Twins - The Switch

~ hoofdstuk 37 ~

POV Mira

Het is zo saai hier! Gelukkig mag ik morgen alweer naar huis. Myla had me een appje gestuurd dat ze vandaag niet zou komen, en dat Oliver iemand anders zou regelen. Volgens mij heeft Myla een oogje op Oliver. Bij die gedachten moet ik even grinniken.

"Wat ben jij aan het lachen dan?" Komt James lachend binnen. "James? Wat doe jij hier" vraag ik hem. "Een of andere Oliver vroeg of ik langs wou komen." Zegt hij schouderophalend. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. "Gezellig" zeg ik. "Ik had eigenlijk wel een planning voor vandaag. Wil je je nog omkleden?" Vraagt hij. Ik kijk verassend op. Een planning? "Ja, geef me een paar minuutjes." Geef ik aan. Hij knikt en wacht buiten de deur. Myla had wat setjes kleding gebracht, en daar kies ik nu uit. Ik heb een zwarte high-waist broek aan, met een schattig geel topje er op. Ik doe mijn haar in een staart voor het gemak. James komt weer de kamer in met een rolstoel. "Moet dat echt?" Vraag ik. "Anders mocht ik je niet meenemen" lacht hij. Hij heeft echt een mooie glimlach. Zwijmel ik.

"Gaat u zitten" zegt hij met een bekakte stem. Ik schiet in de lach. "Wat was je van plan vandaag" probeer ik hem te ontrafelen. "Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet." zegt hij met een knipoog. Ik rol met mijn ogen, maar stiekem vind ik het wel leuk.

We rijden het ziekenhuis uit en James zet me in de auto. "Ik kan zelf ook instappen hoor." "Weet ik. Het leek me alleen niet zo'n goed idee." Zegt hij. Wat een rare gozer is het toch. "Waar gaan we nou heen?" Vraag ik lichtelijk geïrriteerd. Ik kijk op mijn mobiel. Ik heb veel berichtjes, maar geen zin om ze te openen. Het is 10.00 zie ik op de klok van de radio. Waar wil hij in vredesnaam heen?

De auto stopt bij een parkeerplaats. "Ik snap er niets van" geef ik toe. Hij begint hard te lachen "wacht maar af". Hij zet me in de rolstoel, en begint me in een richting te duwen. We komen uit bij een restaurantje. "Je moet de dag goed beginnen. Dus lust je wat ontbijt?" Vraagt hij lief. "Ja!" Zeg ik en precies op dat moment rommelt mijn buik. Lekker getimed. Denk ik beschaamd. James lacht daarentegen. We gaan zitten aan een tafeltje en het doet me denken aan de vorige keer. Toen ging het helemaal mis.

Ik zit aan mijn pannenkoeken en James heeft een tosti. "Vind je het lekker? Ik kan ook wat anders bestellen" vraagt hij bezorgd. Ik kijk hem verbaasd aan. "Waarom zou ik dit niet lekker vinden?" Vraag ik hem. "Je weet maar nooit." Zegt hij.

"Wat ben je nu van plan?" Zeg ik als we weer in de auto zitten. "Ik zeg helemaal niets." Glimlacht hij.  We komen aan bij een groot grasveld in de middle of nowhere. Ik stap uit en laat de rolstoel voor wat het is. James haalt wat uit de achterbak en komt met een vlieger aan lopen. "No way!" Gil ik. "Wat? Vind je het niet leuk?" Zegt James met een sip gezicht. "Juist wel!" En ik vlieg hem om de hals. "Je moest eigenlijk in de rolstoel." Zegt hij. "Daar heb ik geen zin in. En dit kan ook" ik spring achterop zijn rug. Hij begint te lachen. "Oke, let's go"

We zitten samen op een kleedje naar de vlieger te kijken. James ligt half op mijn schoot en houd de vlieger vast. "Wat zou er gebeuren als je het loslaat?" Vraag ik eerder aan mezelf. "Dan vliegt 'ie weg. Zal ik het laten zien?" Zegt James. "Nee, nee, nee! Ik wil het bewaren!" Gil ik. Hij begint te lachen. "Weet je dat jij ook mooie ogen hebt?" Zegt hij. Ik krijg een rode blos op mijn wangen. Hij komt langzaam overeind tot er 5 centimeter tussen ons is. "Klik, klik, klik, flits!" Hoor ik van een afstandje. Ik schrik op, en James knalt met zijn hoofd bijna tegen de mijne aan. "Nee! Niet weer" zucht ik. Waarom achtervolgd de paparazzi mij altijd! Ik sta snel op, maar James houd me tegen. "Je mag nog niet sporten. Spring op mijn rug" zegt hij. Ik doe wat hij zegt en na een tijdje zijn we met een omweg weer bij de auto. "We staan morgen sowieso op de voorpagina" zucht ik

POV Myla

Eindelijk een dagje vrij! Het is ook nog eens weekend, dus ik heb heerlijk uitgeslapen. Helaas moet ik gelijk beginnen met leren, want anders kan ik mijn diploma wel vergeten. Ik zit nu al een tijdje aan mijn bureau en ik hoor mijn telefoon de hele tijd trillen. Toch kijk ik even wat er zo interessant is. Ik klik op het 'beste vrienden' verhaal van Mira op insta. Ik krijg gelijk een lach op mijn gezicht. Oliver heeft geregeld dat James het voor mij overnam. Ik zie hoe ze samen in een restaurantje zitten en samen vliegeren. Ik zie ook een paar foto's van ze samen. Ze lijken net een koppel! Ze hebben ook een oogje voor elkaar. Het is overduidelijk, ze zien het zelf alleen niet. Ik lach bij die gedachten.

"Ga je mee een ijsje halen?" Vraagt Dané in de deuropening. "Ik ben bijna klaar met leren. Kan het nog een halfuurtje wachten?" "Ja, tuurlijk." Glimlacht ze.

Zo gezegd zo gedaan, zitten we op een bankje met een ijsje. We hebben super mooi uitzicht over het water. De zon die ondergaat, schittert als diamant. "Je bent bijna jarig toch?" Vraagt Milou die ook mee is. "Mmhm" mompel ik met mijn mond vol. "Heb je al een idee wat je wilt?" Vraagt Brooke die naast me zit. "Ehm, niet echt." Zucht ik. "Ik wil het met Myla vieren, maar voor de rest heb ik nul ideeën" zeg ik. "Dat komt goed uit" zegt Milou, en ze slaat gelijk een hand voor haar mond. "Milou?!" Roepen Dané en Brooke tegelijk. Ik begin te lachen. "Ik heb niets gehoord hoor" lieg ik.

James en Mira... wat denken jullie?

Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk. Zo vrolijk was ik nooit! 🎶

Wat hebben jullie vandaag gedaan? Ik heb in het zwembad geplonst 💦

Xx han