Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 68 Το επόμενο βήμα

Σημείωμα συγγραφέα:
Η μαγειρική είναι ένας άγνωστος κόσμος γεμάτος με τις γκάφες μου. Δεν υπάρχει συνταγή που να μην την έχω κάνει μαντάρα. Παρʼ όλα αυτά δεν το βάζω κάτω. Πού θα μου πάει, θα πετύχω. Σωστά;

Την επόμενη μέρα ήταν Σάββατο, αλλά κανείς από τους τέσσερεις, νυν και πρώην, ήρωες δεν ήταν χαρούμενος με αυτό. Ήταν πολύ απασχολημένοι με τα προβλήματά τους, που τελικά, δεν τελείωσαν με την εξαφάνιση του Hawkmoth. Απορώ, γιατί νόμιζα ότι το μόνο στραβό στην ζωή μου ήταν ο Hawkmoth. Μου φαινόταν σαν το απόλυτο κακό και σχεδόν νόμιζα ότι ο κόσμος θα ήταν γεμάτος με ουράνια τόξα, όταν θα τον νικούσαμε. Η Melody έστριψε στο πλευρό της χωρίς να ανοίξει τα μάτια της. Δεν ήθελε να αφήσει την άνεση και τη ζέστη του κρεβατιού της ακόμα. Τα προβλήματα μπορούσαν να περιμένουν λίγο ακόμα, σωστά;
Άφησε μερικά λεπτά να κυλήσουν, αλλά δεν μπορούσε να ξανακοιμηθεί. Το μυαλό της ήδη παραζαλιζόταν με τις πρόσφατες εξελίξεις και την αγωνία για την συνάντηση που είχαν κανονίσει με τους άλλους ήρωες στον πύργο του Άιφελ το απόγευμα. Βέβαια, δεν ήξερε, αν θα εμφανιζόταν ο Cat Noir μιας και τελευταίως τον είχε καταπιεί η γη, αλλά αγωνιούσε για το τί θα αποφάσιζαν με την Ladybug. «Νομίζω ότι θα πρέπει να επιστρέψουμε τα miraculous στον Master Fu». Θυμήθηκε τα λόγια της γαλανομάτας ηρωίδας, αλλά τώρα τα δεδομένα είχαν αλλάξει μιας και ο Master Fu δεν ήταν πια στον κόσμο των ζωντανών. Τί θα κάνουμε τώρα; Ο Master Fu ήταν ο τελευταίος Φύλακας των miraculous. Ποιός θα αναλάβει τον ρόλο του τώρα; Ασυναίσθητα στο μυαλό της ήρθε η εικόνα της Ladybug και χαμογέλασε θλιμμένα. Δεν υπήρχε περίπτωση να έπαιρνε η ίδια τα miraculous και ένιωθε λίγο άσχημα που θα έπρεπε να ξεχάσει την Tikka για πάντα.
Τελικά σηκώθηκε από το κρεβάτι για να βάλει μια μπουκιά στο στόμα της, πριν το σκάσει για τους ουρανούς το Παρισιού ως Buglady. Ήθελε να ξεσκάσει λίγο. Κατευθυνόμενη προς την κουζίνα πέρασε αναπόφευκτα μπροστά από την πόρτα του αδελφού της και με έκπληξη την βρήκε μισάνοιχτη. Πού πήγε; Κοίταξε από το άνοιγμα το άδειο δωμάτιο και συνοφρυώθηκε. Τί έκανε πάλι; «Κατασκοπεύουμε;» ρώτησε μια φωνή δίπλα από το κεφάλι της και η κοπέλα άφησε μια τσιρίδα τρόμου που έστειλε το μικρό kwami στο πάτωμα από το ξάφνιασμα. «Με ξεκούφανες!» παραπονέθηκε ο Plaggi, ενώ απογειωνόταν για να βρεθεί ξανά κοντά στο κεφάλι της, αυτή τη φορά κρατώντας απόσταση ασφαλείας.
«Είναι ανάγκη να με ξεφταλαγιάζεις έτσι συνέχεια; Δεν έχω συνηθίσει ακόμα στην ιδέα του να με ακολουθείς παντού», αποκρίθηκε μουτρωμένη η Melody συνεχίζοντας το δρόμο της. «Βασικά, φοράς το miraculous της Καταστροφής, οπότε προφανώς και θα σε ακουλουθεί», είπε νυσταγμένα η Tikka, που είχε αργήσει να κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ, στοιχειωμένη από τους εφιάλτες με τον Master Fu. Η κοπέλα δεν είπε κάτι, αλλά έριξε μια πλάγια ματιά στο δαχτυλίδι που τώρα κοσμούσε το χέρι της. Ούτε αυτό το είχε συνηθίσει. Όλο έπιανε τον εαυτό της να το βγάζει ή ώρες-ώρες εξέταζε το δάχτυλό της και συνειδητοποιούσε ότι έλειπε και πάθαινε μια μικρή καρδιακή προσβολή, μέχρι να το βρει. Πρέπει να είμαι πιο προσεχτική, σημείωσε νοερά χωρίς να έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στην μνήμη της.
Εν τω μεταξύ, ο Felix είχε σηκωθεί από νωρίς, ίσως για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή του και αποφάσισε, ως συνήθως, να εξαφανιστεί για να μην πέσει πάνω στην Melody, που δεν είχε σχολείο σήμερα. Οπότε, τώρα, απλά περπατούσε χαλαρά σε έναν δρόμο, καθώς το Παρίσι βούιζε σαν πολυάσχολο μελλίσι. Είχε βάλει τα ακουστικά στʼ αυτιά του αποκόπτοντας τον εαυτό του από τον περιβάλλοντα χώρο, ενώ κινούνταν για άλλη μια φορά χωρίς προορισμό μέσα στα σοκάκια της πόλης.
Πώς να είναι τώρα ο Adrien; Αναρωτήθηκε. Αν και πλέον μου είναι άχρηστος. Με τον πατέρα του στη φυλακή ό, τι δύναμη είχε, χάθηκε και όχι μόνο αυτό. Η περιουσία του Gabriel θα διευθύνεται από όποιον υιοθετήσει τον Adrien μέχρι ο ίδιος να γίνει δεκαοχτώ. Ο νέος καταράστηκε την ατυχία του κλωτσώντας με μίσος μια πέτρα που βρέθηκε στο δρόμο του. «Τώρα πρέπει να βρω άλλον να πάρει τη θέση του. Πόσο εκνευριστικό!». Στριφιγύρισε τα μάτια του απηυδησμένος, έτοιμος να περάσει τον δρόμο, όταν ένα χέρι τον άδραξε από τον ώμο του αναγκάζοντάς τον να πισωπατήσει.
«Τί στο καλό;» φώναξε συνοφρυωμένος ρίχνοντας ένα βλέμμα γεμάτο εκνευρισμό στην γυναίκα που τον εμπόδισε να προχωρήσει. Ένα αυτοκίνητο πέρασε με ταχύτητα από δίπλα τους και ο νέος αναπήδησε ελαφρώς έχοντας αποτύχει να το προσέξει νωρίτερα. Η γυναίκα έδειξε τα ακουστικά και ο Felix τα τράβηξε από τʼ αυτιά του. «Προσέχετε, νεαρέ μου, όταν πρόκειται να διασχίσετε έναν δρόμο. Εκείνο το αυτοκίνητο θα μπορούσε να σας έχει τραυματήσει σφοδρώς τώρα», τον επέπληξε η άγνωστη με το περίεργο λεξιλόγιο. Ο τρόπος ομιλίας της εκνεύρισε ακόμα περισσότερο τον από την φύση του οξύθυμο νέο.
«Άσε μας, κυρά μου! Κοίταξα. Και γιατί μιλάς έτσι; Πολύ υπεράνω για να μιλήσεις σαν άνθρωπος;» είπε αναιδέστατα και της γύρισε την πλάτη διασχίζοντας τον δρόμο. «Μην δίνεις σημασία. Έτσι απότομος είναι», σκούντησε την γυναίκα στον ώμο ο φίλος της που ξεπρόβαλλε από το πουθενά όταν απομακρύνθηκε ο Felix. «Ήσαστε σίγουρος, φίλτατε, ότι αποτελεί κατάλληλο πρότυπο ήρωα;» ρώτησε η γυναίκα με το πρόσωπό της συννεφιασμένο. Είχε πληγωθεί από την συμπεριφορά του αγοριού. Ήταν από τη φύση της ευγενική, καθώς γνώριζε ότι τα λόγια μπορούσαν να φέρουν την καταστροφή στη ζωή κάποιου και οι πικρόχολες λέξεις του νεαρού την είχαν χτυπήσει βαθιά. Να τον βοηθήσει είχε προσπαθήσει.
Ο πάντα αλλοπρόσαλλος γίγαντας χαμογέλασε αχνά, προτού να απαντήσει. «Όχι, όχι ακόμα. Αλλά νομίζω ότι έχει την δυνατότητα να γίνει ένας από τους καλύτερους. Αρκεί να μη πάρει τον δρόμο της...». Η φωνή του έσβησε και η γυναίκα κατάλαβε ότι αναφερόταν στην φίλη του που είχε αυτοκτονήσει. Τον χάϊδεψε απαλά στον ώμο για να τον παρηγορήσει κι εκείνος την κοίταξε με ευγνωμοσύνη. Οι δυο τους συνέχισαν τον δρόμο τους προσπαθώντας να ανακαλύψουν την επόμενη κίνηση του αντιπάλου τους. Δίπλα τους μια γιγαντοθόνη ανέφερε την χθεσινή νίκη κατά του Hawkmoth και επιβεβαίωνε ότι ο εν λόγω κακός ήταν ο ξακουστός Gabriel Agreste.
Η γυναίκα άρπαξε το χέρι του γίγαντα με βία δείχνοντάς του προς την οθόνη. Το δελτίο ειδήσεων είχε προχωρήσει παρακάτω. «Η αστυνομία ακόμα προσπαθεί να ταυτοποιήσει τον γιαπωνέζο κύριο που βρέθηκε εχθές το μεσημέρι νεκρός. Οι αυτόπτες μάρτυρες δεν αποδείχτηκαν χρήσιμοι, ενώ το υλικό από κοντινές κάμερες ακόμα εξετάζεται για να αποκαλύψει την ταυτότητα του δράστη. Αν γνωρίζετε τον κύριο που εικονίζεται στην φωτογραφία παρακαλώ επικοινωνήστε με το αστυνομικό τμήμα». Η οθόνη γέμισε με το χλωμό πρόσωπο του Master Fu και η γυναίκα προσπάθησε να συγκρατήσει έναν λυγμό. Ο άνδρας την αγκάλιασε κλείνοντας σφιχτά τα μάτια του από τον πόνο. Master.
Η Marinette που παρακολουθούσε το ίδιο κανάλι εκείνη την στιγμή πετάχτηκε από τον καναπέ με μάτια γουρλωμένα από την έκπληξη. Βάζοντας το χέρι μπροστά στο στόμα της έτρεξε μέχρι το δωμάτιό της κλείνοντας πίσω της την πόρτα. «Master Fu» είπε με αναφιλητά να πνίγουν τις λέξεις. Δάκρυα πικρά κύλησαν από τα μάτια της, ενώ ένας κόμπος που την έπνιγε δέθηκε στον λαιμό της. Όμως, τίποτα δεν συγκρινόταν με τον πόνο που ένιωθε στην καρδιά της σα να της κάρφωναν μαχαίρια. Εικόνες με τον χαμογελαστό γέροντα πέρασαν από το μυαλό της, αναμνήσεις με τον γιαπωνέζο να την βοηθά σε κάθε στροφή πλημμύρισαν το είναι της και κάθε σκέψη γινόταν επίπονη.
Γιατί; Γιατί; Ο Master Fu δεν πείραζε ούτε μύγα. Γιατί να θέλει κάποιος να τον δολοφονήσει. Δεν του άξιζε κάτι τέτοιο. Γιατί; Έτριξε τα δόντια της στην σκέψη του δολοφόνου και τα μάτια της έλαμψαν επικίνδυνα παρά τα αρμυρά δάκρυα που τα στόλιζαν. Πόσο τυχερός ήταν ο τύπος που δεν βρισκόταν μπροστά της εκείνη την στιγμή, αλλιώς θα τον είχε κάνει κομματάκια με τα ίδια της τα χέρια. Χωρίς λόγο η La Peon ένοιωσε ένα κρύο ρίγος να διατρέχει την σπονδυλική της στήλη κι ανατρίχιασε. «Τί ήταν αυτό;» απόρησε μιας και δεν ήταν άνρθωπος που δεν τρόμαζε εύκολα.
Το απόγευμα έφτασε γρήγορα και οι τρεις ήρωες συγκεντρώθηκαν στον πύργο του Άιφελ προς έκπληξη της Melody. Αλλά κανείς τους δεν έδειχνε καλά. Η Ladybug φαινόταν σα να είχε μόλις σταματήσει το κλάμα, ενώ ο Cat Noir έμοιαζε με φάντασμα του εαυτού του. Κι εγώ δεν πρέπει να δείχνω καλύτερα, παραδέχτηκε με πικρία η Buglady πλησιάζοντας τους άλλους δύο που είχαν φτάσει νωρίτερα από την ίδια. Οι τρεις τους κάθισαν πάνω στο κρύο μέταλλο, ενώ το φως υποχωρούσε μπροστά στις δυνάμεις της νύχτας. Η μέρα βρισκόταν στο τέλος της, ο κύκλος της είχε περάσει και το μόνο που περίμενε ήταν ο ασυγχώρητος θάνατος.
«Είδατε τις ειδήσεις;» ρώτησε η Buglady άβολα μιας και κανένας από τους άλλους δύο δεν έδειχνε πρόθυμος να ξεκινήσει την συζήτηση, χαμένοι στις μαύρες σκέψεις τους. Η Ladybug και ο Cat Noir έγνεψαν καταφατικά. Η παλαιότερη ηρωίδα δάγκωσε το χείλος της, αλλά δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα που κύλησαν τη θέλησή της προς το κενό. «Και ο Hawkmoth πιάστηκε εχθές. Εγώ και ένα άλλο αγόρι τον νικήσαμε» ψιθύρισε βραχνά ο Cat Noir κι αμέσως κέρδισε το ενδιαφέρον της ξανθομάλλας. Είχε ακούσει την συνέντευξη του αδερφού της στην τηλεόραση, αλλά δεν είχε καταφέρει να ρωρήσει τον ίδιο τί στο καλό έκανε σε εκείνο το σπίτι μαζί με τον ήρωα. Αν δεν μου λέει ο Felix θα πρέπει να ρωτήσω τον άλλο παρόντα.
«Cat Noir, άκουσα ότι ο Felix Lepous ήταν μαζί σου, όταν τα έβαλες με τον καταραμένο Hawkmoth. Τί ακριβώς έγινε;», ρώτησε συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορούσε να δείξει άμεσα το ενδιαφέρον της για τον πολίτη για να μην προδώσει την μυστική της ταυτότητα. Η Ladybug έριξε μια ανήσυχη ματιά στον συνεργάτη της που σφίχτηκε στην αναφορά του κακού, ενώ τα μάτια του έλαμψαν επικίνδυνα. «Τί θέλεις να μάθεις;» αποκρίθηκε απότομο, κάτι που εξέπληξε την Buglady κάνοντάς τη να τραβηχτεί ασυναίσθητα πίσω. Η γαλανομάτα ηρωίδα της έκανε νόημα να παρατήσει το θέμα και δεδομένης της αντιδράσεως του Cat Noir η κοπέλα θεώρησε σοφό να πράξει ακριβώς αυτό.
«Εεε... Τίποτα. Απλά... Τίποτα, ξέχνα το», απάντησε βιαστικά με τα χέρια της ανασηκωμένα σε στάση παραίτησης. Ο νέος ένιωσε ένα χέρι να σφίγγει το δικό του κι αμέσως χαλάρωσε λιγάκι. Η Ladybug του χαμογέλασε αχνά με κατανόηση κι εκείνος έγνεψε καταφατικά αναγνωρίζοντας ότι είχε αντιδράσει υπερβολικά. «Συγγνώμη. Είναι η ένταση των τελευταίων ημερών», μουρμούρισε. «Όλα καλά, δεν πειράζει», έσκασε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά η Buglady, ολότελα ψεύτικο. Η επιθετικότητα του ήρωα την εχίε πληγώσει.
«Το θέμα είναι τί θα κάνουμε από εδώ και πέρα», επανέφερε σταθερά την ομάδα στον σωστό δρόμο η παλαιότερη ηρωίδα. «Ο Master Fu πριν... πριν από... όλο αυτό, ήρθε στο σχο-... Εεε, μας έψαχνε γιατί είχε ένα κακό προαίσθημα. Είπε ότι έπρεπε να κρύψει τα miraculous επειδή κάτι κακό επρόκειτο να συμβεί. Μου έδωσε αυτά», είπε η κοπέλα χύνοντας το εσωτερικό της τσάντας της στο πάτωμα για να το δουν οι άλλοι δύο. «Το miraculous της Αλεπούς, της Μέλισσας, της Χελώνας, της Μαϊμούς, του Δράκου, του Ποντικού και... Της Καταστροφής;» απόρησε ο Cat Noir εντοπίζοντας ένα δαχτυλίδι παρόμοιο με το δικό του, αλλά με αντίθετα χρώματα.
«Αυτό δεν το πήρα από τον Master Fu, αλλά μου το έφερε το kwami της Καταστροφής, ο Plaggi», εξήγησε η έφηβη αναθυμόμενη τη νύχτα που η λευκή χνουδόμπαλα είχε προσγειωθεί στο δωμάτιό της βάζοντας τα κλάμματα. Ακόμα δεν πιστεύω ότι οι γείτονες δεν κάλεσαν την αστυνομία με τόσο σαματά. Ο Cat Noir ανοιγόκλεισε τα μάτια του μπερδεμένος. «Περίμενε, ο Fe... εεε... Ο Cat Blanc παραιτήθηκε;» μπέρδεψε τα λόγια του εισπράττοντας ένα ερωτηματικό βλέμμα από τις δύο συνεργάτες του, αλλά έκανε πως δεν το πρόσεξε. «Ναι, γιʼ αυτό δεν είχε δώσει σημεία ζωής τις τελευταίες φορές», αποκρίθηκε η Buglady κρατώντας με το ζόρι την παρόρμησή της να τον ρωτήσει γιατί είχε εξαφανιστεί ο ίδιος. Ωστόσο, φοβόταν μήπως αντιδρούσε όπως πριν κι αποφάσισε να μην το ρισκάρει.
«Συνεπώς έχουμε στα χέρια μας δέκα miraculous. Τα υπόλοιπα πού είναι;». Η ερώτηση ήταν εύλογη, αλλά καμμία από τις δύο ηρωίδες δεν ήξερε να του απαντήσει. «Λέω, τότε, να μοιράσουμε τις δουλειές. Η Ladybug να ψάξει το μαγαζί και το διαμέρισμα του Master Fu για τα miraculous και εγώ με τον Cat Noir να αναγνωρίσουμε τον... νεκρό και να βοηθήσουμε την αστυνομία» πρότεινε η κοπέλα. «Ναι, νομίζω ότι αυτό πρέπει να κάνουμε», συμφώνησε ο νέος γνωρίζοντας, όπως και η ξανθομάλλα, ότι η Ladybug δεν θα άντεχε την ανάκριση των αστυνόμων. «Ραντεβού πάλι εδώ όταν τελειώσουμε», κατένευσε και η εν λόγω ηρωίδα και οι τρεις τους χωρίστηκαν σε δύο ομάδες.
«Καλύτερα να καταθέσουμε ως ήρωες και όχι ως οι εαυτοί μας», πρότεινε ο Cat Noir μην θέλοντας να τραβήξει περισσότερη προσοχή πάνω του. Ήδη είχε αρκετή όντας ο γιος του Hawkmoth, άμα έβγαινε κι αυτό στη φόρα οι κακές γλώσσες δεν θα τον άφηναν ήσυχο δευτερόλεπτο. «Εντάξει», συμφώνησε η Buglady. Θα ήταν δύσκολο να απαντήσουμε στην αστυνομία ως οι κανονικοί εαυτοί μας αν αρχίσουν να κάνουν ευαίσθητες ερωτήσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο της ταυτότητές μας. Αντίθετα, ως ήρωες μπορούμε να πούμε ότι απλώς τον είχαμε σώσει κάποια στιγμή και ότι ξέρουμε που βρίσκεται το σπίτι του, αναλογίστηκε η κοπέλα ανακαλύπτοντας ότι, με εξαίρεση τις πληροφορίες για τα miraculous, αυτά ήταν όλα κι όλα όσα γνώριζαν για τον γέρο γιαπωνέζο.
«Θα αποκαλύψουμε μόνο το όνομα και την κατοικία του και μπορούμε να πούμε ότι τον σώσαμε κι έτσι τον ξέρουμε», δασκάλεψε τον ήρωα κι εκείνος έγνεψε καταφατικά βρίσκοντας την σκέψη της λογική. «Ναι, τίποτα παραπάνω», μουρμούρισε, καθώς προσγειώνονταν μπροστά στο αστυβομικό τμήμα υπό το έκπληκτο βλέμμα των ανθρώπων τριγύρω. «Ετοιμάσου για βομβαρδισμό ερωτήσεων», έκλεισε το μάτι στην συνεργάτη του ο Cat Noir κι εκείνη ανταπέδωσε κάνοντας το ίδιο. Λίγο αγχωμένοι και οι δύο μπήκαν στο τμήμα αναζητώντας την υπεύθυνη ανθρωποκτονιών, Σοφία Αβραμόπουλου. Οι δύο ήρωες ζήτησαν οδηγίες από έναν μεσήλικα υπαστυνόμο κι αυτός τους έδειξε μια πόρτα στο βάθος του τρίτου διαδρόμου. «Ευχαριστούμε», είπαν ταυτόχρονα.
Ο Cat Noir χτύπησε την πόρτα δυο φορές και όταν ένα αχνό «εμπρός!» ακούστηκε την άνοιξε μπαίνοντας στο δωμάτιο με την Buglady από πίσω του. Η Σοφία ξαφνιάστηκε με την ξαφνική εμφάνιση των δύο ηρώων στο κατώφλι της, αλλά τους έγνεψε να καθίσουν στις καρέκλες μπροστά της. «Τί μπορώ να κάνω για εσάς;» ρώτησε κοιτώντας τους έντονα. Δεν είναι πάνω από δεκαπέντε χρονών, αλλά κατάφεραν να πιάσουν εκείνο τον μανιακό τον Hawkmoth. Ωστόσο, ο τύπος δεν είχε πάνω του το miraculous, που σημαίνει ότι του το πήραν πριν να φτάσει η αστυνομία. Παρακράτηση στοιχείων λέγεται αυτό. Η γυναίκα δεν ήταν και η μεγαλύτερη φαν των ηρώων. Τους σεβόταν ως ένα σημείο, αλλά η ολοκληρωτική αδιαφορία τους για τα πρωτόκολλα και τους κανονισμούς της αστυνομίας την έφερνε εκτός εαυτού.
«Θα θέλαμε να ταυτοποιήσουμε τον... νεκρό που βρήκατε εχθές», είπε η Buglady με το άγχος εμφανές στη φωνή της. Το επικριτικό βλέμμα της Σοφίας δεν βοηθούσε και πολύ την κατάσταση. «Μάλιστα. Για να δούμε, αν ξέρετε κάτι χρήσιμο», είπε η γυναίκα ενώ σηκωνόταν παίρνοντας παραμάσχαλα ένα μπλοκάκι. Τους οδήγησε μέσα από διαδρόμους και σκάλες στο νεκροτομείο του τμήματος. Ο Master Fu κειτόταν εκεί σκεπασμένος με ένα σεντόνι, το οποίο η Σοφία τράβηξε για να μπορέσουν οι ήρωες να δουν καλύτερα τον νεκρό. Ήταν χλωμός, τρομαχτικά χλωμός και η στάση του είχε την ακινησία του θανάτου. Σίγουρα ήταν κοκκαλωμένος και σκληρός σαν πέτρα, αλλά κανένας από τους δύο νέους δεν ήθελε να το εξακριβώσει. «Πάμε, λοιπόν!» είπε ανυπόμονα η γυναίκα με το στυλό στο χέρι.