Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 66 Μετά την μάχη

Σήμερα το πρωί ο ονειρεύτηκα τον καθηγητή μου να με κυνηγάει γιατί δεν είχα διαβάσει το μάθημα. Παιδιά, διαβάζεται γιατί οι καθηγητές ξέρουν πώς να μπαίνουν στα όνειρά σας. Φοβού τον δάσκαλο!

Σειρήνες ακούστηκαν από μακρυά και ο Adrien σηκώθηκε με κόπο από το πάτωμα, ενώ το σώμα του παραπονέθηκε για την κίνηση. Κοίταξε τον Felix για μια στιγμή και μετά το δαχτυλίδι που βρισκόταν ξανά ασφαλές γύρω από το δάχτυλό του σκεπτικός. Δεν ήθελε να τον βρουν εκεί οι αστυνόμοι, αλλά δεν μπορούσε να αφήσει τον άλλο έφηβο πριν φτάσει το ασθενοφόρο. «Έι! Κοίτα, ξέρω ότι θα το μετανιώσω, αλλά μπορείς να κρατήσεις ένα μυστικό;» απευθύνθηκε στον Felix που παρέμενε ακίνητος στο έδαφος προσπαθώντας να μην κινήται καθόλου και προξενεί πόνο. Τα χείλη του τραβήχτηκαν σε ένα αχνό μειδίαμα.
«Πες μου ότι θέλεις να καλύψεις αυτό το κάθαρμα τον Gabriel και να μην πεις στην αστυνομία ότι είναι ο Hawkmoth», είπε ο Felix απαυδησμένος με την αφέλεια του ξανθομάλλη. Ωστόσο, αν του το ζητούσε θα κρατούσε το στόμα του κλειστό. Εξάλλου, τώρα που είχε χαθεί η φωτογραφία θα χρειαζόταν άλλο μέσο πίεσης. «Όχι, δεν είναι αυτό» αποκρίθηκε ο Adrien και τα μάτια του φωτίστηκαν από θυμό για άλλη μια φορά. Ο Felix λοξοκοίταξε το επικίνδυνο σμαραγδί σκεφτικός νιώθοντας την αλλαγή που είχε γίνει στο νέο. «Θέλω να μην αποκαλύψεις στους αστυνόμους την ανάμειξή μου στην ιστορία και να μην μαρτυρήσεις αυτό», απάντησε απλά ο ξανθομάλλης κλείνοντας τα μάτια του για να μην ντρέπεται το επικριτικό βλέμμα του άλλου.
«Plagg, έξω τα νύχια» μουρμούρισε την γνωστή φράση που τόσο του είχε λείψει και ένα χαμόγελο άστραψε στο πρόσωπό του την στιγμή που η γνώριμη πράσινη λάμψη έκανε την εμφάνισή της. Ο Felix γούρλωσε τα μάτια γυρίζοντας το κεφάλι όσο μπορούσε για να αντικρύσει την μεταμόρφωση. Φρόντισε, ωστόσο, να μην κουνήσει κάποιο άλλο μέρος του σώματός του και κάνει ζημιά στο ήδη κατεστραμμένο του πλευρό. Πλάκα μου κάνεις! Αρνήθηκε να το πιστέψει το μυαλό του, αλλά δύσκολα θα μπορούσε να αρνηθεί και τον Cat Noir, λίγο ρακένδυτο μιας και η στολή ήταν σκισμένη κατά τόπους, που στεκόταν μπροστά του με το πιο άβολο χαμόγελο του κόσμου.
Ο Adrien περίμενε τον άλλο να πει ο κάτι όσο παρακολούθουσε με την άκρη του ματιού του το παράθυρο, κάτω από το οποίο η αστυνομία και το ασθενοφόρο στάθμευαν. Ένα πράσινο φως ξέφυγε από το δαχτυλίδι της Καταστροφής και προς μεγάλη έκπληξη του ήρωα χτύπησε τον Felix ανάμεσα στα φρύδια κάνοντας τις κόρες των ματιών να μικρύνουν. «Τί στο...;», πρόλαβε να πει ο Cat Noir πλησιάζοντας βιαστικά τον έφηβο που είχε χάσει το χρώμα του. Τα μάτια του ήταν κενά με το φως του συνειδητού να χαίρει δια της απουσίας του. Ξαφνικά σα να είχε επαναπρογραμματιστεί ο εγκέφαλός του, ο Felix έκανε μια σπασμωδική κίνηση με το λαιμό του, τρομάζοντας τον Adrien μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής του και το φως επέστρεψε στο βλέμμα. «Αχαχαχα! Εσύ είσαι ο Cat Noir κι εγώ ο Cat Blank! Μου αρέσει που σε είχα και για σοβαρό αντίπαλο», άρχισε να γελάει ο νέος μορφάζοντας παράλληλα από τον πόνο, χωρίς να δίνει και μεγάλη σημασία στο τί έλεγε.
Έλα μου; Ο εγκέφαλος του Andrien πήρε μια στροφή. «Για ξαναπάρʼ το όλο από την αρχή» είπε με ένα αμήχανο χαμόγελο θέλοντας να σιγουρευτεί ότι είχε ακούσει καλά. Ο Felix τον κοίταξε απορώντας για μια στιγμή αν ήταν χαζός προτού τον χτυπήσει κατακέφαλα η συνειδητοποίηση της εξυπνάδας του. Αχ, ναι! Υποτίθεται ότι οι ταυτότητές μας πρέπει να μείνουν μυστικές, θυμήθηκε με δυσκολία κάποια φορά την Buglady που του έκανε μάθημα για υπερήρωες. Καλά, δεν πήρα και ποτέ μου όρκο ότι δεν θα το πω σε κανέναν. Κι εξάλλου, το παιδί από ʼδω, είχε κι αυτός miraculous και αποκαλύφθηκε πρώτος, προσπάθησε όχι τόσο να δικαιολογηθεί στον εαυτό του, αλλά μάλλον να προετοιμάσει την υπεράσπισή του για την αναπόφευκτη στιγμή που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την οργή της Buglady. Για κάποιο λόγο η κοπελιά παραήταν τρομαχτική.
«Αχ, ναι! Κρυφή ταυτότητα. Θα μου κάνεις την χάρη να μην το πεις στην Buglady;» ρώτησε αντριχιάζοντας και μόνο στην σκέψη της νεαρής κοπέλας με ένα δίκαννο και το κεφάλι του για στόχο. «Κι εγώ δεν θα πω στην Ladybug και όλο τον κόσμο ότι είσαι ο Cat Noir», ολοκλήρωσε με ένα διαβολικό χαμόγελο στρέφοντας το βλέμμα προς το ταβάνι από πάνω του. «Βρε παλιο...», δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τις πρώτες λέξεις ο Adrien μην πιστεύοντας ότι ο τρόπος για να ζητήσει χάρες ο Felix ήταν να εκβιάσει τον άλλο να κάνει ό,τι του ζητούσε. «Τέλος πάντων, εντάξει», κατάπιε τον θυμό του ο Adrien για να καταφέρουν να φτάσουν σε συμφωνία. Δεν ήθελε ούτε να φανταστεί τί θα έκανε ο γαλανομάτης, αν ο ίδιος έφερνε αντίρρηση.
«Οι αστυνόμοι και οι τραυματιοφορείς μπήκαν στο σπίτι. Λογικά θα είναι εδώ σε κανά λεπτό, οπότε εγώ θα φύγω». Ο Adrien πήδησε έξω από το παράθυρο για να φτάσει στην απέναντι οροφή και αφού χαιρέτησε με ένα νεύμα τον χτυπημένο, έφυγε. Με τη βοήθεια της γνώριμης ράβδου ταξίδευε πάνω από το Παρίσι για μια ακόμα φορά με το μυαλό του να παραθερίζει σε κάθε είδους σκέψεις. Κυρίως προσπαθούσε να βάλει σε μία τάξη τα όσα είχαν γίνει τις τελευταίες ώρες. Πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσω στην Ladybug για όλα αυτά. Και να της πω για τον Hawkmoth. Δεν θέλω να το μάθει από κάποιον άλλο πρώτα.
Προσγειώθηκε σε μια στέγη και πάτησε το κουμπί για να καλέσει την προαναφερθείσα ηρωίδα. «Cat Noir;» ακούστηκε η έκπληκτη φωνή της κοπέλας και ο νεαρός ήρωας συνειδητοποίησε πόσο του είχε λείψει. «Λαίδη μου!» είπε απαλά και υποκλίθηκε λες και η έφηβη βρισκόταν μπροστά του. Ένα σιγανό γελάκι ακούστηκε από την άλλη άκρη της γραμμής. «Μου έλειψες». Αυτή η μοναδική φράση έκανε την καρδιά του Cat Noir να αναπηδήσει στο στήθος του. Για μια στιγμή έχασε τα λόγια του και μερικά δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά του. Είχε περάσει πολλά, αλλά η φωνή της Ladybug να του μιλά απαλά τον βοηθούσε να ησυχάσει.
«Ladybug, πρέπει να μιλήσουμε από κοντά», ψέλλισε. «Ναι, αυτό λέω κι εγώ. Αύριο θα συναντηθούμε με την Buglady στον πύργο του...». Δεν πρόλαβε να τελειώσει. «Μόνοι μας» είπε κατηγορηματικά ο ήρωας. Η Ladybug δεν μίλησε αμέσως λίγο ξαφνιασμένη με τον πόνο και την απελπισία που είχε προσέξει στην φωνή του συνεργάτη της. «Εντάξει, θες κατά τις 18:00 στον πύργος του Άιφελ;». Ο νέος θα προτιμούσε συντομότερα, αλλά έκανε πίσω αναλογιζόμενος την κούραση της κοπέλας από την μάχη ενάντια στο akuma. «Εντάξει» είπε κι αφού η Ladybug του χάρισε ένα κουρασμένο γελάκι τερμάτισε την κλήση.
Ο ήχος ενός ασθενοφόρου έφτασε στʼ αυτιά του και δεν μπόρεσε παρά να αναρωτηθεί αν επρόκειτο γιʼ αυτό που μετέφερε τον Felix. Άραγε ο νέος είχε κρατήσει την υπόσχεσή του ή όλο το Παρίσι γνώριζε ήδη ότι ο Adrien και ο Cat Noir ήταν το ίδιο πρόσωπο. Δεν έχει νόημα να ασχολούμαι με αυτό. Αν ο Felix το μαρτύρησε, τότε δεν υπάρχει επιστροφή. Πήδησε στην επόμενη στέγη και αυξάνοντας ταχύτητα σάρωσε τον μεσημεριανό ουρανό. Δεν ήθελε να πάει σπίτι, προτιμούσε να περάσει λίγο ακόμα χρόνο μακρυά από εκείνο το μέρος που του θύμιζε φυλακή και εγκατάλειψη.
Εν τω μεταξύ ο Felix, ξαπλωμένος στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, έδινε συνέντευξη σε τρία τηλεοπτικά κανάλια ταυτόχρονα. «Κύριε Lepous, είναι αλήθεια ότι νικήσατε τον Hawkmoth;» ρώτησε μία δημοσιογράφος χώνοντας ένα χοντρό μικρόφωνο στο στόμα του νέου. Αυτός το απομάκρυνε απαλά με το χέρι του και μίλησε. «Όχι, απλά βρέθηκα σε λάθος σημείο την λάθος στιγμή. Εξερευνούσα το κατά την γνώμη μου ερειπωμένο σπίτι, όταν άκουσα γδούπους κι έτρεξα προς τα εκεί. Όταν μπήκα στο δωμάτιο, βρήκα τον Hawkmoth και τον Cat Noir να παλεύουν και όπως ήταν φυσικό προσπάθησα να βοηθήσω τον ήρωα, αλλά μάλλον ήμουν εμπόδιο», χαμογέλασε αθώα στην κάμερα κάνοντας χρήση των εκπληκτικών ταλέντων του στην υποκριτική.
«Περιγράψτε μας τί έγινε μετά», τον ενθάρρυνε ένας άλλος δημοσιογράφος, αλλά προτού προλάβει ο νέος να απαντήσει μπήκε μέσα στο δωμάτιο μια γυναίκα με στολή αστυνομικού. Οι δύο βοηθοί, που ακολουθούσαν πίσω της, έδιωξαν τους δημοσιογράφους με κάποια μικρή δυσκολία, καθώς εκείνοι δεν έδειχναν κανένα σεβασμό μπροστά στο σήμα για χάρη της αποκλειστικότητας του ρεπορτάζ τους. «Και τώρα, νεαρέ μου, θα ήθελα να μου εξηγήσετε με λεπτομέρειες το συμβάν», είπε ήρεμα η αστυνόμος Σοφία πέρνωντας θέση στο πλάι του κρεβατιού, ενώ οι αστυφύλακες έβγαλαν αμέσως τα μπλοκάκια τους, έτοιμοι να σημειώσουν.
Μακρυά από ανακρίσεις και φασαρία μια εξαντλημένη Buglady επέστρεφε σκουντουφλώντας στο σπίτι της. Μπήκε μέσα από το αιωνίως ανοιχτό για τον εν λόγω σκοπό παράθυρο και προσγειώθηκε με φόρα πάνω στο κρεβάτι. Ουφ! Τί μέρα κι αυτή. Ευτυχώς τελείωσε. Κοίταξε το ρολόι στο κομοδίνο της που σήμανε μία και μισή. Σε κάνα μισάωρο θα τελειώσει το σχολείο. Άραγε θα μείνω από απουσίες φέτος; Αναρωτήθηκε αρχίζοντας να ανησυχεί. Η δουλειά της ηρωίδας έφερνε άνω κάτω την προσωπική της ζωή και την επίδοσή της στο σχολείο. Σε λίγο θα ξεμείνω από δικαιολογίες. Πώς τα έβγαζε πέρα η Ladybug τόσον καιρό;
Από συνήθεια άπλωσε το χέρι της για να πάρει το κινητό από το κομοδίνο, αλλά το μόνο που αντίκρυσε ήταν η άδεια επιφάνεια του επίπλου. Ωχ, να πάρει. Άφησα την τσάντα μου στο σχολείο. Αυθόρμητα η παλάμη έσκασε στο μέτωπό της και η κοπέλα μούγκρισε απηυδησμένη. Η Tikka πέταξε κοντά στο πρόσωπο της έφηβης γέρνοντας ελαφρά το κεφάλι προς τʼ αριστερά. «Τί έγινε;» ρώτησε με ενδιαφέρον, ενώ προσγειωνόταν πάνω στην κοιλιά της Melody για να περάσει το βραχιόλι της Ασπίδας στο χέρι της. «Η τσάντα μου είναι ακόμα στο σχολείο», παραπονέθηκε. «Ευτυχώς που είχες βάλει τα miraculous στην τσέπη σου, λοιπόν» αποκρίθηκε το kwami καταφέρνοντας να τοποθετήσει το βραχιόλι.
«Τί κάνεις εκεί;» ρώτησε η Melody περίεργη, καθώς μια μπάλα πράσινου φωτός έλαμψε κοντά στο miraculous σβήνοντας σταδιακά για να αποκαλύψει τον Wayzz. Το χελωνάκι είχε ένα πονεμένο ύφος κι έδειχνε έτοιμο να κλάψει, κάτι που έκανε την κοπέλα να ξεχάσει τα παράπονά της και να ανακαθίσει. «Τί έγινε;». Ο Wayzz την κοίταξε με δάκρυα στα μάτια. «Δεν νιώθω την αύρα του Master Fu», είπε απλά το kwami ξεσπώντας σε κλάμματα με την Tikka να τον αγκαλιάζει σφιχτά. Αλλά κι εκείνη σε ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Ζεστά δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλά της, αλλά για χάρη του φίλου της δεν άφηνε τους λυγμούς να ακουστούν.
Η Melody, αν και δεν καταλάβαινε την κατάσταση, συνοφρυώθηκε. Τα kwami νιώθουν τις αύρες των ανθρώπων; Αν η αύρα ενός ανθρώπου χαθεί τότε... Τα μάτια της μεγάλωσαν σα συνειδητοποίησε τί σήμαινε να χαθεί η αύρα ενός πλάσματος. Ο Master Fu πέθανε! Κοίταξε τα δύο kwami και δεν χρειάστηκε άλλες εξηγήσεις για να πειστεί ότι η υπόθεσή της ήταν σωστή. Ωχ, όχι! Και τώρα; Ένα δάκρυ βρήκε το δρόμο του έξω από το μάτι της και προς το μάγουλο. Δεν γνώριζε τον κύριο για καιρό, αλλά τον είχε συμπαθήσει και στενοχωριόταν που ένας τόσο καλός άνθρωπος είχε αφήσει τον επίγειο κόσμο.
«Όλα θα πάνε καλά», ψιθύρισε αγκαλιάζοντας τα δύο kwami και χαίδεύοντας απαλά τα κεφάλια τους. Δεν ήταν σίγουρη τί άλλο να κάνει πέρα από το να περιμένει να ηρεμήσουν λίγο. Για πρώτη φορά χαίρομαι που δεν είναι εδώ ο Felix, σκέφτηκε η κοπέλα καθώς η Tikka της περνούσε το δαχτυλίδι της Καταστροφής για να ξεπροβάλλει ο Plaggi. Ακόμα και το πρόσχαρο λευκό γατάκι έκλαιγε προσπαθώντας να καλύψει τα μάτια με τα χέρια του. Master Fu, σε αγαπάνε πολύ, είπε νοητικά κοιτώντας τον ουρανό με την ελπίδα ότι ο γέρος γιαπωνέζος μπορούσε να τους δει από εκεί ψηλά και να νιώσει την αγάπη των kwami. Φοβάμαι ότι και η Ladybug θα στενοχωρηθεί πολύ όταν το μάθει.
Ευτυχώς για την εν λόγω ηρωίδα δεν το είχε μάθει ακόμα. Η είδηση ότι ο Hawkmoth είχε ηττηθεί ήταν το κύριο θέμα των ειδήσεων και των ΜΜΕ, ενώ ο θάνατος του άγνωστου γιαπωνέζου είχε ήδη ξεχαστεί. Η Marinette είχε μόλις γυρίσει στο σπίτι, αλλά σε αντίθεση με την Buglady μπήκε σαν άνθρωπος από την πόρτα για να δείξει στους γονείς της ότι ήταν καλά και είχε επιστρέψει. «Marinette, έμαθες τα καλά νέα», την άρπαξε από τα μούτρα η μαμά της με το που πάτησε το πόδι της μέσα στο ζαχαροπλαστείο. «Ο Hawkmoth πιάστηκε από τον Cat Noir. Βέβαια, δεν έχει ανακριθεί ο εν λόγω κύριος, αλλά λένε ότι ήταν ο Gabriel Agreste», είπε με βιάση η Sabine και η έφηβη την κοίταξε με γουρλωτά τα μάτια.
«Πού το ξέρεις;» ρώτησε αναρωτώμενη γιατί δεν της το είπε αυτό ο Cat Noir, όταν της μίλησε πριν από λίγο. «Το είπαν στην τηλεόραση και πρόλαβαν να δείξουν μερικά πλάνα πριν επέμβει η αστυνομία. Ένας έφηβος, κάποιος Lepous, ήταν εκεί και είναι ο κύριος μάρτυρας της μάχης, αλλά αυτή τη στιγμή τον ανακρίνει η αστυνομία, οπότε οι δημοσιογράφοι θα πρέπει περιμένουν να τελειώσει για να τον εξομολογήσουν». Η Marinette δεν μπορούσε να το πιστέψει. Αν αυτό ισχύει, τότε το Παρίσι δεν χρειάζεται πια τους ήρωες. Θα πρέπει να δώσω πίσω στον Master Fu το miraculous. Σε αυτή την σκέψη η καρδιά της σφίχτηκε αρνούμενη να αποχωριστεί την Tikki.
«Δεν είναι απίστευτο. Μετά από τόσο καιρό επιτέλους ο Hawkmoth θα δικαστεί. Πάντως δεν το περίμενα να είναι ο Gabriel», είπε ο μπαμπάς της μπαίνοντας στο δωμάτιο και ρίχνοντας μια πλάγια ματιά στην γυναίκα του. Ήξερε ότι παλιά ήταν φίλη με τον διάσημο σχεδιαστή και ήθελε να σιγουρευτεί ότι δεν θα στενοχωριόταν για ένα τέτοιο κάθαρμα ποτέ ξανά. Την είχε πληγώσει ήδη μια φορά όταν την είχε κατηγορήσει για την απαγωγή των παιδιών. Τότε ο Tom δεν ήταν παρών, αλλιώς θα είχε στραβώσει εκείνο το αψεγάδιαστο πρόσωπο του Gabriel.
«Πάω στο δωμάτιο». Η φωνή της Marinette τον επανέφερε στο παρόν. Η κοπέλα κρύφτηκε γρήγορα στην ασφάλεια του δωματίου της κι αμέσως μπήκε στο κανάλι της Nadja με το κινητό της. «Εδώ με την Nadja Schamack. Όπως βλέπετε η αστυνομία έχει συλλάβει τον Gabriel Agreste ο οποίος αντιμετωπίζει την κατηγορία του να είναι ο Hawkmoth, ο διαβόητος κακός που εδώ και σχεδόν ένα περίπου χρόνο τρομοκρατεί το Παρίσι. Κύριος μάρτυρας είναι ο νεαρός Felix Lepous που έζησε από πρώτο χέρι την αγριότητα του άνδρα και τώρα μεταφέρεται στο γενικό νοσοκομείο με πολλαπλά τραύματα συμπεριλαμβανομένου ενός σπασμένου χεριού...».
Το δελτίο συνέχιζε, αλλά η Marinette είχε ακούσει αρκετά. Έκλεισε το κινητό και χρησιμοποιώντας την καταπακτή πάνω από το κρεβάτι της βγήκε στο μπαλκόνι. Ο μεσημεριάτικος ήλιος την καλωσόρισε κι αυτή χαμογέλασε αχνά. Άραγε είναι καλά ο Adrien; Συνοφρυώθηκε στη σκέψη του ξανθομάλλικου αγοριού με την χρυσή καρδιά που θα έπρεπε τώρα να τα βάλει με την φυλάκιση του πατέρα του, τους παπαράτσι κι ό, τι άλλο θα ακολουθούσε μετά από αυτό το σκάνδαλο. Πρέπει να τον επισκεφθώ απόψε κιόλας. Ίσως να πάω μετά το φαγητό και πριν συναντηθώ με τον Cat Noir.
«Γλυκιά μου». Κοίταξε πίσω της για να δει την μαμά της να ξεπροβάλλει από την καταπακτή. «Το φαγητό είναι έτοιμο. Έλα κάτω» της είπε. Είμαι τόσο τυχερή που έχω τέτοιους γονείς. Θα μπορούσαν να μην ενδιαφέρονται καθόλου, όπως ο πατέρας του Adrien. Σε μια στιγμή συγκίνησης και τρυφερής αγάπης έτρεξε προς την έκπληκτη μητέρα της και την αγκάλιασε σφιχτά. «Σʼ αγαπώ, μαμά. Πρέπει να στο λέω πιο συχνά», είπε και η Sabine χαμογέλασε τυλίγοντας τα χέρια γύρω από την κόρη της. «Το ξέρω, αγαπούλα μου. Δεν χρειάζεται να μου το λες», αποκρίθηκε αν και αυτό που ισχυριζόταν δεν ήταν 100% αλήθεια. Αυτό το απλό "σʼ αγαπώ" σήμαινε πολλά και δεν θα είχε πρόβλημα να το άκουγε που και που.
«Πάμε κάτω», είπε η γυναίκα αφήνοντας την έφηβη να ξεγλιστρήσει από την αγκαλιά της. Η κοπέλα έγνεψε. Είμαι πολύ τυχερή. Σκέφτηκε ξανά και δεν ήταν η μόνη. Από το απέναντι κτήριο δύο πράσινα μάτια που παρακολουθούσαν με ζήλεια την σκηνή πίστευαν το ίδιο. «Είναι πολύ τυχερή» μουρμούρισε ο Cat Noir με έναν θλιμμένο τόνο. Ο ίδιος ήταν υπερβολικά άτυχος.