Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 45 Ο ξάδερφος

  Παρασκευή πρωί πια, τελευταία μέρα  του σχολείου για αυτήν την ατελείωτη βδομάδα και η τάξη βούιζε από ανυπομονησία για τον ερχομό του Σαββατοκύριακου. Μόνο μερικοί από τους μαθητές φαίνονταν να μην συμμερίζονται την εορταστική ατμόσφαιρα, γιατί είχαν ήδη πολλά στο κεφάλι τους και το σχολείο ερχόταν τελευταίο. Η Alya, ο Nino και ο Max που γνώριζαν για την προειδοποίηση που είχε λάβει η κοπέλα, η Marinette, που δεν είχε δει τον Cat Noir τέσσερεις μέρες και κόντευε να της στρίψει και φυσικά η Chloe, που έτσι κι αλλιώς ήταν κατσούφα από τότε που την είχε παρατήσει η Sabrina.
  Η ξανθομάλλα έριξε μια κλεφτή ματιά στα δεξιά της, στην θέση όπου άλλοτε καθόταν η κολλητή της και μαζί κουτσομπολεύανε σε όλο το μάθημα αγνοώντας επιδεικτικά τους καθηγητές. Τα βλέφαρά της έπεσαν θλιμμένα πάνω από τα μάτια της μισοκαλύπτοντάς τα στη θέα της κενής καρέκλας. Αν γύριζε ελαφρά το κεφάλι της θα μπορούσε να δει την Sabrina διαγώνια πίσω της, καθισμένη μαζί με την Rose και την Juleka. Είχε κάνει τόση φασαρία η κοπέλα για να μην κάθεται με την Chloe που η κ. Bustier είχε αναγκαστεί να της δώσει ειδική άδεια για να κάθονται τριάδα στο θρανίο. Τα μάτια της ξανθιάς υγράνθηκαν, αλλά έδιωξε τα δάκρυα αποφασιστικά. Δεν μπορώ να μπλέξω την μόνη μου φίλη με μαφιόζους. Είναι καλύτερα να μείνει μακρυά μου, προσπάθησε να πείσει τον εαυτό της, αλλά η θλιμμένη διάθεση που την διακατείχε βδομάδες τώρα δεν έφυγε.
  «... κάποιος χάκαρε το LadyBlog μου!» ακούστηκε η φωνή της Alya να ψιθυρίζει κι αμέσως το ενδιαφέρον της Chloe φούντωσε. Έστησε αυτί κι έγειρε ελαφρά στην άκρη του θρανίου της, σα να προσπαθούσε τάχα να λύσει τις ασκήσεις που είχε βάλει η καθηγήτρια της λογοτεχνίας. Ευτυχώς η ίδια η καθηγήτρια ήταν στο γραφείο απαντώντας σε ένα επείγον τηλεφώνημα και η τάξη μπορούσε να ανασάνει λίγο μετά από τρεις ώρες μάθημα.
  «Αλήθεια;» ρώτησε η Marinette σοκαρισμένη, έχοντας ξεχάσει προ πολλού τον καυγά με την κολλητή της. «Ναι, το είδα εχθές όταν πήγα στις τουαλέτες. Χέστηκα πάνω μου και μου έπεσε το κινητό κι έσπασε», συνέχισε την αφήγησή της η κοκκινομάλλα ανατριχιάζοντας ακόμα στην ανάμνηση. «Και τί έκανες μετά;» ξαναρώτησε η Marinette, με μια νότα ανησυχίας να χρωματίζει την φωνή της. «Αρχικά δεν ήθελα να μπλέξω, οπότε πήγα στον Max, αλλά δεν βρήκε τίποτα, οπότε αναγκάστηκα να το πάω στην αστυνομία, η οποία ισχυρίζεται ότι κι αυτή δεν βρήκε τίποτα. Οπότε με πήρε τηλέφωνο ο Max και μου είπε για έναν ξάδερφό του που ασχολείται με υπολογιστές και θα κοιτάξει την περίπτωσή μου», τελείωσε η Alya, αφήνοντας έξω από τη διήγηση ότι είχε ζητήσει και την συμβουλή της Buglady άκα Melody για το θέμα.
  Θυμόταν σαν εχθές το τελευταίο akuma που είχε εμφανιστεί στην πόλη, τον Earthbender. Είχε τρέξει προς το χαμό με την ελπίδα να τραβήξει μερικά καλά πλάνα της μάχης όταν ένα ιπτάμενο ζωύφιο πετάχτηκε μπροστά της από το πουθενά. Πήρα μια τρομάρα όταν η Tikka κόλλησε στην μούρη μου, που παραλίγο να μείνω στον τόπο, θυμήθηκε η κοπέλα γελώντας από μέσα της. Χωρίς πολλές εξηγήσεις και με μασημένα λόγια την είχε κάνει τη νέα Buglady χαρίζοντάς της μία εμπειρία αξέχαστη και τρομαχτική συγχρόνως. Πόσο ρεζίλι έγινα μπροστά στην Melody εκείνη την ημέρα δεν λέγεται!
  Μετά την μάχη και αφού είχαν όλα τελειώσει είχε επισκεφθεί το νοσοκομείο όπου νοσηλεύονταν ο Cat Blanc, η Melody και το ακουματοποιημένο θύμα. Δεν της είχε φανεί καθόλου δύσκολο να προσέξει ότι ένα κι ένα κάνουν δύο και ότι η Melody ήταν κανονικά η νέα ηρωίδα, Buglady. Την είχε επισκεφθεί στο δωμάτιό της και αφού την είχε ρωτήσει τα βασικά, κυρίως για την υγεία της, της επέστρεψε τα σκουλαρίκια με ένα απλό χαμόγελο στα χείλη της χωρίς να πει κουβέντα. Μετά από εκείνη την μοιραία ημέρα είχαν συναντηθεί αρκετές φορές και σιγά-σιγά η Alya ανακάλυψε τον μαγικό κόσμο των miraculous.
  «Γη καλεί Alya! Με λαμβάνεις; Όβερ!». Η φωνή της Marinette επανέφερε την κοπέλα στην πραγματικότητα, η οποία δεν παρέλειψε να βαρέσει ελαφρά την φίλη της με ένα βιβλίο για πλάκα. «Τί θες μωρέ;» την ρώτησε γελώντας και η Marinette χτύπησε το μέτωπό της απαυδισμένη με την αφηρημάδα της άλλης. «Σε ρώτησα κάνα πεντάρι φορές τί θα κάνεις από εδώ και πέρα, αλλά εσύ κάπου αλλού αγνάντευες και  με έγραφες κανονικά και με το νόμο», είπε την πικρή αλήθεια με σοβαρό ύφος και η Alya έφερε το χέρι στο στόμα για να συγκρατήσει ένα γελάκι. «Να με συγχωρά η χάρη σου. Δεν θα ξαναγίνει!» αστειεύτηκε. «Θα περιμένω μέχρι το σχόλασμα για να δω τί αποτελέσματα θα έχει βγάλει ο ξάδερφος του Max και μετά θα κινηθώ αναλόγως», σοβάρεψε ξαφνικά και μια ανησυχία κατέκλεισε το μέχρι πριν γελαστό της πρόσωπο. «Όλα θα πάνε καλά!», προσπάθησε να την ενθαρρύνει η φίλη της παίρνοντάς την μια ζεστή αγκαλιά.
  Εκείνη τη στιγμή η καθηγήτρια επέστρεψε στην τάξη κι αμέσως οι ομιλίες κόπασαν. Το μάθημα συνεχίστηκε από εκεί που το είχαν αφήσει, αλλά η Chloe ήταν υπερβολικά απασχολημένη για να προσέξει. Η Alya δέχτηκε απειλητικό μήνυμα στο μπλογκ της; Ποιός και γιατί θέλει να την τρομοκρατήσει; Το μόνο που περνάει από το μυαλό μου είναι ότι πρέπει να φύτρωσε εκεί που δεν την έσπειραν πάλι, αλλά τί μπορεί να ανακάλυψε άραγε; Δεν φαίνεται ούτε η ίδια να γνωρίζει κάτι. Άρα μάλλον “σκάλιζε” το παρελθόν λάθος ανθρώπων; Αναρωτήθηκε η Chloe και το αεικίνητο μυαλό της διέτρεξε τους διάφορους ανθρώπους που γνώριζε η κοκκινομάλλα, χωρίς να βρίσκει κανέναν επικίνδυνο. Ξαφνικά ο νους της σταμάτησε στις αδερφές Mardini. Δεν είναι δυνατόν! Πες μου ότι δεν έψαξε ΑΥΤΕΣ!
  Από την στιγμή που η σκέψη εμφανίστηκε στο μυαλό της, η Chloe δεν μπορούσε να ηρεμήσει με τίποτα. Όλο και γυρόφερνε στο νου της τα διάφορα πιθανά σενάρια που περιελάμβαναν την Alya νεκρή σε χαντάκια, σε πηγάδια ή με ξεβρασμένο το κορμί της σε κάποια μακρινή παραλία και το πρόσωπό της τόσο παραμορφωμένο από την αρμύρα που πλέον ούτε οι γονείς της δεν θα μπορούσαν να την αναγνωρίσουν. Να πάρει η οργή! Εξαιτίας μου έχεις μπλέξει· όλο καταστροφή φέρνω! Η κοπέλα συνοφρυώθηκε θλιμμένη, κρύβοντας το πρόσωπό της στο θρανίο με τα χέρια γύρω του. Η καθηγήτρια της έριξε μια αποδοκιμαστική ματιά, αλλά δεν είπε τίποτα ξέροντας ότι το κακομαθημένο του δημάρχου θα κατάφερνε να την απολύσει μόνο με ένα μικρό παράπονο στα αυτιά του μπαμπάκα της.
  Chloe, πρέπει να συνέλθεις! Το κλαψούρισμα δεν θα βοηθήσει καθόλου την κατάσταση. Λοιπόν να τα πάρουμε με τη σειρά. Κάποιος εκβίασε την Alya με μήνυμα στο μπλογκ της, αλλά αυτός ο κάποιος δεν είναι σίγουρο ότι είναι οι αναθεματισμένες δίδυμες. Οπότε, το πρώτο πράγμα που πρέπει να εξακριβώσω είναι αυτό, έβαλε σε μια σειρά τις σκέψεις της που το τελευταίο εικοσάλεπτο της είχαν κάνει το κεφάλι καζάνι με το φτερούγισμά τους. Έχοντας πάρει την απόφασή της, έστρεψε την προσοχή της στο μάθημα, το ένα της μάτι όμως ήταν διαρκώς καρφωμένο στο θρανίο της Marinette και της Alya.
  Έτσι, όταν το κουδούνι σήμανε το τέλος των μαθημάτων η  Chloe ήταν από τους πρώτους που πετάχτηκαν έξω από την τάξη, αλλά αντί να φύγει από το σχολείο κρύφτηκε πίσω από ένα δένδρο με θέα στην εξώπορτα του προαυλίου. «Θα περιμένω μέχρι το σχόλασμα για να δω τί αποτελέσματα θα έχει βγάλει ο ξάδερφος του Max και μετά θα κινηθώ αναλόγως», θυμήθηκε τα λόγια της Alya κι έτσι περίμενε να δει τα δυο κορίτσια με απώτερο σκοπό να τις ακολουθήσει ώστε να μάθει τελικά αν οι αδερφές Mardini ήταν αναμεμειγμένες στην ιστορία. Βέβαια θα ήταν πιο απλό να πάει και να ρωτήσει ευθέως την κοκκινομάλλα, αλλά γενικά οι άνθρωποι λατρεύουν να περιπλέκουν τις καταστάσεις, οπότε κάτι τέτοιο ούτε καν της πέρασε από το μυαλό.
  Σα σχόλασαν, η Marinette και η Alya παρέα με τον Nino και τον Max πήραν το δρόμο για το σπίτι του ξαδερφού του, που για κακή τους τύχη έμενε αρκετά μακρυά, αναγκάζοντάς τους να πάρουν λεωφορείο για να φτάσουν. Η μικρή ομάδα μπήκε στο λεωφορείο, το οποίο πρόλαβαν στο παρά τσακ, εξαιτίας της κ. Madeleiv που δεν έλεγε να τελειώσει το μάθημά της στην ώρα της. Κάθισαν σε δύο αντικριστές θέσεις, χωρίς να πάρουν χαμπάρι την ξανθομάλλα με τα γαλανά μάτια της καρφωμένα πάνω τους, μόλις λίγες θέσεις πιο μπροστά.
  «Ο Adrien δεν ήρθε πάλι!» διαπίστωσε λίγο ενοχλημένη η Alya, που εξαιτίας της όλης κατάστασης είχε γίνει ευερέθιστη. «Είχε σχέδια για το απόγευμά του. Θα πάνε με τον πατέρα του στο θέατρο να δουν κάποιο έργο του Σαίξπηρ, είπε», απάντησε ο Nino, χαμογελώντας καθησυχαστικά στην κοπέλα του, μια μάταιη προσπάθεια να την ηρεμήσει. «Τελευταία όλο με τον πατέρα του κάπου γυρνοβολάει κι εμάς μας έχει γραμμένους» έβγαλε το άχτι της η κοπέλα για να κερδίσει μια αρκετά “φιλική” αγκωνιά από μέρους της Marinette, που την έκανε να βογκήξει ελαφρά. «Alya, ξέρεις πόσο παραμελημένο είχε τον Adrien ο πατέρας του τόσα χρόνια του. Τώρα που ξαφνικά ενδιαφέρθηκε επιτέλους, προφανώς και ο Adrien θέλει να περάσει χρόνο μαζί του» υπερασπίστηκε με πάθος η κοπέλα κερδίζοντας ένα θαμζ απ από τον Nino, το οποίο για καλή του τύχη διέφυγε της κοπέλας του.
  «Καλά, καλά, μην βαράς, Marinette», υποχώρησε η Alya σηκώνοντας τα χέρια ψηλά σε στάση παραίτησης. «Τουλάχιστον ξέθαψα τα συναισθήματα που προσπαθείς να θάψεις», ψιθύρισε στον εαυτό της χαμογελώντας διαβιλικά. Μιας και η Marinette δεν είχε μπει στον κόπο να της εξηγήσει γιατί δεν είχε πάει μαζί τους τις προάλλες παρά την αναφορά στην σπάνια, τελευταίως, παρουσία και του Adrien, η κοπέλα είχε αφήσει την φαντασία της να οργιάσει και να φτάσει στο συμπέρασμα ότι η φίλη της προσπαθούσε να ξε-ερωτευτεί τον ξανθομάλλη. Φυσικά σαν καλή φίλη, η Alya θεωρούσε καθήκον της να... εμποδίσει την κολλητή της να κάνει κάτι τέτοιο!
  «Γιατί χαμογελάς έτσι;» ρώτησε η Marinette αναστατωμένη με την διαβολική έκφραση της φίλης της. «Ω, δεν είναι τίποτα», την διαβεβαίωσε αυτή με ένα πλατύ χαμόγελο ως τʼ αυτιά. Ιιιικ! Την ξέρω αυτή την αγγελική φάτσα! Κάτι σχεδιάζει η Alya και θα μπλέξουμε πάλι. Μπουχουχου! Θρήνησε απαυδησμένη η γαλανομάτα ξέροντας υπερβολικά καλά τη φίλη της για να έχει την ψευδαίσθηση ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Ένα ρίγος διέτρεξε την ραχοκοκκαλιά της και πρόσεξε ότι και ο Nino κοιτούσε συνοφρυωμένος το κορίτσι του. Ακόμα και ο Nino την πήρε μυρωδιά!
  Με αυτά κι αυτά έφτασαν στον προορισμό τους κι άφησαν το λεωφορείο να συνεχίσει τον δρόμο του χωρίς αυτούς. Πίσω τους, μια σκιά συνέχιζε να τους ακολουθεί με ένα μαντήλι περασμένο πάνω από τά μαλλιά της και μαύρα γυαλιά ηλίου στα μάτια της λες και δεν θα γνώριζαν την οικεία φιγούρα της, άμα την έβλεπαν. Η Chloe είχε αρχίσει να κουράζεται και το σκεφτόταν σοβαρά να καλέσει τον σωφέρ της να την πάρει, όταν η παρέα τελικά σταμάτησε μπροστά από μία ολοκαίνουργια πολυκατοικία. Η Marinette κόλλησε για λίγο χαζεύοντας, αλλά μια δυνατή σπρωξιά από την Alya πίσω της την ανάγκασε να προχωρήσει.
  Χτύπησαν το τέταρτο κουδούνι από πάνω και μετά από λίγα δευτερόλεπτα η πόρτα άνοιξε χωρίς κανείς να τους μιλήσει από το θηροτηλέφωνο. «Ο ξάδερφός σου δεν είναι και πολύ προσεχτικός. Αν δεν είμασταν εμείς θα είχε βάλει στο σπίτι του αγνώστους», παρατήρησε η γαλανομάτα ανεβαίνοντας την στριφογυριστή μαρμάρινη σκάλα, που έλαμπε τόσο από καθαριότητα ώστε ζάλιζε τους τέσσερεις φίλους. «Έχει κάμερα, Marinette και μας είδε», χαμογέλασε με ύφος γνωστικού ο Max, ενώ ίσιωνε τα γυαλιά πάνω στη μύτη του. Η κοπέλα χαμογέλασε αμήχανα νιώθοντας λίγο χαζή.
  Η σκάλα που ανέβαιναν είχε σε κάθε στροφή κι από ένα μικρό άγαλμα, αντίγραφο κάποιου αρχαίου ολογλύφου και το ξύλο πάνω στο οποίο κρατιόνταν για περισσότερη ισορροπία ήταν σκαλισμένο με σταφύλια και λουλούδια της Ανοιξης. Τα φώτα έμοιαζαν με μικροί πολυέλαιοι και σε κάθε όροφο και ημιόροφο υπήρχε ένα μικρό πλάτωμα με έναν τεράστιο καθρέπτη επιχρυσωμένο και με σχέδια περικοκλάδας και πτέρης να τριγυρίζουν το αψεγάδιαστο γυαλί. Μέσα σε όλη αυτή την υπερβολή, οι τέσσερεις φίλοι ένιωθαν τρομαχτικά έξω από τα νερά τους, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να φτάσουν τον τρίτο όροφο και να χτυπήσουν το ρόπτρο της πόρτα, γιατί κουδούνι δεν έβρισκαν.
  Το ρόπτρο είχε σχήμα χεριού και η Alya απέστρεψε το πρόσωπό της με αηδία όσο η Marinette το χτυπούσε. Σιχαινόταν τα ρόπτρα που έμοιαζαν με κομμένα χέρια. Πέρασε κανά πεντάλεπτο, αλλά κανείς δεν άνοιγε την πόρτα κι έτσι ξαναχτύπησαν, πιο δυνατά αυτή τη φορά, αλλά και πάλι τίποτα. «Τώρα τί κάνουμε; Δεν είναι σπίτι», παρατήρησε ο Nino, αλλά ο Max κούνησε απαυδισμένα το κεφάλι του. «Μέσα είναι απλά δεν ακούει το χτύπημα», απάντησε βγάζοντας το κινητό του από την τσέπη. «Κάθε φορά που έρχομαι το ίδιο συμβαίνει. Σπάνια ακούει το ρόπτρο», τελείωσε την εξήγησή του καθώς έφερνε το ακουστικό στο αυτή του.
  «Έλα ρε Άρη... Ναι, έξω από την πόρτα σου είμαστε και χτυπάμε πέντε λεπτά τώρα... Καλά, καλά! Πάρε τα πόδια σου κι έλα να μας ανοίξεις», διέκοψε την κλήση το αγόρι, προτού φτάσει η απάντηση του ξαδελφού του. Σε δευτερόλεπτα η πόρτα άνοιξε και ο Άρης φάνηκε στο κατώφλι. Ήταν υπερβολικά ψηλός, δύο μέτρα, όπως είχαν πληροφορηθεί τα κορίτσια από τον Max, με στρογγυλά γυαλιά πάνω από τα σκούρα καστανά μάτια του. Τα μαλλιά του σγουρά και φουντωτά είχαν το χρώμα του εβένου και μερικά τσιμπιδάκια ξεπετάγονταν που και που. Τί ακριβώς στερεώνουν αυτά τα τσιμπιδάκια; Απόρησαν οι τρεις φίλοι, αλλά ο Max σα να διάβασε την σκέψη τους, ανέλαβε να λύσει το μυστήριο.
  «Άρη, κοιτάχτηκες στον καθρέπτη τελευταία», είπε σιγανά στον ξάδερφό του, αλλά τα λόγια του έφτασαν άνετα σε όλων τα αυτιά. Ωστόσο διακριτικά όπως ήταν τα άλλα παιδιά, έκαναν τους κουφούς. Ο Άρης από την άλλη δεν φάνηκε να έχει και τόσο πρόβλημα με το κεφάλι του, αλλά μόνο και μόνο για να μην ακούει την γκρίνια του Max αργότερα, έχωσε το χέρι στο θαμνώδες μαλλί του για να τραβήξει έξω κάνα πεντάρι “δόντια” της άμοιρης βούρτσας που είχε επιχειρήσει να το χτενίσει. Τελικά δεν ήταν τσιμπιδάκια, συνειδητοποίησαν όλοι συγκρατώντας με δυσκολία μερικά γελάκια.
  «Σιγά, μωρέ, καημένε. Περάστε μέσα όμως· μην στέκεστε σαν αγάλματα στην εξώπορτα. Βιαστείτε μην βγει η Michaela!» είπε και μια ανήσυχη έκφραση απλώθηκε στο πρόσωπό του. «Η Michaela είναι η κουτσομπόλα της πολυκατοικίας και έχει σε άχτι τον Άρη, γιατί μια φορά μάλωσαν λόγω κάποιας φήμης που είχε πάλι διαδόσει για τον κολλητό του», εξήγησε ο Max καθώς ο ξάδερφός του τούς οδηγούσε στο δωμάτιό του. «Και το όνομα Άρης;» ρώτησε η Alya που, σαν σωστή δημοσιογράφος, μια μικρή κουτσομπόλα πάντα την έκρυβε μέσα της. «Ααα, αυτό! Οι γονείς μου είχαν τρέλα με την αρχαία Ελλάδα και μου έδωσαν το όνομα ενός αρχαιοελληνικού θεού. Σύμφωνα με την μυθολογία ο Άρης ήταν ο θεός του πολέμου», απάντησε ο ίδιος ο Άρης αντί για τον ξαδελφό του. «Εγώ είμαι η Marinette κι από ʼδω η Alya και ο Nino» σύστησε την παρέα η κοπέλα, νιώθοντας λίγο άβολα που δεν το είχαν κάνει ακόμα.
  Μπήκαν στο υπνοδωμάτιο του εργένη νέου που είχε πατήσει καλά τα 24 και κάθισαν και οι τέσσερεις πάνω στο κρεβάτι μιας και υπήρχε μόνο μια καρέκλα για γκέιμερς, που προοριζόταν για τον ίδιο. «Λοιπόν ξεκινάμε!» είπε ο Άρης και πατώντας ένα κουμπί η οθόνη του υπολογιστή φωτίστηκε. Μπροστά τους εμφανίστηκε το Ladyblog της Alya και με μερικά χτυπήματα στο πληκτρολόγιο και το ποντίκι, η οθόνη άλλαξε ξανά· αυτή τη φορά πράσινα γράμματα τρεμόπαιξαν μπροστά στα μάτια των τεσσάρων φίλων.
  «Εκ πρώτης όψεως όλα φάνηκαν κανονικά, αλλά με μια πιο προσεχτική ματιά παρατήρησα το χακάρισμα. Ευτυχώς δεν είναι ιός, αλλιώς θα έπρεπε να χαιρετήσω τον Η/Υ μου. Είναι ένα καλόβολο χακάρισμα, δηλαδή δεν προκαλεί βλάβη στην συσκευή ούτε κλέβει τις πληροφορίες της, αλλά απʼ ό,τι φαίνεται οι χάκερ δεν τις χρειάζονταν», είπε ο Άρης και κρύος ιδρώτας έλουσε την Alya. «Χώθηκα λίγο βαθύτερα στο λογισμικό και βρήκα δύο πράγματα. Πρώτον το κινητό σου Alya είναι το μόνο στο οποίο θα εμφανιζόταν το μήνυμα και σε καμμία άλλη συσκευή, πράγμα που, όπως αντιλαμβάνεσαι, σημαίνει ότι ξέρουν πολύ καλά ποιά είσαι». Ενστικτωδώς ο Nino πέρασε το χέρι του πάνω από τους ώμους της κοπέλας του και η Marinette άρπαξε το χέρι της φίλης της. Δεν θα αφήσω τίποτα να συμβεί στην Alya. Η συγχρονισμένη τους αποφασιστικότητα και η παρακαλεστική τους σκέψη υψώθηκε στους ουρανούς για να εισακουστεί από τα αυτιά κάποιου αγίου, που χαμογέλασε με την καλοσύνη των δυο τους.
  «Και δεύτερον μπόρεσα να ακολουθήσω το στίγμα πίσω στον μητρικό υπολογιστή. Η συσκευή που χάκαρε το σάιτ σου βρίσκεται στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην Ρώμη, αλλά λόγω των περίπλοκων τειχών προστασίας δεν μπόρεσα να πλησιάσω πιο κοντά. Ακόμα και ως εκεί έφτασα με δυσκολία. Η προστασία ήταν τρομαχτικά ασφυκτική, αλλά παράξενα οικεία. Όταν ακόμα δούλευα στο παλιό μου πόστο είχα αναλάβει να εισχωρήσω σε κάτι αρχεία της ιταλικής μαφίας κι εκεί είχα συναντήσει παρόμοια τείχη. Με λίγα λόγια, δεν ξέρω τί τους έκανες, αλλά έχεις την ιταλική μαφία στο κατόπι σου, Alya και φαίνονται να σε έχουν ερευνήσει εξονυχιστικά», ολοκλήρωσε ο Άρης και σιωπή έπαισε στο δωμάτιο. Η μαφία; Σκέφτηκε η Marinette αναλογιζόμενη μήπως ακόμα και η ίδια η Ladybug δεν ήταν αρκετή για να βοηθήσει την φίλη της εναντίον μιας τέτοιας απειλής.

Λόγω προσωπικών προβλημάτων δεν μπόρεσα να ανεβάσω τις προηγούμενες βδομάδες. Ζητώ συγγνώμη!