Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 38 Η ουσία των ηρώων

Η νέα Buglady εκτόξευσε το γιο-γιο της ενάντια στον κακό, μα αστόχησε αρκετά κι αυτό απλά χτύπησε σε ένα σπίτι πριν πέσει στο πάτωμα. Η ηρωίδα ξεροκατάπιε, καθώς το τράβαγε πίσω, μα δεν πρόλαβε να το πιάσει. Ο Eathbender το άρπαξε στον αέρα και με μια απότομη κίνηση το τράβηξε από τα χέρια της. Η κοπέλα απέμεινε να κοιτάζει σα χαμένη μία τα άδεια της χέρια και μία τον Ακουματοποιημένο. Ξαφνικά όλη της η αποφασιστικότητα χάθηκε. Τί νόμιζε; Ότι όλοι ήταν γεννημένοι ήρωες; Ότι ένα απλό miraculous θα ήταν αρκετό για να σώσει το Παρίσι; Φόβος κυρίευσε την καρδιά της, καθώς ο κακός την πλησίαζε χαμογελώντας αυτάρεσκα. Στο χέρι στριφογύριζε με ευκολία το κοκκινόμαυρο γιο-γιο.
Σήκωσε ένα κομμάτι της ασφάλτου από το έδαφος της πλατείας και το εκσφενδόνησε εναντίον της. Η κοπέλα δεν κουνήθηκε. Είχε πετρώσει από τον φόβο και ο παραλυμένος της εγκέφαλος αποτύγχανε να διατάξει τα υπόλοιπα μέλη να κινηθούνε. Έκλεισε τα μάτια τρομοκρατημένη μη θέλωντας να δει τον ογκόλιθο να πλησιάζει και ένα δάκρυ κύλησε στα ροδαλά της μάγουλα. Είχε κοροϊδεύσει τον εαυτό της ότι μπορούσε να προστατεύσει ολόκληρο το Παρίσι, αλλά να τη τώρα να ζαρώνει από το φόβο μπροστά στον Ακουματοποιημένο. Δεν ήταν η πρώτη της φορά που βρισκόταν σε κίνδυνο, αλλά κάθε φορά που κάποιο akuma ήθελε να την βλάψει, πάντα ένας ήρωας βρισκόταν εκεί γύρω για να τήν σώσει. Αυτή τη φορά όμως, η ίδια έπρεπε να είναι αυτός ο αλάνθαστος ήρωας που δεν είχε περιθώρια να αστοχεί ή να κάνει λάθος κινήσεις και ολοφάνερα δεν ήταν έτοιμη για αυτό.
Ένιωσε ένα δυνατό τράβηγμα και έχασε την ισορροπία της πέφτοντας κάτω. Από το τρέμουλο της γης κατάλαβε ότι ο ογκόλιθος δεν είχε προσγειωθεί και πολύ μακρυά της, αλλά η ίδια ως εκ θαύματος ήταν ακόμα καλά. Άνοιξε περίεργη τα μάτια της για να δει μια με το ζόρι στεκούμενη Melody να κρατά γερά την μπλούζα της με τα μάτια της καρφωμένα στον κακό. Πάλι χρειάστηκα να με σώσει η ηρωίδα. Ακόμα και σε αυτή την κατάσταση είναι πολύ πιο χρήσιμη από εμένα, σκέφτηκε η μασκοφορεμένη κοπέλα νιώθοντας την ντροπή να φουντώνει μέσα της. Έχοντας χάσει το γιο-γιο της, δεν ήξερε πώς αλλιώς να πολεμήσει και με το ηθικό της κατατσακισμένο, το μόνο που ήθελε ήταν να κρυφτεί στο δωμάτιό της και να μην ξαναβγεί μέχρι όλο αυτό το κακό να έχει περάσει. Ένιωσε τα χέρια της να τρέμουν ελεφρά στη θέα του Earthbender που με δυσαρέσκεια ξεκόλλαγε έναν στύλο ρεύματος. Κρύος ιδρώτας την έλουσε και η καρδιά της χτύπαγε τόσο δυνατά που δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα άλλο. Η Melody δίπλα της φάνηκε να της λέει κάτι, αλλά το μυαλό της είχε παραλήσει από το φόβο χάνοντας την ικανότητά του να λάβει ερεθίσματα από το περιβάλλον του.
«Buglady, κοπελιά! Σε παρακαλώ απάντησέ μου. Δεν είναι ώρα αυτή για να φρικάρεις, σε παρακαλώ. Άκουσέ με! Πρέπει να πάρεις από εδώ τα σκουλαρίκια αμέσως! Γρήγορα! Προχώρα!» την έσπρωξε αδύναμα, μα η νέα ηρωίδα δεν κουνήθηκε χιλιοστό από την θέση της. Η Melody κοίταξε τον Earthbender, που με την αλαζονεία των κακών, στεκόταν με τον στύλο στο χέρι δίνοντάς τους χρόνο να μιλήσουν. Μόλις πρόσεξε ότι τον κοίταζε, της χαμογέλασε μειλίχια παγώνοντας το αίμα της τσακισμένης κοπέλας.
«Σε παρακαλώ, πρέπει να συνέλθεις. Σε παρακαλώ! Η Tikka σε επέλεξε για κάποιο λόγο, είδε την δυνατότητα ενός ήρωα μέσα σου, την δύναμη να προστατεύσεις ό,τι σημαντικό έχεις. Ξύπνα επιτέλους! Το ξέρω ότι μπορείς. Πάρε τα σκουλαρίκια και φύγε», είπε απελπισμένη η ξανθομάλλα και επιτέλους είδε την κοπέλα απέναντί της να της γνέφει ελαφρά. Άφησε έναν αναστεναγμό ανακούφισης, όταν είδε την ηρωίδα να αποκτά ξανά λίγο χρώμα και να έρχεται επιτέλους στα συγκαλά της. «Θα σε καλύψω εγώ, μέχρι να απομακρυνθείς», συνέχισε με ψεύτικη αυτοπεποίθηση, χαράσσοντας ένα βεβιασμένο χαμόγελο στο γεμάτο μελανιές πρόσωπό της.
Η Buglady επιτέλους κατάφερε να αντιληφθεί αυτά που της έλεγε η άλλη και γνέφοντας ελαφρά, έκανε μεταβολή ανυπομωνόντας να φύγει όσο πιο γρήγορα γινόταν από αυτήν την παγίδα θανάτου. Χωρίς καν να είναι και πολύ σίγουρη για το τί γινόταν, το έβαλε στα πόδια ανακουφισμένη που πλέον υπήρχε μια ηρωίδα για να βασιστεί πάνω της. Ένιωσε ένα βάρος να ανασηκώνεται από τους ώμους της και ξαφνικά επέστρεψε στον ξέγνοιαστο εαυτό της, αυτόν που είχε από πάντα, χωρίς τον φόβο της ευθύνης να επισκιάζει τον καταγάλανο ουρανό της.
Όμως, καθώς έφευγε, ένιωσε μια αντίσταση και τα σκουλαρίκια της τρεμόπαιξαν. Τα ακούμπησε με τα ακροδάχτυλά της και καθησυχαστική θερμότητα τήν διαπέρασε. Κοίταξε πίσω της την Melody, που με δυσκολία μπορούσε να σταθεί στα πόδια της, να προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή του κακού και ένιωσε ένα βαθύ αίσθημα ενοχής και αιδούς να την κατακλύζει. Αυτή, που είχε πλέον δυνάμεις μεγαλύτερες από τον μέσο άνθρωπο, έτρεχε σαν κυνηγημένος λαγός μακρυά, αφήνοντας πίσω της ανυπεράσπιστη μια κανονική κοπέλα και μάλιστα χτυπημένη, να τα βγάλει πέρα με τον χαμό.
Στη σκέψη αυτή πάτησε σταθερά τα δυο της πόδια στο έδαφος ριζώνοντάς τα βαθιά στην γη, για να αποτρέψει τον εαυτό της να κάνει άλλο βήμα μακρύτερα. Η Tikka σε επέλεξε για κάποιο λόγο, είδε την δυνατότητα ενός ήρωα μέσα σου, την δύναμη να προστατεύσεις ό,τι σημαντικό έχεις. Τα λόγια της Melody ήχησαν στα αυτιά της, λόγια που νόμιζε πως ποτέ δεν είχε ακούσει, αλλά τελικά απλά είχαν κάπου χαθεί και μόλις τώρα τα ανακάλυπτε. Φτάνει! Δεν μπορώ να απογοητεύσω την Tikka, την προηγούμενη Buglady, τους ήρωες, το Παρίσι. Πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ και άμεσα! Σκέφτηκε και το τρέμουλο στο σώμα της σα να υποχώρησε λίγο. Πήρε μια βαθιά ανάσα και με έναν τελευταίο δισταγμό, έκανε μεταβολή και άρχισε να τρέχει πίσω στην Melody.
Η ξανθομάλλα την κοίταξε με έκπληξη να γυρνά πίσω και σα να της χαμογέλασε ελαφρά. Εκείνο το χαμόγελο, η εμπιστοσύνη που έκρυβε, πείσμωσαν ακόμα περισσότερο την νιογέννητη ηρωίδα γεμίζοντας θάρρος την καρδιά της. Γιατί, υπάρχουν στιγμές στην ζωή κατά τις οποίες κάποιος έχει δύο επιλογές ή να τρέξει και να σωθεί ή να παλέψει και να ρισκάρει. Σε μια τέτοια κατάσταση βρισκόταν και η νέα Buglady, αλλά δεν επρόκειτο να τρέξει ξανά. Είχε τελειώσει με αυτό μια και καλή. Τώρα έπρεπε απλά να κάνει αυτό για το οποίο είχε κληθεί, να προστατεύσει το Παρίσι από τα akuma του Hawkmoth.
Με ταχύτητα αστραπής βρέθηκε δίπλα στην εξουθενωμένη κοπέλα. «Μην ανησυχείς! Θα αναλάβω εγώ. Προσπάθησε να μείνεις μακρυά του και θα σε βοηθήσω να φύγεις εγώ σε ένα λεπτό» είπε η καστανομάλλα με ένα έντονο φως να λάμπει στα βαθυκάστανα μάτια της προδίδοντας την αποφασιστικότητά της. Δεν είχε χρόνο πια για δισταγμούς, αλλά ακόμα κι αφού το ξεκαθάρισε αυτό στον εαυτό της, δεν μπόρεσε να ηρεμήσει την ταραγμένη της καρδιά που το είχε βάλει στόχο να σπάσει εκείνη την ημέρα. Μην πανικοβάλλεσαι! Ακολούθα τα βήματα που συμφωνήσαμε! Υπενθύμισε στον εαυτό της.
Ο Earthbender την κοίταξε χαμογελώντας χαιρέκακα με τον δισταγμό της να τον πλησιάσει. Σήκωσε με άνεση ένα κομμάτι γης χτυπώντας το πόδι του στο χώμα και με μια απότομη κίνηση των χεριών του προς τα εμπρός, το έστειλε, χωρίς καν να το αγγίξει, στην ηρωίδα. Αυτή απέφυγε με δυσκολία την τελευταία στιγμή, αλλά και μόνο αυτή η μικρή επιτυχία ήταν αρκετή για να τονώσει λίγο το τσακισμένο ηθικό της. Όσο πιο γρήγορα μπορούσε άρχισε να τρέχει σαν τρελή προς το μέρος του Ακουματοποιημένου, πράγμα που ξάφνιασε τον εν λόγω κύριο και για λίγες στιγμές απέμεινε να την κοιτάει απορημένος προσπαθώντας να καταλάβει τί έχει βάλει με το νου της.
Ανόητο! Χλεύασε αντιλαμβανόμενος το σχέδιό της και σήκωσε χωμάτινα τείχη ίσα με δύο μέτρα, τα οποία περικύκλωσαν το πεσμένο γιο-γιο. Η ηρωίδα φρέναρε απότομα στην θέα αυτού και η καρδιά της βούλιαξε από την απογοήτευση. Ό,τι κι αν έκανε παρέμενε αδύναμη απέναντί του! Πρέπει κάτι να κάνω, αλλιώς την έχουμε βάψει όλοι. Δεν μπορώ να κάνω πίσω τώρα. Όλοι στηρίζονται πάνω μου! Υπενθύμισε στον εαυτό της και το βλέμμα της έπεσε πάνω σε ένα δέντρο που όλως παραδόξως έστεκε ακόμα όρθιο στις ρίζες του και δεν απείχε παρά ένα μέτρο μακρυά από το σημείο όπου ήταν το γιο-γιο της. Μια αχτίδα φωτός σα να έλαμψε στο μυαλό της δίνοντάς της δύναμη. Θα τα κατάφερνε αυτή τη φορά!
Έτρεξε με όλη της τη δύναμη προς τα εκεί σφίγγοντας στην χούφτα της μια πέτρα. Δεν ήταν γνωστό σε πολλούς, αλλά μικρή έκανε τοξοβολία και είχε αποκτήσει αρκετά καλό στόχο, αν και με το γιο-γιο, που δεν το είχε συνηθίσει, δεν είχε καταφέρει να στοχεύσει. Ωστόσο ήταν διαφορετικό με τις πέτρες που συμπεριφέρονταν αρκετά σαν το βέλος.
Ο Earthbender συνοφρυώθηκε που αυτό το γελοίο πλάσμα δεν σταμάταγε την προσπάθεια. Είχε αρχίσει να εκνευρίζεται και να γίνεται ανυπόμονος, καθώς είχε και ένα ραντεβού με κάτι γνωστούς τραμπούκους, μόλις τελείωνε με τους ήρωες. Ώρα να πάρω επιτέλους αυτό το miraculous! Νομίζω πως τώρα έχω συνηθίσει τις δυνάμεις μου και είμαι έτοιμος για δαύτους. Τα μάτια του άστραψαν με κακία στην σκέψη και με μια κίνηση του χεριού του η γη τριγύρω άρχισε να ραγίζει, ενώ κομμάτια ολόκληρα εδάφους πετάγονταν εδώ κι εκεί με τις αιχμηρές πλευρές τους να αντικρύζουν τον ουρανό.
Η Buglady πήδηξε λίγο άγαρμπα πάνω από τα κομμάτια κατεστραμένης γης προσπαθώντας μάταια να μην χαλάσει τον ρυθμό της. Κατάφερε να φτάσει στο δέντρο και σκαρφάλωσε πάνω του ακριβώς την στιγμή που ο Ακουματοποιημένος αποφάσιζε να το ρίξει. Με την καρδιά της να χτυπά σε ξέφρενους ρυθμούς και την αναπνοή της λαχανιασμένη, αρπάχτηκε από ένα κλαδί και καθώς άρχισε να γέρνει το δέντρο, πήδηξε προσγειώνοντας όλο της το βάρος στην άκρη του χωμάτινου τείχους. Έκανε ένα βήμα μπροστά να βρει την ισορροπία της, αλλά αντʼ αυτού κουτρουβάλισε στο μέσα μέρος των τειχών σταματώντας δίπλα από το γιο-γιο.
Ένα κύμα χαράς και περηφάνιας την διαπέρασε, καθώς τύλιγε τα δάχτυλά της γύρω του και περνούσε το μεσαίο στην ειδική θηλιά. Το εκτόξευσε στοχεύοντας μια καμινάδα κι αυτό χάρη στην μαγεία του, επεκτάθηκε πέρα από κάθε φαντασία για να τυλιχτεί με ασφάλεια γύρω από τον στόχο του. Η κοπέλα το τράβηξε ελαφρά και την επόμενη στιγμή βρέθηκε να ταξιδεύει στον ουρανό με έναν αγριεμένο Earthbender να την στοχεύει από κάτω της. Τέσσερεις πέτρες στο μέγεθος κεφαλιού ενήλικα εκτινάχθηκαν εναντίον της και μία την πέτυχε βαριά στο αριστερό της πόδι βγάζοντάς την εκτός πορείας. Η Buglady μούγκρισε από τον πόνο και προσγειώθηκε ατσούμπαλα στην άκρη μιας σκεπής.
Από εκεί πάνω ανίχνευσε την περιοχή εντοπίζοντας την Melody να απομακρύνεται αργά από την πλατεία, πέρνοντας έναν από τους φιδογυριστούς δρόμους. Ο κακός της έστειλε μερικές ακόμα πέτρες, οι οποίες όμως χτύπησαν τους κατώτερους ορόφους της πολυκατοικίας αδυνατώντας να φτάσουν ως την στέγη. Φαίνεται ότι υπάρχει όριο στο πόσο μακρυά μπορεί να ρίξει αυτά τα πράγματα, διαπίστωσε, ενώ έστελνε μήνυμα στον Cat Blanc. Αφού το τακτοποίησε κι αυτό, έτρεξε κουτσαίνοντας από κτήριο σε κτήριο έχοντας στο νου της να είναι εκτός εμβέλειας του κακού, για να προφτάσει την Melody.
«Είσαι καλά;» ρώτησε καθώς προσγειωνόταν δίπλα της και η κοπέλα έγνεψε καταφατικά αδύναμα. Η Buglady πήρε το δεξί χέρι της και περνώντας το πάνω από τον ώμο της, την σταθεροποίησε. «Φτάνει με το κυνηγητό!» ακούστηκε μια εκνευρισμένη φωνή πίσω τους και γυρνώντας αντίκρυσαν τον Ακουματοποιημένο με μάτια που πετούσαν σπίθες, να τις απειλεί με πέτρες και κομμάτια γης αιωρούμενα γύρω του. Για άλλη μια φορά η Buglady ένιωσε βαρύ στους ώμους της το καθήκον που της είχε ανατεθεί και σχεδόν το ένιωσε να την λιώνει από κάτω του.
«Έχω καλέσει ενισχύσεις, οπότε πρέπει απλά να τον κρατήσουμε απασχολημένο μέχρι να φτάσει εδώ η Ladybug», φώναξε ο Cat Blanc, ενώ εμφανιζόταν πίσω από τον κακό. Με ζηλευτή ευκινησία προσπέρασε τον Earthbender για να σταθεί ανάμεσα σε αυτόν και τις δύο κοπέλες. «Θα κάνουμε μόνο άμυνα και θα είμαστε αρκετά ενοχλητικοί ώστε να τον κρατήσουμε εδώ και τίποτα άλλο» εξηγούσε σιγανά στη νέα του συνεργάτη, όταν το βλέμμα του έπεσε πάνω στην χτυπημένη Melody. Η καρδιά του έχασε έναν χτύπο στην θέα της και τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν από θυμό. Εκείνη τη στιγμή κάθε λογική διαγράφηκε από το μυαλό του και όλο το προηγούμενο σχέδιο ήταν σα να μην είχε υπάρξει ποτέ.
Προς έκπληξη των δύο κοριτσιών όρμησε μπροστά με το αίμα του να βράζει από μίσος και τα μάτια του δυο σχισμές που έσταζαν δηλητήριο. Πώς είχε τολμήσει αυτό το σκουλήκι να αγγίξει την αδερφή του! Έπρεπε να το πληρώσει με τη ζωή του. Ο Cat Blanc περαμέρισε μια τούφα από τα μπλε μαλλιά του που είχε φύγει από τη θέση της και στάθηκε σε απόσταση δύο μέτρων από τον εχθρό του. Ο όψη του άγρια, όμοια με θηρίου ανήμερου, γινόταν ακόμα χειρότερη χάρη στα γατίσια χαρακτηριστικά της στολής. Ώρα να λογαριαστούμε οι δυο μας! Σκέφτηκε και επιτέθηκε με λύσσα αγνοώντας παντελώς την γη που άρχισε να θρυμματίζεται κάτω από τα πόδια του συμπιεσμένη από την δύναμη του κακού.
Ο Earthbender δεν περίμενε τέτοια αντίδραση, αλλά συνήλθε αμέσως κι εξαπέλυσε ένα μικρό σεισμό εναντίον του ήρωα, ραγίζοντας το έδαφος στην πορεία του. Αλλά ο Cat Blanc ούτε καν που έδωσε σημασία στο γεγονός και συνέχισε να κλωτσά άγρια την γη για να τον φτάσει με τα γαμψά του νύχια, όμοια με αρπακτικού, προτεταμένα. Για μια στιγμή ο Earthbender πάγωσε από τον φόβο του. Τα μάτια αυτού του νέου δεν ήταν πια ανθρώπινα και είχαν μια κακία που όμοιά της δεν είχε συναντήσει ποτέ. Ξεροκατάπιε και τότε ήταν που ένιωσε τα νύχια του ήρωα να μπήγονται στον θώρακά του ξεσκίζοντάς τον λες και ήταν χαρτί.
Πανικόβλητος ο κακός προσπάθησε να ελευθερωθεί, μα ο Cat Blanc με την ασυνήθιστη ευλιγισία του βρέθηκε πάνω στους ώμους του σφίγγοντας τα πόδια γύρω από το λαιμό του. Τα χέρια του Ακουματοποιημένου μάταια προσπάθησαν να σπάσουν τον κλοιό που όλο και έσφιγγε γύρω από την αναπνευστική του οδό· ο ήρωας ξαφνικά σα να είχε αποκτήσει δύναμη εκατό ανδρών, δεν έλεγε να τον αφήσει. Όχι, δεν είναι δυνατόν! Ακόμα και τώρα οι άλλοι με βλάπτουν και με χτυπούν, όχι, όχι, όχι! Δεν θα το ανεχτώ άλλο. Αν είναι να πέσω, θα τους πάρω μαζί μου.
Σήκωσε βράχια και πέτρες από το υπέδαφος και με δύναμη τα έστειλε εναντίον του ίδιου του εαυτού του και του αντιπάλου του. Οι πέτρες συγκρούστηκαν με δύναμη πάνω στην μαλακή σάρκα σταματώντας στα κόκκαλα, που έτριξαν φρικιαστικά. Σαν έπεσαν στο πλάι, στη θέση των δύο τους που πάλευαν βρισκόταν ένα σωρός από αίματα, σάρκα και μέλη, όλα μπλεγμένα μεταξύ τους. Τρομοκρατημένες η Melody και η Buglady έμειναν πετρωμένες στην θέση τους από το θέαμα ανίκανες να κινηθούν.
«Τί έκανα; Τί έκανα;» ούρλιαξε ο Hawkmoth πιάνοντας το κεφάλι του πανικόβλητος. «Akuma, επέστρεψε αμέσως!» διέταξε απελπισμένα και υπάκουα η μοβ πεταλούδα πέταξε μακρυά από το θύμα της. Γύρισε πίσω στον Hawkmoth για να προσγειωθεί στην παλάμη του, όπου την εξάγνισε προτού την αφήσει να φύγει. Με βιάση ο κακός πετάχτηκε έξω από το κρυσφήγετό του από το παράθυρο και κατευθύνθηκε προς την περιοχή του ατυχήματος. Μέσα σε ένα λεπτό ήταν εκεί και κρυμμένος πίσω από ένα κτήριο ξεμεταμορφώθηκε. Ο Nooroo βγήκε από το miraculous και μετά βίας πρόλαβε να χωθεί στην τσέπη του Κτήτορά που έτρεχε γεμάτος τύψεις προς τα δύο χτυπημένα αγόρια. Τί έκανα; αναλιγίστηκε πάλι βλέποντας τα αποτελέσματα της δουλειάς του.