Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 41 Ο καθένας με τον πόνο του

  Στο σχόλασμα ο Gabriel ήταν ήδη στημένος έξω από το σχολείο του γιου του για να τον πάρει να πάνε σπίτι.  
Δεν τον έστελνε πλέον με την λιμουζίνα και τον Γορίλα (σοφέρ αγνώστου ταυτότητος που όλοι συμβατικά αποκαλούμε Γορίλα), αλλά τον πήγαινε ο ίδιος. Δεν ένιωθε ακόμα άνετα να τον αφήνει να πηγαίνει μόνος του, καθώς ουκ ολίγες φορές είχε πέσει παρά λίγο θύμα απαγωγέων και επιπλέον ο περίπατος από και προς το σπίτι τού έδινε λίγο χρόνο να μιλήσει λίγο ακόμα με τον γιο του. Μέχρι στιγμής είχε κρατήσει την υπόσχεση που έδωσε πριν από ένα μήνα στην Emilie να επανασυνδεθεί με τον γιο του και η αλήθεια ήταν ότι και ο Adrien φαινόταν πρόθυμος να συγχωρέσει την τόσων χρόνων ψυχρότητά του.
  «Γεια σου, πατέρα», τον χαιρέτησε o Adrien με ένα χαμόγελο, που ο άνδρας νόμιζε ότι είχε χαθεί για πάντα. «Όλα καλά στο μάθημα;» ρώτησε ο Gabriel, μια κλασσική φράση των μεγάλων, που είχε ξεθάψει αρχικά από το ίντερνετ, αλλά τώρα την εννοούσε πραγματικά. «Ναι, μια χαρά. Βέβαια η κ. Bustier μας έβαλε μια άσκηση για αύριο που μου φάνηκε αρκετά δύσκολη», παραδέχτηκε o Adrien, καθώς κατέβαιναν την δημοσιά. «Θα είμαι απασχολημένος το απόγευμα για να σε βοηθήσω, αλλά θα ειδοποιήσω την Natalie να σε έχει στο νου της, αν αντιμετωπίσεις πρόβλημα. Νομίζω σήμερα έχεις μάθημα ξιφασκίας. Αν δεν προλαβαίνεις δεν είναι ανάγκη να πας», είπε και ο νέος τον κοίταξε ξαφνιασμένος πριν αφήσει ένα μικρό χαμόγελο να ανθίσει στο πρόσωπό του. Ο Gabriel αισθάνθηκε περήφανος που είχε κατορθώσει επιτέλους να μάθει απέξω το πρόγραμμα του γιου του.
  Σαν έφτασαν στο σπίτι ο πατέρας του βιάστηκε να χωθεί στο γραφείο του, καθώς, όπως του είχε πει, η μούσα τον είχε επιτέλους τιμήσει με την παρουσία της και είχε τρομερή έμπνευση για την φετινή κολεξιόν. Ο Andrien ανέβηκε στο δωμάτιο, το ακόμα γελοία μεγάλο για έναν έφηβο, αλλά που τώρα τουλάχιστον δεν έμοιαζε πια με φυλακή. Πλέον μπορούσε να βγαίνει πιο ελεύθερα από το σπίτι, αρκεί να ενημέρωνε πρώτα και να ήταν κάποιος - η Natalie ή ο Γορίλας - διαθέσιμος για να τον πάει.
  «Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι ή να ανησυχώ για τον πατέρα του. Μέσα  σε σχεδόν μια νύχτα έπαθε μετάλλαξη κι έγινε άλλος άνθρωπος. Δεν είμαι σίγουρος ότι πρέπει οι άνθρωποι να αλλάζουν τόσο δραστικά μέσα σε μόλις μερικές ώρες», μονολόγησε ο Plagg πιο ανήσυχος από ποτέ τώρα που δεν μπορούσε να συζητήσει τις ανησυχίες του με τον Κτήτορά του. Μεγάλε Δημιουργέ, κάνε όλα να πάνε καλά και να έχω άδικο για την όλη υπόθεση! Παρακάλεσε ευχόμενος να εισακουστεί η ευχή του από τους ουρανούς, ώστε ο Adrien να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσει άλλα προβλήματα με την οικογένειά του.
  Αλλά ο Plagg δεν ήταν το μόνο ανήσυχο kwami. Παρά την αλλόκοτη σιωπή από μέρους του Hawkmoth όλοι οι ήρωες είχαν τα δικά τους προσωπικά προβλήματα που τους τυραννούσαν μέρα και νύχτα, ενώ τα kwami τους δεν μπορούσαν παρά να μπλέκονται και αυτά στον καθημερινό χαμό των ανθρώπων.
  O Plaggi για παράδειγμα έπρεπε να συνεφέρει κατεπειγόντως τον Κτήτορά του προτού επέστρεφε στο σπίτι η Melody και έβρισκε τον Felix σε αυτήν την άθλια κατάσταση. «Πρέπει να συνέλθεις, Felix! Σκέψου την αδερφή σου πόσο θα κατατρομάξει αν μπει στο δωμάτιο και σε βρει σα χλωμό φάντασμα. Έλα, ούτε καν προσπαθείς», τον χαστούκισε ελαφρά στα μάγουλα προσπαθώντας ταυτόχρονα να λάβει κάποια αντίδραση και να του δώσει λίγο χρώμα, αλλά μάταια. Ο νέος ούτε φωνή ούτε ακρόαση!
  «Και στο κάτω-κάτω τί κάνεις έτσι! Δε λέω, είναι σοκαριστικό ένα τέτοιο νέο, αλλά ας δούμε την θετική πλευρά· τώρα μπορείτε να είστε κάτι που δεν θα μπορούσατε αν είσαστε αδέρφια». Τα τελευταία λόγια του kwami κατάφεραν με κάποιο μαγικό τρόπο να φτάσουν στα αυτιά του Felix, οποίος σήκωσε ελαφρά το χέρι που σκέπαζε τα μάτια του, επιτρέποντας στο γαλανό του βλέμμα να κοιτάξει τον Plaggi. «Τί εννοείς;» ρώτησε απότομα και το λευκό γατάκι πέταξε μέχρι την άκρη του δωματίου για περισσότερη ασφάλεια προτού απαντήσει.
  «Μην μου κάνεις εμένα τον ψόφιο κοριό, Felix! Ακόμα και τυφλός να είναι ο άλλος η λατρεία που έχεις στην Melody κάθε άλλο παρά αδελφική είναι» αποκρίθηκε κοιτώντας τον ειρωνικά και όρμησε προς το ταβάνι, καθώς τα χέρια του Felix κόντευαν να τυλιχτούν γύρω του. «Αν δεν σε ήξερα καλά, θα έλεγα ότι μόλις προσπάθησες να με πνίξεις» κακάρισε το kwami κοροϊδευτικά. «Δεν είμαι ερωτευμένος με την Melody, είναι αδερφή μου», κοκκίνισε ο έφηβος και η φωνή του βγήκε πιο δυνατή απʼ όσο ήθελε.
  «Συ είπας, Felix και... Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το χαρτάκι με τα αποτελέσματα του τεστ Ντι Εν Έι αποδεικνύει ότι εσύ και η αδερφή σου έχετε πιθανότητα συγγενείας μόνο 20%. Ούτε καν 50% για να πεις, ρε παιδί μου, ότι έχετε έναν μόνο γονιό κοινό», ανέμισε το χαρτί στα μούτρα του Κτήτορά του κάνοντας το αίμα να βράσει στις φλέβες του Felix. «Ε, αυτό ήταν· θα σε πνίξω!», το αποφάσισε ο νέος και όρμησε εναντίον του μικρού kwami, το οποίο πέταξε κακαρίζοντας έξω από το δωμάτιο κουνώντας νωχελικά την ουρά του σα να τον κορόιδευε.
  Ο Plaggi πέταξε στο χωλ και βιάστηκε να κρυφτεί μόλις αντίκρυσε μια σκοτεινή φιγούρα να στέκει στο κατώφλι. Ωχ, γύρισε! Χαμογέλασε χαιρέκακα το μικρό kwami από την κρυψώνα του περιμένοντας την Melody να ξεκλειδώσει επιτέλους την πόρτα και να βρει τον Κτήτορά του να καταριέται φαινομενικά το σπίτι. «Γύρνα πίσω βρε σιχαμένε! Θα σε σκοτώσω», φώναξε ο Felix στρίβοντας την γωνία πάνω στην ώρα για να πέσει σχεδόν μούρη με μούρη με την θετή του αδερφή, που τον κοίταγε λες και έβλεπε παράφρονα. «Όλα καλά, Felix;». Τα φρύδια της είχαν συνοφρυωθεί και τα χέρια της ήταν σφιγμένα σε γροθιές.
  «Εμ, Melody! Πώς κι από ʼδω;», είπε νευρικά ο αυτός βάζοντας το ένα χέρι στον τοίχο προσπαθώντας να πάρει μια δήθεν άνετη στάση. Η Melody ανασήκωσε τα φρύδια της απαυδισμένη με την αδικαιολόγητη συμπεριφορά του αδερφού της το τελευταίο εικοσιτετράωρο. «Δεν πιάνουν αυτά σε μένα, αδερφούλη. Ψάχνεις να βρεις δικαιολογία αυτή την στιγμή για την κοπάνα που έκανες στο σχολείο ή για τα ουρλιαχτά σου που έχουν ξεσηκώσει τη γειτονιά;» ρώτησε η κοπέλα με ύφος γνώστη πολύχρονης εμπειρίας, καθώς είχε εντριβήσει μεθοδικά στο θέμα “Felix” όλα αυτά τα χρόνια.
  Ο νέος δαγκώθηκε, όχι τόσο γιατί είχε απόλυτο δίκιο, αλλά για την λανθασμένη χρήση της λέξης “αδερφός” . Πώς υποτίθεται θα της το πω; Την άλλη φορά και μόνο που έμαθε ότι δεν είναι κόρη της αχαΐρευτης “μητέρας” μας ταβλιάστηκε! Θυμήθηκε το αγόρι τσιμπώντας ελαφρώς την άκρη του νυχιού του για να απελευθερώσει λίγο άγχος. Η Melody ξεφύσηξε και προς μεγάλη του έκπληξη τον προσπέρασε χωρίς κουβέντα. «Ε;» απόρησε κάνοντας το κορίτσι να του ρίξει μια ματιά πάνω από τον ώμο της, το βλέμμα της κουρασμένο, πιθανότατα μαζί του.
  «Μόλις τελειώσεις τον εσωτερικό σου μονόλογο και προετοιμάσεις τις δικαιολογίες σου θα είμαι στο δωμάτιό μου και θα περιμένω. Επίσης δεν έχουμε φαγητό, οπότε κάνε τον εαυτού σου χρήσιμο σε κάτι και τράβα να φτιάξεις όσο θα σκέφτεσαι», του πέταξε και χάθηκε στα άδυτα του δωματίου της. «Πώς τα καταφέρνω κάθε φορά και τσακωμαστε πάντα στο τέλος;» μουρμούρισε θλιμμένος ο Felix ρίχνοντας μια ματιά στον ώμο του, όπου προσγειώθηκε ο Plaggi. «Τί να σου πω; Χάρισμα;», χαμογέλασε πονηρά το γατάκι για να φάει μια δυνατή σπρωξιά που τον γκρέμισε από τη θέση του. «Κακέ!» του ψιθύρισε προτού πετάξει προς την κουζίνα.
  Εν τω μεταξύ η Marinette, ήδη σπίτι της, εργαζόταν πάνω σε ένα σετ αθλητικής φόρμας αντί να προετοιμάζεται για τα μια ανάσα μακρυά διαγωνίσματά της, κάνοντας την Tikki να ανησυχεί διαρκώς για την επίδοση της Κτήτορά της σε αυτά. «Αχ, Marinette! Τί θα γίνει με τα μαθηματικά; Είσαι που είσαι σκράπας στο συγκεκριμένο μάθημα, δεν διαβάζεις κιόλας, το μηδενικό το έχεις σίγουρο», παραπονέθηκε στο κενό το kwami, που παρά τον τόσο καιρό ακόμα δεν είχε συνηθίσει στην ιδέα ότι δεν ακουγόταν.
  Έσκυψε πάνω από τον ώμο της Κτήτορά της για να ελέγξει με τί είχε καταπιαστεί αυτή την φορά η κοπέλα. Πάντα της άρεσε να χαζεύει την Marinette, όταν σχεδίαζε ρούχα και αξεσουάρ και να βλέπει το χλωμό χαρτί να γεμίζει χρώμα και ζωντάνια. Αυτή τη φορά επρόκειτο για μια ανδρική, αθλητική φόρμα. Το ένα μπατζάκι έφτανε ως το γόνατο, ενώ το άλλο μόνο μέχρι το μπούτι, ενώ μια πράσινη ρίγα, μόλις μερικά εκατοστά πλάτους, διέτρεχε τις εξωτερικές πλαϊνές μεριές τους, με το νέον χρώμα να κάνει δυνατή αντίθεση πάνω στο κατά τʼ άλλα μαύρο ύφασμα. Δύο πράσινα σκοινάκια στο χρώμα της ρίγας ξεπρόβαλλαν κοντά στην μέση, ώστε δένοντάς τα να συγκρατείται το παντελόνι και να μην πέφτει. Το παντελόνι πρέπει να ήταν κολλητό και είχε μια πράσινη πατούσα γάτας στον αριστερό γλουτό με το μακρύ μπατζάκι.
  Η κολλητή μπλούζα, που ολοκήρωνε το σετ, ήταν κοντομάνικη από την αριστερή πλευρά και μακρυμάνικη ως τον αγκώνα από την δεξιά. Πάλι οι δύο χαρακτηριστικές ρίγες διέτρεχαν τις εξωτερικές πλευρές των μανικιών. Το ρούχο ήταν μαύρο με μια μικρή στάμπα στο δεξί μέρος του στήθους, που θύμιζε αρκετά την Καταστροφή του Cat Noir με μόνη διαφορά ότι τα περιγράμματα είχαν γίνει με πράσινο χρώμα για να ξεχωρίζει.
  Η Tikki λάτρεψε τα σχέδια από την πρώτη στιγμή και κοίταξε με περηφάνια την Marinette της. «Είναι υπέροχα!» τσίριξε με χαρά πριν συνεχίσει κοιτώντας με την άκρη του ματιού της την κοπέλα. «Αλλά δεν νομίζεις ότι κραυγάζουν Cat Noir;» είπε πονηρά. Παράξενο πάντως! Όταν της είχα προτείνει να φτιάξει ένα ρούχο σε στυλ Ladybug είχε αρνηθεί λέγοντας κάτι κουραφέξαλα ότι δεν ήθελε να διακινδυνεύσει την ταυτότητά της και κάτι τέτοια. Τώρα όμως έχει κανά τριάρι ρούχα που τα φτιάχνει όλα αλά Cat Noir, παρατήρησε το kwami φέρνοντας στο μυαλό της τον μπερέ με το πράσινο, γατίσιο πατουσάκι και ένα μαύρο τζιν παντελόνι με μια ζώνη που τοποθετημένη κατάλληλα θύμιζε ουρά.
  Εκείνη τη στιγμή η Marinette σηκώθηκε από το γραφείο της τοποθετώντας προσεχτικά το σκίτσο μέσα στον φάκελο με τα υπόλοιπα. «Εντάξει. Ώρα για διάβασμα», είπε χωρίς ενθουσιασμό με την Tikki να κάνει τον σταυρό της δοξάζοντας τον Κύριο που επιτέλους έβαλε λίγο μυαλό στην έφηβη. Με νωχελικές κινήσεις άνοιξε το βιβλίο των μαθηματικών και αδιάφορα φυλλομέτρησε την ύλη. Η Tikki απαυδισμένη αποφάσισε να πάει να βρει τον Plagg, που τύχαινε να είναι ένα από τα λίγα πλάσματα που μπορούσε ακόμα να την αντιληφθεί. Έπρεπε να παραπονεθεί σε κάποιον, αλλιώς θα της έστριβε στα σίγουρα. «Με την εξαφάνιση του Hawkmoth, αμφιβάλλω να με χρειαστεί η Marinette, οπότε Plagg φυλάξου! Σου ʼρχομαι!», πέταξε χαρωπά έξω από το παράθυρο.
  Η Marinette, αφού έλυσε κάνα δυο ασκήσεις έπιασε τον εαυτό της να ζωγραφίζει ένα γατίσιο πατουσάκι με το μυαλό της να τρέχει σε έναν γνωστό ήρωα. Ααααχ! Τί έχω πάθει; Τελευταία όλο τον Cat Noir σκέφτομαι και προχθές στην συνάντηση που είχαμε μόνο που δεν τον έσκασα με την αγκαλιά μου. Ίσως φταίει το ότι κανονικά τον έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα, ενώ τώρα αραιά και που. Ναιπ! Αυτό πρέπει να ʼναι! Απλά κάποια στιγμή θα ξεσυνηθίσω την παρουσία του και όλα θα γίνουν πάλι φυσιολογικά, έπεισε τον εαυτό της και βάλθηκε να γυρίσει πίσω στις ασκήσεις της με την ελπίδα να τον ξέχναγε για λίγο.
  Ξαφνικά το κινητό της δονήθηκε και η Marinette ενθουσιασμένη που είχε δικαιολογία για να μην τελειώσει την άσκηση το άρπαξε αμέσως. Η Alya της είχε στείλει μήνυμα:
       Γεια σου, Mari! Σκεφτόμασταν           με τα παιδιά (Nino, Alex, Rose,  
       Evan, Juleka) να βγούμε για   
       βόλτα κατά το βραδάκι. Λέμε
       γύρω στις 20:30. Τί λες;
Η κοπέλα αμφιταλαντεύτηκε για λίγο ανάμεσα στο διάβασμα που είχε να κάνει και στην παρέα των φίλων της προτού καταλήξει σε μια τρίτη λύση.
       Όχι, Alya, δεν μπορώ! Ξέρεις       
       πώς είναι οι βαθμοί μου στα
       μαθηματικά. Αν πάρω κι άλλο
       δεκάρι, οι γονείς μου θα με
       γδάρουν ζωντανή!
Άφησε το κινητό της και έκανε να επιστρέψει στο διάβασμά της, όταν εκείνο δονίστηκε για μια ακόμα φορά. Αυτή η κοπέλα δεν δέχεται εύκολα το “όχι”.
       Θα είναι και ο Adrien εκεί! 😉
Η Marinette ξαναζύγιασε την τρίτη επιλογή που είχε διαλέξει προηγουμένως με τα νέα δεδομένα, αλλά τελικά η απόφασή της δεν άλλαξε.
       Ξέρω τί προσπαθείς να κάνεις,    
       αλλά δεν θα πιάσει. Τα λέμε στο
       σχολείο.
Η Marinette επέστρεψε στο διάβασμά της αφʼ ότου έβαλε το κινητό της στο αθόρυβο για να μην ενοχληθεί άλλο από τα μηνύματα της Alya, τα οποία έρχονταν το ένα πίσω απʼ τʼ άλλο.
  Κατά τις 20:30 σταμάτησε να διαβάζει μιας και το μυαλό της είχε πλέον καταλήξει σούπα. «Μαμά, θα βγω μια βόλτα να καθαρίσει το κεφάλι μου», είπε στην Sabine ανοίγοντας την πόρτα του ζαχαροπλαστείου. «Ζακέτα να πάρεις», ήρθε η απάντηση πίσω από τον πάγκο που έκανε το κορίτσι να σκάσει ένα χαμόγελο. Κλασσική μάνα! Σκέφτηκε ενώ διάβαινε το κατώφλι.
  Προχώρησε στους φωταγωγημένους δρόμους του Παρισιού αναζητώντας ένα σχετικά ήσυχο μέρος για μεταμορφωθεί. Μετά από κάνα δίλεπτο εντόπισε ένα ερημικό δρομάκι με μία και μοναδική κολόνα για να το φωτίζει, το οποίο προσφερόταν ως καταφύγιο για την δουλειά της. «Tikki, βάλε τις βούλες», ψιθύρισε, αλλά τίποτα δεν έγινε. Το μικρό kwami της δεν είχε επιστρέψει ακόμα. «Tikki, Tikki; Είσαι εδώ;» είπε λίγο δυνατότερα προσπαθώντας να εντοπίσει μάταια το πλασματάκι.
  «Δεν ξέρω για την Tikki, αλλά εγώ είμαι εδώ και διαθέσιμος!» ακούστηκε μια αντρική φωνή και η Marinette πετάχτηκε. Γύρισε βιαστικά και αντίκρυσε έναν μεσήλικα άνδρα με αρχή καράφλας στην κορυφή του κεφαλιού του. Τα μαλλιά του έδειχναν μαύρα, αλλά λόγω του κακού φωτισμού η κοπέλα δεν έπαιρνε και όρκο ότι αυτό ήταν το χρώμα τους. Τα μάτια του γυάλιζαν στο σκοτάδι και η ανάσα του βρωμούσε μια μείξη αλκοόλ και τσιγάρου. Ήταν μεγαλόσωμος με μια κοιλιά λες και είχε μωρό οχτώ μηνών, πράγμα που ανάγκαζε την μπλούζα του να ανασηκώνεται φανερώνοντας το τριχωτό δέρμα.
  Φορούσε ένα τζιν σακάκι κι από μέσα μια μάλλινη μπλούζα αγνώστου χρώματος. Το παντελόνι του ήταν κι αυτό τζιν με σκισίματα στα γόνατα, όπως ήταν της μόδας τελευταία. Παρά το σκοτάδι μια σκουρωπή κηλίδα, μεγάλη όσο μια παλάμη ήταν ακόμα φανερή πάνω στο αριστερό του μπούτι. Όντας ενάμισι κεφάλι ψηλότερος από την Marinette ένιωθε γεμάτος αυτοπεποίθηση.
  Η κοπέλα συνοφρυώθηκε, χωρίς ίχνος φόβου στο πρόσωπό της. Ο Stoneheart και o Gorigilla ήταν πολύ πιο μεγάλοι, ενώ ο Spinzer και ο Chemistian ήταν πολύ πιο τρομαχτικοί από τον άνδρα μπροστά της. Με απόλυτη φυσικότητα σα να έκανε βόλτα στο πάρκο έτρεξε προς το μέρος του πιάνοντάς τον εξ απίνης. Ο άνδρας, αργόστροφος από το πιοτό, δεν πρόλαβε να αντιδράσει και δεχτήκε την κλωτσιά της Marinette στην ολυμπιακών διαστάσεων κοιλιά του.
  Ο μεθυσμένος έχασε εύκολα την ισορροπία του κι έπεισε με έναν βαρύ γδούπο στο βρώμικο πάτωμα του δρόμου. Η κοπέλα δεν έχασε καιρό και τον χτύπησε στο πλάι του λαιμού, όπως της είχε δείξει η Kagami, όταν μια φορά της έκανε μάθημα αυτοάμυνας. Το συγκεκριμένο σημείο αν χτυπιόταν με την κατάλληλη δύναμη μπορούσε να ρίξει αναίσθητο τον αντίπαλο, αλλά μια λάθος κίνηση ή εσφαλμένος υπολογισμός και ο αντίπαλος είτε δεν θα πάθαινε τίποτα είτε θα πέθαινε. Έχοντας στο νου της αυτό και μην σκοπεύοντας να μπει στην φυλακή, η Marinette κράτησε λίγο παραπάνω το χέρι της με αποτέλεσμα το χτύπημα, αν και ακριβές δεν ήταν δυνατό αρκετά.
  Ευτυχώς για αυτήν ο άνδρας ήταν στα πρόθυρα να χάσει τις αισθήσεις του από το πολύ αλκοόλ, οπότε το χτύπημα έκανε τέλικά την δουλειά του. Πάλι καλά που δεν επιτέθηκε σε κανέναν άλλο, σκέφτηκε βγάζοντας το κινητό από την τσέπη της για να πληκτρολογήσει τον τριψήφιο αριθμό που μάζευε τέτοια καθάρματα. «Ναι, η αστυνομία;... Θα ήθελα να κάνω μια καταγγελία για απόπειρα βιασμού... Ο δράστης είναι εδώ... Τον αναισθητοποίησα... Οδός ΧΧΧ... Περιμένω», τερμάτισε την κλήση και πλέκοντας τα χέρια ανέμενε καρτερικά να ακούσει την σειρήνα του περιπολικού.