Twins - The Switch

~ hoofdstuk 11 ~

POV Mira

BZZZZT. BZZZZT. BZZZZT.

Wat is dat gezoem nou toch? Geïrriteerd draai ik me nog een keer om, maar slapen lukt niet meer. Dan kijk ik toch op mijn mobiel. Iemand belt me. Myla? Waarom belt ze me? Zo snel mogelijk neem ik op.

"Myla, gaat alles goed?"

"Nee, anders zou ik toch niet bellen?"

"je klinkt boos. Niet of er écht iets ernstigs aan de hand is"

"Dat is er wel. Heb je het nieuws al gezien?"

"nee, ga ik nu doen. Ik ga dan, doei!"

"bye"

Oke. Raarste gesprek ever. Zoals beloofd open ik google en zoek het journaal op. Eenmaal op de site zie ik het meteen. "WHAT THE F-" "ho ho ho, rustig! Ik hoor je helemaal in de keuken" komt Mason de kamer in lopen. "heb je het nieuws al gezien?" vraag ik met een zo kalm mogelijke stem. Mason probeert mijn blik te ontwijken. "wat weet jij, wat ik niet weet?" zeg ik terwijl ik naar hem toe loop. "ik wist het eigenlijk al" mompelt Mason. "en waarom zeg je dat dan niet?" "ik wilde jullie niet boos maken, en de sfeer niet verpesten" "Dat snap ik wel een beetje" geef ik toe.

Ik hoor de deur met een klap dichtslaan. Wie is dat? Ik kijk even naar het bed aan de andere kant van de kamer, en zie dat dat leeg is. Het moet Myla wel zijn. Ik loop langs Mason de kamer uit. "waar ben jij geweest dan?" vraag ik aan Myla die met een volle tas in haar handen staat. "de supermarkt. Er lag niets in de koelkast. En ik was vroeg wakker" ik knik begrijpend en kijk even snel in de tassen. "meel en eieren?" "ik wil pannenkoeken als ontbijt" "lekker, ik lust er ook wel een" zegt Mason die er bij komt staan.

"waarom is iedereen zo vroeg wakker? Dat was niet de bedoeling" Zegt Myla met een pruillip. "je mag 1 keer raden wie het lef had om Mira Woods 's ochtends vroeg om 8:13 wakker te bellen" en ik probeer haar intimiderend aan te kijken. Helaas werkt het niet en schiet ze keihard in de lach. "daar moet je nog wat h-harder mee oefenen" hikt Myla. "en jij dan?" vraagt Myla aan Mason als ze is bijgekomen. "Ik hoorde Mira schreeuwen, dus ik dacht dat er tenminste brand moest zijn. Dus ik rennen" Mason doet ondertussen een hijgende hond na "maar bleek het alleen een nieuws artikel te zijn" en Mason geeft zichzelf een facepalm. "het was niet zomaar een nieuws artikel!" roepen ik en Myla tegelijk. We kijken elkaar tegelijk aan, en schieten dan weer in de lach.

POV Myla

Ik heb alle spullen op het aanrecht gezet en het beslag al gemaakt. Nu alleen nog bakken. Net op dat moment komen Myla en Mason de keuken binnen lopen. "en wat komen jullie doen?" vraag ik iets te geïrriteerd, waardoor ze me raar aankijken. "wist niet dat het verboden was om in de keuken te komen" Mason steekt zijn handen omhoog. "sorry, het kwam er iets bozer uit dan dat de bedoeling was"

"we willen graag helpen" Mira kijkt met puppyogen. "ik hoef alleen nog maar te bakken eigenlijk. Maar het mag wel, als je het heel graag wilt" lach ik naar haar. Ze loopt al naar me toe en doet was beslag in de pan. Ondertussen is Mason op een barkruk gaan zitten tegenover ons. "je kan hem omdraaien, anders word ie straks nog zwart" zeg ik tegen Mira. "oke, let op. Dit wilde ik altijd al kunnen doen. 1, 2-" ze begint al met de pan heen en weer te zwaaien. "NEEE!" schreeuwen Mason en ik tegelijk, maar het is al te laat. "3!" de pannenkoek vliegt door de lucht en smakt tegen het plafond aan. "Mira.." zucht ik. "sorry, maar op tv ziet het er altijd zo gemakkelijk uit. En ik wilde het ook proberen" probeert Mira zichzelf te verdedigen.

Na heel wat pogingen, zijn 3 pannenkoeken verbrand, 2 pannenkoeken door de lucht gevlogen, en 6 pannenkoeken op ons bord terecht gekomen. 1 pannenkoek hebben we van het plafond weten te krijgen, maar die ander blijft nog wel een tijdje hangen, ben ik bang voor. "Eetsmakelijk" zegt Mira met een beetje verslagen gezicht die naar het plafond zit te kijken. "eetsmakelijk" zeggen ik en Mason ook.

"ik denk dat ik toch het liefst vandaag al weer naar huis ga" onderbreek ik de stilte. "Er is al genoeg gebeurd en ik ben toch een beetje moe" "ik snap het" knikt Mason. Mira knikt ook met volle mond. "sorry dat het zo verliep" mompelt Mason. "waar heb jij het over? Het was super gezellig! Ik ben alleen een beetje moe. Dat is alles" glimlach ik naar hem. Ik zie een glimlach op zijn mond verschijnen. "pfoeh, ik dacht dat ik het hevig verpest had" zegt Mason opgelucht. Gelijk schud ik mijn hoofd. "ik vond het ook heel gezellig. En sorry voor de pannenkoek" Mira wijst naar het plafond. Even schieten we in de lach. "als het maar niet op mijn hoofd valt, vind ik het een leuke herinnering" lacht Mason. In een lange tijd heb ik me niet zo gelukkig gevoeld. Maar dat moment word natuurlijk meteen onderbroken door een ringtone. Ik merk dat het mijn telefoon is en neem snel op.

"hallo met Myla Walker"

"hey Myla, met coach" je hoort aan zijn stem dat hij enthousiast is.

"is er iets dringends?"

"ik wilde even pijlen hoe het met jou en Mira gaat. Zeker na het nieuws van gister"

"Mira is ook hier. Dus ik zet mijn telefoon op speaker" ik zet ondertussen mijn mobiel op speaker, zodat Mira mee kan luisteren.

"hoe gaat het met je been Myla? Denk je dat je komende dinsdag kan komen trainen?"

"ja zeker! Het gaat prima. Het was de schrik en het word waarschijnlijk alleen maar een blauwe plek."

"top, en hoe gaat het met Mira?"

"ook goed. hebben we binnenkort weer wedstrijden?" vraagt Mira

"dat zal ik dinsdag laten weten" coach lijkt het mysterieus te zeggen.

"oke, was dat alles?"

"ja, fijne dag nog"

"hetzelfde. Doeg!"

Mira en ik kijken elkaar aan. "de coach klonk heel opgewekt, had jij dat ook door?" vraag ik aan Mira. "ja, heel raar. Hij zal het dinsdag wel gaan vertellen" "dat hoop ik. Anders houd hij ons wel heel erg in spanning. En ik hoop ook dat hij me mee laat spelen" "dat hoop ik ook" Mira geeft me een knuffel. Ik schenk haar nog een glimlach, en loop dan de kamer uit om mijn tas in te pakken.

Oehhhh, wat heeft coach te vertellen?

Hebben jullie een lievelingsliedje?

Xx han