Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 8 Cat Noir

  Ο Hawkmoth χαμογέλασε σατανικά. Καταφέρνοντας να μεταφράσει επιτέλους ένα μέρος του Βιβλίου των Miraculous, μπόρεσε να ενεργοποιήσει την εξέλιξή του. Τώρα μπορούσε να χρησιμοποιεί την ειδική του δύναμη δύο φορές, πράγμα που σήμαινε, ότι από εδώ και πέρα τα akuma του θα είχαν συνεργάτη. Ενθουσιασμένος κοίταξε το Παρίσι, χαμογελώντας δαιμόνια. Βρισκόταν πιο κοντά από ποτέ στο να επιτύχει τον στόχο του. Σύντομα θα μπορούσε, να φέρει πίσω την αγαπημένη συνεργάτη του. Της το είχε υποσχεθεί σιγανά την νύχτα, που δεν επέστρεψε στο σπίτι και συνέχισε να το υπόσχεται κάθε μέρα μετά. Πίστευε ότι αυτή τη φορά τα akuma του θα τα κατάφερναν. Με ένα χαμόγελο έστειλε την σκοτεινή πεταλούδα να στοιχειώσει μια δυστυχή γυναίκα, που μόλις είχε μάθει ότι η γιαγιά της είχε πεθάνει. Το akuma πέταξε δυσοίωνα πάνω από το Παρίσι εντοπίζοντας με ευκολία την πονεμένη γυναίκα και γλιστρώντας διακριτικά μέσα στο γράμμα που κρατούσε στα τρεμάμενα χέρια της. Μια μωβ μάσκα πεταλούδας εμφανίστηκε στο πρόσωπό της και δευτερόλεπτα αργότερα στην θέση της στεκόταν η υπερ-κακιά Letterist.
  Η Buglady βρέθηκε σε δευτερόλεπτα στο σημείο, όπου η Ακουματοποιημένη σκορπούσε το χάος. Η στολή της είχε σχεδιασμένους φακέλους αλληλογραφίας σε διάφορα χρώματα και μεγέθη. Η μάσκα στο πρόσωπό της είχε γράμματα πάνω, σα να ήτανε γράμμα. «Θα εξαφανίσω τα ταχυδρομεία από τον κόσμο και δεν θα μπορούν πια να φέρνουν κακά μαντάτα στον κόσμο», φώναξε υστερικά, πετώντας φακέλους από την τσάντα της.  Οι φάκελοι άνοιγαν, μόλις κάποιος τους άγγιζε και από μέσα ξεπετάγονταν χάρτινα πλάσματα, που έπαιρναν την μορφή του χειρότερου φόβου κάθε ανθρώπου. Ένας γηραιός κύριος καθόταν πεσμένος στα τέσσερα, κλαίγοντας μπροστά στον νεκρό χάρτινο γιο του, που τον κατηγορούσε για τον θάνατό του. Ένα παιδάκι έτρεχε να ξεφύγει από την χάρτινη μαμά του, που το κυνηγούσε.
  «Επικρατεί λιγάκι χάος πάλι, δεν νομίζεις;» ακούστηκε μια φωνή δίπλα της και η Buglady γύρισε απότομα για να αντικρύσει τον συνεργάτη της. «Καιρός ήταν να εμφανιστείς Cat Blanc» του χαμογέλασε η ηρωίδα. «Πάμε να κανονίσουμε αυτό το akuma», είπε πετώντας το γιο-γιο της και πηδώντας από την στέγη, όπου βρίσκονταν. Ο ήρωας την ακολούθησε και πλησίασαν προσεχτικά την Ακουματοποιημένη. «Έι, μην ρίχνεις σε εμένα τα χαρτάκια σου. Αυτή η γάτα έχει νύχια». Παραξενεμένη η Buglady γύρισε προς το μέρος της ξένης φωνής και προς μεγάλη της έκπληξη, αντίκρυσε τον παλιό ήρωα του Παρισιού τον Cat Noir.
  Ο Cat Blanc κοίταξε με καχυποψία τον παλιό ήρωα, εξετάζοντάς τον από πάνω μέχρι κάτω. Πώς μεταμορφώθηκε, αφού το miraculous της Καταστροφής του είναι σπασμένο; Τί στην οργή έγινε; Και γιατί δεν μας βοήθησε με το πρώτο akuma; αναρωτήθηκε, ενώ τον έβλεπε να τους πλησιάζει. Ο Cat Noir υποκλίθηκε, μόλις τους έφτασε και φίλησε απαλά το χέρι της Buglady, κάνοντάς την να κοκκινίσει. Ο Cat Blanc τον κοίταξε εχθρικά, δαγκώνοντας το χείλος του, για να μην αφήσει τη γλώσσα του να εκφράσει, με όχι και τόσο όμορφες λέξεις, τα συναισθήματά του. Γιατί έπρεπε να εμφανιστεί τώρα;
  «Σκέφτηκα, ότι θα χρειαζόσασταν ένα χεράκι μιας και είσαστε ακόμα αρχάριοι με τα akuma και είπα να σας βοηθήσω» είπε ο έφηβος με την μαύρη στολή, χαρίζοντάς τους ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο. Ο Cat Blanc με δυσκολία συγκρατήθηκε να μην του δώσει μπουνιά, για να διώξει αυτό το ηλίθιο χαμόγελο. Δεν ήξερε γιατί, αλλά δεν συμπαθούσε καθόλου τον ήρωα. Κάτι δεν πάει καλά με αυτόν. Έχει κάτι σκοτεινό γύρω του. Δεν νιώθω καθόλου άνετα μαζί του, σκέφτηκε, καθώς οι τρεις ήρωες έτρεχαν προς την κατεύθυνση του akuma. Ο Cat Blanc απέφυγε με επιδεξιότητα έναν φάκελο, που προοριζόταν για τον ίδιο και με την ράβδο του απέκρουσε άλλον ένα. Η Buglady έκανε απότομα στην άκρη και ο φάκελος, που θα την χτυπούσε έβαλε στόχο τώρα τον Cat Blanc.
  «Πρόσεχε λίγο!» φώναξε ο Cat Noir, ενώ χτυπούσε τον φάκελο μακρυά από τον άλλο ήρωα. «Ευχαριστώ» είπε μέσα από τα δόντια του αυτός, ελπίζοντας να μην τον άκουγε. «Πού νομίζετε ότι είναι το akuma;» ρώτησε η Buglady, επαναφέροντας τους δύο ήρωες-γάτες στο παρόν.   Και οι τρεις μαζί κύκλωσαν την Ακουματοποιημένη, ψάχνοντας για το αντικείμενο. Ο Cat Blanc άκουσε ξαφνικά τον δεύτερο ήρωα να αναφωνεί δείχνοντας την άκρη ενός φακέλου, που ξεπρόβαλε από την τσέπη της Ακουματοποιημένης.
  Πώς το είδε τόσο μικρό που είναι; απόρησε ο Cat Blanc, ενώ απέφευγε έναν ακόμα φάκελο. «Δεν μπορείς να τα βάλεις μαζί μου γατούλι. Είμαι η Letterist» φώναξε αυτή και του επιτέθηκε με άλλον ένα φάκελο. Ο ήρωας απέφυγε, αλλά η γροθιά της γυναίκας τον βρήκε στο στομάχι. Ο Cat Blanc τραβήχτηκε πίσω, κρατώντας την κοιλιά και παίρνοντας αμυντική στάση. Ένα γιο-γιο εμφανίστηκε από το πουθενά και χτύπησε την Letterist, που αναγκάστηκε να κάνει ένα βήμα πίσω. «Τυχερή δύναμη» φώναξε η Buglady, ρίχνοντας ψηλά το γιο-γιο της. Αυτό στριφογύρισε με ιλλιγγιώδη ταχύτητα στον αέρα, λάμποντας με ένα μαγικό ροζ και λευκό φως. Τότε από το πουθενά έπεσε ένα ψαλίδι. H Buglady το έπιασε με μια έκφραση απορίας στο πρόσωπό της.
  Δεν είχε, όμως, χρόνο να σκεφτεί τί θα έκανε με αυτό, καθώς ο Cat Noir της το άρπαξε από το χέρι. O Cat Blanc έτρεξε αμέσως προς το μέρος της, επεκτείνοντας τη ράβδο του για να σταθεί ανάμεσα στους άλλους δύο ήρωες. «Τί κάνεις;» φώναξε εξοργισμένος ενώ έτρεχε προς το μέρος τους, αλλά ένα χτύπημα στην πλάτη τον έριξε κάτω. Ένας φάκελος είχε προσγειωθεί πάνω του και ανοίξει. Από μέσα του ξεπρόβαλλε μια γυναίκα στα μπλε, που έμοιαζε με την κακία προσωποποιημένη. Φορούσε μια μπλε μάσκα και ένα μακρύ βαθυγάλανο φόρεμα, που έφτανε ως το πάτωμα. Γάντια κάλυπταν τα χέρια της και μια βεντάλια ξεκουραζόταν στην μια της παλάμη.
  Ήταν η γυναίκα, για την οποία ο Felix δεν είχε μιλήσει ποτέ και σε κανέναν, ούτε καν στη Melody. Ήταν η φιγούρα, που τον κυνηγούσε στα όνειρά του. Αυτή, που σιγά και ύπουλα, έκλεβε ό,τι πιο πολύτιμο είχε και είχε σκοπό να του καταστρέψει τη ζωή. Ήταν πάντα εκεί, στο βάθος ακόμα και των πιο ευχάριστων ονείρων του. Παραμόνευε σιωπηλή και ακίνητη.
  «Θα ήθελα να κάτσω και να κουβεντιάσω με εσάς τους αρχάριους, αλλά πρέπει να βρω την πραγματική ηρωίδα του Παρισιού και αυτή είναι μόνο η Ladybug», απάντησε ο Cat Noir, νιώθωντας τελείως σα χαμένος χωρίς εκείνη. Δεν ήθελε να την χάσει και δεν ήξερε, γιατί είχε εξαφανιστεί. Ούτε γιατί αυτή η φωνή μέσα από το κεφάλι του ήταν τόσο επίμονη, ούτε γιατί κάθε φορά, που προσπαθούσε να της αντισταθεί, πονούσε. «Καταστροφή» μουρμούρισε και το χέρι, που κανονικά θα είχε το δαχτυλίδι της Καταστροφής έλαμψε με ένα πρασινόμαυρο φως. Τύλιξε τα δάχτυλά του γύρω από το Τυχερό Αντικείμενο και ένα εκθαμβωτικό φως τον τύφλωσε, αναγκάζοντάς τον να κλείσει τα μάτια του. Άφησε το Τυχερό Αντικείμενο, να πέσει από το χέρι του άθικτο.
  Κοίταξε παραξενεμένος το γαντοφορεμένο του χέρι, που άρχιζε να μεταμορφώνεται πάλι. Η στολή του διαλυόταν ταχύτατα και τα κανονικά του ρούχα άρχισαν να φαίνονται. Τρομοκρατημένος έκανε μερικά βήματα πίσω, χωρίς να καταλαβαίνει, τί συνέβαινε. Η Buglady δεν έχασε καιρό. Άρπαξε το ψαλίδι και κοίταξε τριγύρω με την μαγική ματιά της. Είδε την ράβδο του Cat Blanc, το γιο-γιο της, μια καμινάδα και τέλος το ψαλίδι. Αμέσως ένα σχέδιο διαμορφώθηκε στο μυαλό της. Αν το ένστικτό της ήταν σωστό, τότε δεν είχαν να κάνουν με ένα, αλλά με δύο akuma αυτή τη φορά και το ένα από αυτά ήταν ο Cat Noir.
  «Blanc ανέβασέ με, με τη ράβδο σου στην οροφή», φώναξε στον ήρωα, που είχε κοκκαλώσει στην θέα μιας χάρτινης μπλε γυναίκας. «Δεν είναι αληθινή! Ξύπνα!», κραύγασε προσπαθώντας να αφυπνήσει. Φαίνεται ότι έπιασε, γιατί ο ήρωας φώναξε καταστροφή και άγγιξε την χάρτινη γυναίκα. Μέσα σε δευτερόλεπτα αυτή διαλύθηκε από το καταστροφικό του άγγιγμα. Επέκτεινε την ράβδο του προς το μέρος της Buglady και όταν αυτή άρπαξε την άκρη της, την σήκωσε στον αέρα. Πηδώντας ανάλαφρα η ηρωίδα προσγειώθηκε στην στέγη, όπου ο Cat Noir είχε καταφύγει προσπαθώντας να απομακρυνθεί. Τα χέρια και τα πόδια του ήδη δεν είχαν στολή, η οποία συνέχιζε σταθερα να διαλύεται.
  Η κοπέλα πέταξε το γιο-γιο της πίσω του, στοχεύοντας στην καμινάδα. Με δύναμη το γιο-γιο την τράβηξε προς το μέρος του. Η Buglady έσκυψε και περνώντας κάτω από τα ανοιχτα πόδια του Cat Noir, σήκωσε τελευταία στιγμή το ψαλίδι κι έσκισε την στολή του στο ύψος του θώρακα. Ένα δαχτυλίδι κύλησε από την σκισμένη τσέπη και η ηρωίδα το άρπαξε. Το πάτησε σπάζοντάς το και παρακολούθησε την άτακτη πεταλούδα, να βγαίνει από μέσα του. «Αρκετό κακό έκανες για σήμερα μικρό akuma. Ώρα να συνέλθεις!» είπε, καθώς φυλάκιζε την μαύρη πεταλούδα στο γιο-γιο της. Μετά το άνοιξε αφήνοντας την αγνή πια πεταλούδα να φύγει. «Γεια σου πεταλουδίτσα μου», είπε και πέταξε ψηλά το ψαλίδι. «Miraculous Buglady» φώναξε και οι μαγικές πασχαλίτσες έβαλαν τάξη στον χαμό.
  Το miraculous βόμβισε προειδοποιώντας την, ότι είχε μόνο δύο λεπτά πριν γίνει κανονική. «Και τώρα τί κάνουμε;» ρώτησε ο Cat Blanc, δείχνοντας διαδοχικά τον Adrien, που είχε ξεμεταμορφωθεί και την Letterist. Το δικό του miraculous βόμβισε κι αυτό, αλλά ο ήρωας είχε ακόμα τέσσερα λεπτά.   «Αφήστε το πάνω μας. Πηγαίνετε να μεταμορφωθείτε». Οι δύο ήρωες είδαν ότι η φωνή ανήκε σε μια κοπέλα. Η Buglady την είχε γνωρίσει χθες στο σχολείο. Ήταν η Alya.
  «Πηγαίνετε. Θα την απασχολήσουμε για λίγο» φώναξε ένα αγόρι δίπλα της, ο Nino. «Γρήγορα!». Η τελευταία, που είχε φωνάξει, ήταν η Marinette. Η Buglady ήξερε, ότι μπορούσε να εμπιστευτεί το κορίτσι, που την είχε βοηθήσει τόσο την προηγούμενη φορά. «Πάμε» είπε στον συνεργάτη της, ρίχνοντας το γιο-γιο. Έχοντας μόνο δευτερόλεπτα πριν μεταμορφωθεί, προσγειώθηκε σε ένα ερημικό δρομάκι και άλλαξε. Μια εξουθενωμένη Tikka έπεσε στα χέρια της. «Συγγνώμη, Tikka. Την επόμενη φορά θα μεταμορφωθώ πιο σύντομα» είπε η Melody, δίνοντας παράλληλα στο kwami ένα κρουασάν. «Πρέπει να βιαστούμε. Δεν ξέρω για πόσο θα καταφέρνουν, να απασχολούν την Letterist οι συμμαθητές μου», είπε και η Tikka την κοίταξε απαυδισμένη. «Αυτή τη στιγμή μας καλύπτουν πολίτες;». Η Melody την κοίταξε σκυθρωπή. «Δεν γινόταν αλλιώς».
  Η Marinette απέφυγε άλλον ένα φάκελο, ενώ το μυαλό της έτρεχε στους γονείς της. Τους είχε υποσχεθεί, ότι δεν θα έβαζε τον εαυτό της σε κίνδυνο ξανά και να τη τώρα να κοροϊδεύει το akuma. Πραγματικά εύχομαι να μην μάθουν για αυτό, αλλιώς την έχω βαμμένη. Δεν θα ξαναπατήσω έξω από το σπίτι, σκέφτηκε απελπισμένη. Η Alya την είχε ενημερώσει, ότι ένα akuma είχε εμφανιστεί κοντά στο μουσείο του Λούβρου και τότε την πλημμύρισε ένα συναίσθημα φόβου. Δεν ήξερε γιατί, αλλά το ένιωθε, ότι οι καινούργιοι ήρωες θα είχαν μπλεξίματα. Είχε, λοιπόν, ξεσηκώσει την Alya, που δεν ήθελε και πολύ για να ξεσηκωθεί και τον Nino να πάνε να δουν από κοντά.
  Οι τρεις τους έκαναν σκασιαρχείο, μόλις η καθηγήτρια βγήκε από την τάξη για να βρει τον Adrien. Η Alya της είχε σκοπίμως υπενθυμήσει, ότι έλειπε πολύ ώρα. Έτσι, βρήκαν την ευκαιρία να εξαφανιστούν, καθώς όλη η υπόλοιπη τάξη έβλεπε τα νέα της μάχης μέσα από το ηλεκτρονικό κανάλι της Nadja στα κινητά. Είχαν φτάσει στο σημείο ακριβώς την στιγμή, που η δύναμη της Ladybug επανέφερε τα πάντα στο κανονικό, αλλά η Letterist ήταν ακόμα εκεί. Δεν καταλάβαιναν τί είχε συμβεί, μα φαινόταν, ότι σύντομα η Buglady και ο Cat Blanc θα μεταμορφώνονταν και δεν είχαν τελειώσει με το akuma. Έτσι η Alya προσφέρθηκε να βοηθήσει.
  Δεν μπορώ να κατηγορώ την Alya. Ήταν δική μου ιδέα να έρθουμε εδώ. Εξάλλου ήθελα να βοηθήσω, δεν ήθελα; Δεν πρέπει να παραπονιέμαι λοιπόν. Τα πράγματα ήρθαν όπως ήθελα, σκέφτηκε κατσουφιασμένη.   «Εεε! Πρόσεξε», ακούστηκε η φωνή του Adrien, ενώ την έσπρωχνε μακρυά από έναν ακόμα φάκελο. «Εε... Ευχαριστώ Adrien», είπε κόκκινη σαν ντομάτα. Ο Adrien, βασικά, ήταν άλλο ένα μυστήριο, που δεν μπορούσε να λύσει. Όταν είχαν φτάσει, τον βρήκαν στη στέγη του σπιτιού, πάνω στο οποίο στέκονταν και η Buglady και ο Cat Blanc. Το πώς είχε κατορθώσει να ανέβει και να κατέβει από εκεί πάνω, δεν μπορούσε να το φανταστεί.
  Ξαφνικά ένα γράμμα πέτυχε την Alya και άνοιξε μπροστά της. Από μέσα ξεπρόβαλλε μια χάρτινη Ladybug. Φαινόταν καταβεβλημένη και εξουθενωμένη. Δίπλα της αναδύθηκε ένας επίσης εξαντλημένος Cat Noir. Και οι δύο έδειχναν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Ο Hawkmoth στεκόταν μπροστά τους, χαμογελώντας μοχθηρά με τα χέρια του απλωμένα προς το μέρος τους. Οι δύο ήρωες έβγαλαν ηττημένοι τα miraculous τους και τα παρέδωσαν. Η Marinette είδε τον χειρότερο φόβο της κολλητής της. Ώστε η Alya φοβάται, μήπως τα παρατήσουν η Ladybug και ο Cat Noir. Μην ανησυχείς Al κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Η Ladybug και ο Cat Noir θα πολεμούν πάντοτε τα akuma με ή χωρίς δυνάμεις. Δεν ήξερε γιατί, αλλά ήταν σίγουρη ότι κανένας από τους δύο ήρωες δεν τους είχε εγκαταλείψει, παρόλο που δεν είχαν εμφανιστεί.
  Όσο η Marinette σκεφτόταν αυτά, οι καινούργιοι ήρωες ήταν και πάλι έτοιμοι να αναλάβουν δράση. «Είσαι έτοιμος Plaggi;» ρώτησε ο Felix, καθώς το τελευταίο κομμάτι φέτα χανόταν στο στόμα του αχόρταγου γατιού. «Ναι, εκτός κι αν έχεις κι άλλο», είπε λαίμαργα εισπράττοντας ένα εκνευρισμένο βλέμμα από τον Κτήτορά του. «Καλά! Δεν σε είπαμε και καμπούρα!», χαμογέλασε αγγελικά. «Plaggi νύχια έξω» φώναξε στο kwami και το γνώριμο πια πράσινο και μαύρο φως τον τύλιξε. Ο ήρωας πηδώντας σαν γάτα σκαρφάλωσε στο κτήριο και με προσοχή εξέτασε την κατάσταση από εκεί πάνω. Μία κοπέλα από τους πολίτες, που απασχολούσαν την Letterist, κοιτούσε έντρομη τρεις χάρτινες φιγούρες μπροστά της. Το αγόρι, ο Nino, έτρεχε να την βοηθήσει, αφήνοντας την άλλη κοπέλα κι εκείνο τον νεαρό, που είχε πριν από λίγο ακουματοποιηθεί, να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.
  Πήδηξε μπροστά από την κοπέλα με τα μπλε μαλλιά, αποκρούοντας τελευταία στιγμή έναν φάκελο, που πετούσε προς το μέρος της. Η έφηβη του χαμογέλασε και με την άκρη του ματιού του είδε τον ξανθομάλλη νεαρό να σφίγγεται. Άραγε του αρέσει; αναρωτήθηκε χαμογελώντας ελαφρά. Η Buglady προσγειώθηκε δίπλα του. «Συγγνώμη που άργησα, αλλά το kwami μου ήταν εξαντλημένο», δικαιολογήθηκε στριφογυρίζοντας το γιο-γιο της. Ο ξανθός νεαρός ήρθε κι αυτός προς το μέρος τους με τους φακέλους γύρω του, να αστοχούν για χιλιοστά. «Θα αναλάβουμε εμείς από εδώ και πέρα» είπε ο Cat Blanc, ενώ χαμογελούσε σαρδόνια στον ξανθομάλλη. Αυτός τον κάρφωσε με τα πράσινα μάτια του, δαγκώνοντας το χείλος του, ενώ οι δύο κοπέλες τους κοίταξαν απαυδισμένες.