Wie is het?" Vraagt Mira. "Brooke" ik sluit mijn telefoon. "Ze vraagt of we even langskomen." "Brooke is je kamergenoot toch?" Vraagt Mira twijfelend. "Ja, zou je het goed vinden als we even langs gaan?" Ik zet puppy ogen op. "Die puppy ogen werken niet bij mij, maar laten we gaan" lacht ze.
Mira en ik lopen over straat. We hebben precies hetzelfde aan. Dat is een traditie op onze verjaardag. Brooke heeft ondertussen haar live locatie gestuurd, en ik weet eigenlijk al wat er gaat gebeuren. Milou had al verklapt dat ze een feestje zouden geven. Ik heb Mira natuurlijk niks vertelt. Ik ben zo excited!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Hoe ze er uit zien⤴️)
We komen aan bij een groot gebouw en ik moet toch even slikken. Wow... Mira denkt blijkbaar hetzelfde, want zij staat ook met open mond te kijken. "Laten we naar binnen gaan" stel ik voor.
We hebben nog niet eens 10 cm de deur geopend en er breekt een groot kabaal uit. "Gefeliciteerd!" Word er masaal geroepen. "Wat?! Wouw, ehm dankjulliewel" stamelt Mira verbaasd. Ik moet zeggen dat ik ook verbaasd ben. Ik wist dat dit kwam, maar hoe indrukwekkend dit gebouw is.. wow.
We worden gelijk mee getrokken door onze vriendinnen. "Die taart" happen Mira en ik naar adem. Het heeft 4 lagen en verschillende kleuren maar je ziet in 1 keer de boodschap: 'happy birthday'. "Ik weet niet wat ik moet zeggen" brengt Mira uit. Ik snap haar helemaal. Ik bekijk de hele ruimte eens goed. Er hangen ballonnen aan het plafond, er zijn statafels, en zelfs een bar! Ik kijk Mira aan en we denken precies hetzelde. Het dak gaat er af!
We zijn een paar uurtjes verder en ik zit op een stoel bij te komen. Ik heb truth or dare gedaan, snoep gehapt, en zelfs koekhappen. Echt super grappig om dat nog weer eens te doen. Ik heb heel wat mensen gesproken. Brooke, Milou, Dané, James, Mason, het hele voetbalteam, en nog meer.
"Oliver?" Zeg ik verbaasd als hij voor me staat. "Kom heel even mee" zegt hij geheimzinnig. Hij pakt mijn hand en trekt me mee. We lopen naar de tuin, die er blijkbaar de hele tijd al was. We gaan zitten op een bankje.
Hij kijkt me diep in de ogen aan en ik krijg kriebels in mijn buik. "Wat wilde je doen?" Vraag ik. "Ik moet je wat vertellen" zucht hij zenuwachtig. "Ik vind je leuk Mira. En niet zo'n klein beetje ook." En dan voel ik zijn lippen op de mijne. Een explosie is gaande in mijn buik. Maar dan realiseer ik het me. Het contract dat ik laatst vond. Ik trek me terug en duw hem zachtjes weg. "Sorry" fluister ik.
POV Mira
Precies op dat moment komt Myla binnen lopen met een hopeloze blik. Ze kijkt geen één keer mijn kant op. Wat is er in vredesnaam? Ik voel opeens dat ik omhoog word geduwd richting het podium. "Speech, speech, speech.." word er geroepen. Myla staat nu naast me en ik probeer haar blik te vangen.
Ik hoor de deuren van de zaal nog een keer dichtslaan. Ik zie dat Oliver binnenkomt, die ook niet heel gelukkig kijkt. Dat is zacht uitgedrukt. Ik besluit om maar als eerst iets te zeggen. "Hey allemaal! Ik wil jullie ten eerste bedanken dat jullie zijn gekomen" er word gejoeld in de zaal. "Maar dat was nooit mogelijk geweest zonder Brooke, Dané en Milou. Dankjulliewel voor het organiseren" ik neem nog een hap adem. "Myla en ik-" gelijk kijkt Myla me bang aan. "Ze bedoelt Mira en ik" verbetert ze me. Shit! De onrust in de ruimte is nu al te voelen. Maar het is al te laat, want de eerste begint te roepen in de zaal. "Zijn jullie geswitcht?" Word er gevraag.
Ik kijk naar Myla. "Waarom zei je dat?" Fluistert ze. We staan nog steeds op het podium. "Ik maakte een fout" fluister ik terug. "Goede timing" zegt ze nu geïrriteerd. "Oh, nu ligt het allemaal aan mij?" "Jij hebt het fout gezegt ja!" Zegt ze iets te hard, want iedereen hoor naar adem snakken. "Jij kwam zo binnen, en liet mij aan mijn lot over!" Roep ik inmiddels. "Dat kwam door dat contract die we hebben gemaakt!" Schreeuwt ze terug. Iedereen luistert vol ongeloof, maar door de adrenaline voel ik niets. "En ik weet dat je James leuk vind. Dat kan een blinde koe nog zien. Maar hij verbergt zijn identiteit. Hij is kroonprins van Denemarken, dus dat kan je wel vergeten" gooit Myla naar mijn hoofd. Ik lach schamper. "Yeah, right" lach ik. Ik kijk snel naar James die met rode wangen wegkijkt. Wacht wat? Spreekt Myla de waarheid? "Jij kan je relatie met Oliver nu ook wel vergeten" roep ik wanhopig. Zij kijkt mij nu gepijnigd aan. "Flikker op!" Schreeuwt Myla. "Jij kan opflikkeren" "misschien had jij gewoon dood moeten gaan aan dat ongeluk" zegt Myla. Ik zie dat ze gelijk spijt heeft van haar woorden. "Wat?" Fluister ik. Dit is het ergste wat ze ooit heeft gezegd. Dit is iets persoonlijks. Het voelt als duizenden messensteken in mijn hart. Voor zover ik kan, ren ik de zaal uit. Weg van hier.
Oh oh..
Sorry, maar ik houd van drama. En ze moesten een keer ontmaskerd worden...
Wat vinden jullie nu van James? Is het iets te overdreven?
