Οι ήρωες του Παρισιού (Βιβλίο πρώτο)

Κεφάλαιο 19 Υιοθεσία

  Το επόμενο πρωί βρήκε την Marinette με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια να χασμουριέται πάνω στο θρανίο της. Με τις βραδινές συζητήσεις με τους άλλους ήρωες και την μεταμεσονύκτια εξομολόγηση του Cat Noir ήταν ζήτημα αν είχε κοιμηθεί τέσσερεις ώρες. «Χέι, κοπελιά! Όλο χασμουριέσαι σήμερα. Μην μου πεις ότι κυνηγούσες την Ladybug χθες βράδυ», αστειεύτηκε η Alya με μια νότα ελπίδας, ωστόσο, στη φωνή. Είχε υποσχεθεί ότι θα άλλαζε αλλά κάτι τέτοιο δεν γινόταν από τη μια στιγμή στην άλλη. Είχε χρειαστεί όλη της την αποφασιστικότητα χθες για να μην ορμήσει πίσω από τους δύο ήρωες.
Μάλλον ξαγρυπνούσα για τον Cat Noir, σκέφτηκε κουρασμένη η κοπέλα πριν απαντήσει. «Όχι, άργησα να πάω για ύπνο». Η απόκρισή της έφτασε στα αυτιά του Adrien κι ένιωσε τύψεις που την είχε κρατήσει ξύπνια τόσο αργά. Η συζήτησή τους, ωστόσο, τον είχε βοηθήσει πραγματικά. Το πιο πιθανό θα είχε κάνει καμμιά τρέλα, αν δεν είχε στην κυριολεξία σκουντουφλήσει πάνω στο σπίτι της Marinette. Έτοιμος ήταν να πάει πάλι στις κακόφημες γειτονιές του Παρισιού και να βγάλει το άχτι του στα ξεβράσματα, που καιροφυλαχτούσαν στα σκοτάδια τους.
  Είχε πάει εκεί όχι μόνο κανά δυο φορές. Κάθε φορά που ένιωθε το σπίτι του αποπνικτικό το έσκαγε προς τα ʼκει χωρίς να υπολογίζει την ασφάλειά του. Έτσι κατάφερνε να διατηρεί την ηρεμία του και υπέμενε τα καπρίτσια του πατέρα του. Ο Nino τον είχε ρωτήσει εκατοντάδες φορές πώς κατάφερνε να διατηρεί τόσο την αυτοκυριαρχία του, αλλά η πικρή αλήθεια ήταν ότι δεν την κρατούσε, απλά την στοίβαζε σε μια γωνιά για να την χρησιμοποιήσει αργότερα σε κανέναν αλήτη. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε τραυματιστεί από κάποιο αδέσποτο μαχαίρι σε αυτές τις γειτονιές, αλλά πάντα επέμενε να επιστρέφει.
  «Καθίστε στις θέσεις σας, παιδιά», ακούστηκε η φωνή της κ. Bustier και αμέσως όλες οι σηζητήσεις χαμήλωσαν. Η Alya έριξε ένα βλέμμα στην τάξη αδιάφορα, ενώ έβγαζε τα βιβλία της από την τσάντα. Η ματιά της σταμάτησε σε μια μισητή ξανθιά με αλογοουρά, που διασκέδαζε με το να βασανίζει τους άλλους. Ωστόσο σήμερα, όλως περιέργως, δεν είχε ενοχλήσει κανέναν. Καθόταν σιωπηλή στην καρέκλα της, ατενίζοντας το κενό με μάτια θολά και κοκκινισμένα. Όσο μέικ απ κι αν είχε βάλει δεν είχε καταφέρει να ξεφορτωθεί τα ροδαλά σημάδια, που είχαν χαράξει τα δάκρυα στο πρόσωπό της.
  Η Alya είχε ξαναδεί την Chloe σε τέτοια χάλια. Συνέβαινε περιστασιακά χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Την μια μέρα ήταν ο συνηθισμένος προβληματικός εαυτός της και την άλλη ερχόταν στο σχολείο βουρκωμένη και περίεργα ήσυχη για τον χαρακτήρα της. Η συμπεριφορά της Cloe ήταν ένα από τα εφτά μυστήρια της τάξης. Τα άλλα ήταν η αδεξιότητα της Marinette μπροστά στον Adrien, η αδυναμία του Adrien να αντιληφθεί την αλήθεια για την Marinette, η σχέση της Mylene και του Ivan, το κόλλημα της Sabrina με την Cloe, η ικανότητα της Alya να εντοπίζει την Ladybug και το αν ο Nino κοιμόταν με τα ακουστικά του η όχι.
  Η Alya είχε βάλει σκοπό της ζωής της να λύσει αυτά τα μυστήρια πριν την αποφοίτησή της από το σχολείο, αλλά όλα τους ήταν τρομερά δύσκολα. Ώρα για την ντετέκτιβ Alya να κάνει μια μικρή έρευνα όσον αφορά την Bongoir, αναλογίστηκε η δαιμόνια δημοσιογράφος κι ένα σατανικό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπό της. «Σταμάτα αυτή την έκφραση, Alya. Το ξέρεις ότι με φρικάρει», παραπονέθηκε μια αναστατωμένη Marinette κι αμέσως η κοκκινομάλλα άλλαξε το ύφος της. «Συγγνώμη, Marinette. Απλά κάτι σκέφτηκα», χαμογέλασε η Alya χωρίς να πείθει κανέναν. «Εννοείς ότι κάτι σκαρφίστηκες πάλι. Πες μου ότι δεν έχει να κάνει με την Ladybug», ψιθύρισε λιγάκι εκνευρισμένη η Marinette. «Όχι, όχι! Καμμία σχέση», υπερασπίστηκε τον εαυτό της η διπλανή της και στράφηκε προς τον πίνακα, όπου η καθηγήτρια κάτι εξηγούσε.
  Κάνε να μην έχει σκεφτεί πάλι κάποιο δαιμόνιο σχέδιο για να αποκαλύψει την ταυτότητα τη δική μου ή του Cat Noir, παρακάλεσε η Marinette μην έχοντας διόλου εμπιστοσύνη στο ύφος της φίλης της, ιδιαίτερα όταν η Ladybug μπλεκόταν στην ιστορία. Άφησε μια ανάσα για να χαλαρώσει και αποφάσισε επιτέλους να στρέψει την προσοχή της στο μάθημα, που είχε ξεκινήσει εδώ και δεκαπέντε λεπτά. Αλλά μάταιος κόπος. Το μυαλό της όλο ξεγλιστρούσε στην χθεσινή νύχτα και το θλιμμένο πρόσωπο του συνεργάτη της. Ήλπιζε να μην είχε άλλα προβλήματα με τον πατέρα του και να μην χρειαζόταν να τον ξαναδεί σε αυτά τα χάλια ποτέ.
  Όσο για τον εν λόγω νεαρό, ούτε αυτός είχε μυαλό να προσέξει στο μάθημα. Ήταν υπερβολικά απασχολημένος με ένα γαλανομάτικο κορίτσι, που καθόταν πίσω του. Χθες βράδυ μετά τη συζήτησή του με την Marinette ένιωθε πολύ καλύτερα και αποφάσισε να γυρίσει σπίτι. Μπήκε στο δωμάτιό του, με περίσσια προσοχή αυτή τη φορά, αφού βεβαιώθηκε πρώτα ότι δεν υπήρχε κανείς μέσα. Όλα ήταν ήσυχα, προμηνύοντας ότι όλοι είχαν από ώρα πέσει για ύπνο. Έτσι, χώθηκε κι ο ίδιος μέσα στα στρώματα, αφού πρώτα έβαλε το κινητό του να χτυπήσει δέκα λεπτά νωρίτερα από το κανονικό.
  Μετά βίας είχε κλείσει μάτι, καθώς φοβόταν ότι από στιγμή σε στιγμή θα πεταγόταν ο πατέρας του από το πουθενά για να του πάρει το miraculous. Όταν τελικά ξημέρωσε και χτύπησε το ξυπνητήρι του, είχε μόλις αποκοιμηθεί. Αφού καταράστηκε τα ξυπνητήρια για χιλιοστή φορά στη ζωή του, σηκώθηκε και ντύθηκε με ταχύτητα αστραπής. Κατέβηκε για πρωινό αιφνιδιάζοντας την Natalie, που ερχόταν να τον ξυπνήσει και αφού κόντεψε να πνιγεί με το φαγητό του, πετάχτηκε έξω από το σπίτι. Σκόπος όλου αυτού του τρεξίματος ήταν να αποφύγει να συναντήσει, έστω και τυχαία, τον πατέρα του.
«Χέι, φίλε, τί συμβαίνει; Είσαι λες και βούτηξες τα μάτια σου σε οξύ», παρατήρησε ο Nino, προσπαθώντας να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα. Δεν ήταν σίγουρος, τί είχε πάθει ο Adrien εκείνο το πρωί. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι ο φίλος του είχε έρθει στο σχολείο σα κυνηγημένος και είχε αμέσως χωθεί στην τάξη λες και κρυβόταν από κάποιον. Όταν ο Nino τον είχε ρωτήσει αν είχε γίνει κάτι, εκείνος είχε γνέψει αρνητικά, αλλά χωρίς να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν είχε κοιμηθεί καθόλου, αν έκρινε ο Nino από τους μαύρους κύκλους και τα μάτια ζόμπι, που είχε ο Adrien.
  «Δεν είναι τίποτα, Nino. Τσακώθηκα με τον πατέρα μου εχθές. Ήθελε να του δώσω κάτι πολύ προσωπικό και εγώ... Απλά δεν ήμουν έτοιμος για αυτό που συνέβη. Μην ανησυχείς. Αυτή τη φορά δεν θα υποχωρήσω, ούτε θα κάνω το χατίρι του πατέρα μου!». Ο Nino είχε μείνει άφωνος με την ξαφνική πυγμή του φίλου του. Τί έχουν πάθει όλοι τελευταία; Μάγια είναι; Την προηγούμενη βδομάδα η Marinette δεν αργούσε στο σχολείο, χθες η Alya δεν πήρε στο κατόπι την Ladybug και σήμερα ο Adrien αποφάσισε να αντισταθεί στον πατέρα. Τί τρέχει εδώ πέρα; Εγώ φταίω και μαγνητίζω τις διχασμένες προσωπικότητες; Απόρησε ο έφηβος μην ξέροντας τί να πιστέψει με την τρελή συμπεριφορά των φίλων του.
  Έξω από την τάξη, στο εσωτερικό πραύλιο η Melody έχυνε ιδρώτα στην προσπάθειά της να κάνει τις ασκήσεις, που τους έδειχνε ο γυμναστής. Η αλήθεια ήταν ότι χάρη στις αποστολές της ως Buglady είχε καλυτερεύσει η φυσική της κατάσταση, αλλά ακόμα είχε πολύ δρόμο μέχρι να φτάσει τις αποδώσεις της Ladybug. Δεν το έβαζε όμως κάτω, καθώς ήθελε πολύ να μοιάσει στην παλαιότερη ηρωίδα και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τελευταία, ωστόσο, είχε αρχίσει να χάνει τον μπούσουλα. Η διπλή της ζωή ήταν εξαντλητική και στην κυριολεξία ένιωθε λες και καθόταν πάνω σε, έτοιμο να εκραγεί, ηφαίστειο. Μια λάθος κίνηση και καταστροφή ήταν σίγουρο ότι θα ακολουθούσε.
  Από την άλλη είχε και τον Felix που δεν την άφηνε σε χλωρό κλαρί. Είχε γίνει πολύ καχύποπτος τελευταία ζητώντας εξηγήσεις για τα πάντα. Δυστυχώς γιʼ αυτήν εχθές βράδυ την είχε τσακώσει να γυρνά αργά το βράδυ σπίτι, επειδή είχε καθυστερήσει στο ξενοδοχείο της Cloe και είχε αρχίσει πάλι τα δικά του. Κατάφερε, βέβαια, να τον απωθήσει κλειδώνοντάς τον έξω από το δωμάτιο, αλλά αυτό σύντομα δεν θα ήταν αρκετό. Δεν φοβόταν μήπως την καρφώσει στην μαμά τους. Ο Felix θα προτιμούσε να κόψει το χέρι του, παρά να την μαρτυρήσει, αλλά το μυστικό της κινδύνευε με την συνεχή του καχυποψία.
  Ακόμα και τώρα με παρακολουθεί, ξεφύσηξε η κοπέλα, βλέποντας με την άκρη του ματιού της τον Felix να κάνει, τάχα, ότι πρόσεχε στις ασκήσεις, ενώ η κόρη του ματιού του όλο και πεταγόταν προς το μέρος της. Ποιό είναι το πρόβλημά του; Αναρωτήθηκε για πολλοστή φορά, αγνοώντας τον και προχώρησε στην επόμενη στάση τεντώματος. Ο Felix πάντα νοιαζόταν γιʼ αυτήν και την πρόσεχε, αλλά από τη στιγμή που είχαν φτάσει στο Παρίσι είχε γίνει παρανοϊκός. Λες και πίστευε ότι η Melody κάθε βράδυ έβγαινε με πρεζάκια ή κάτι τέτοιο. Πρέπει να μου έχει λίγο περισσότερη εμπιστοσύνη, σκέφτηκε σημειώνοντας νοερά να συζητήσει μαζί του αυτό το θέμα αργότερα.
  Το βλέμμα του Felix έπεσε πάλι πάνω της κάνοντάς την να αναστενάξει με εκνευρισμό για άλλη μια φορά. Τί στενάζει συνέχεια; Το έλεγα εγώ ότι είναι ερωτευμένη. Γιʼ αυτό όλο ξεπορτίζει τελευταία και επιστρέφει αργά το βράδυ. Σίγουρα συναντιόνται κάπου στα κρυφά και χάνουν την αίσθηση του χρόνου. Ποιός, όμως, είναι αυτός που της έκλεψε την καρδιά; Αναρωτήθηκε κι ένα κύμα οργής όρμησε καυτό στις φλέβες του. Δεν ήθελε όποιος κι όποιος να περνά χρόνο με την αδερφή του και ιδιαίτερα χωρίς την δική του έγκριση. Αλλά τί να έκανε; Να την ακολουθούσε παντού; Αυτό θα ήταν μια λύση, αλλά αν έσκαγε από το πουθενά ένα akuma αναγκαστικά θα έπρεπε να την αφήσει.
  Να πάρει την διπλή μου ζωή, καταράστηκε ξανά την τύχη του που είχε επιλεγεί για Κτήτορας του δαχτυλιδιού της Καταστροφής. «Αψουου!», ακούστηκε ένα σιγανό φτέρνισμα από την τσέπη του και το κεφάλι του Plaggi ξεπρόβαλλε κατακόκκινο. «Τί σκεφτόσουν πάλι για μένα. Δεν έχω πάψει να φτερνίζομαι εδώ και δέκα λεπτά», γρύλισε κερδίζοντας ένα χαχανητό από τον έφηβο. «Συγγνώμη, Plaggi», απολογήθηκε o Felix, χωρίς να το εννοεί, πράγμα που δεν πέρασε απαρατήρητο από το kwami. Εξοργισμένο χώθηκε βαθιά στην τσέπη με την πλάτη του γυρισμένη στον Κτήτορά του.
Πρέπει να το παραδεχτώ πάντως. Τα πράγματα ζωντάνεψαν από τη στιγμή που εμφανίστηκε ο Plaggi, σκέφτηκε. «Αψουου! Feliiiiix!», ακούστηκε πάλι ο Plaggi και ο νέος έσκασε στα γέλια ξαφνιάζοντας τους συμμαθητές του. «Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας το αστείο σου, Felix;» είπε ο γυμναστής σουφρούνοντας τη μύτη του. «Όχι, συγγνώμη, κύριε», μουρμούρισε ο έφηβος, βγάζοντας τη γλώσσα στον καθηγητή, όταν νόμιζε ότι δεν τον έβλεπε. «Lepous στο γραφείο του διευθυντή αμέσως». Ο Feix πετάχτηκε σα ζεματισμένος στο άκουσμα του επωνύμου του. Η Melody τον κοίταξε αλαφιασμένη αναρωτώμενη τί συνέβη.
  Το αγόρι σηκώθηκε από το πάτωμα και αφού ξεσκόνισε το παντελόνι του, πήρε το δρόμο για το γραφείο του διευθυντή, χωρίς να παραλείψει να κοιτάξει τον γυμναστή σα να ήταν σκουλήκι στη σόλα του παπουτσιού του. Αυτή τη ματιά την είχε αντιγράψει από την μητέρα του, που ήταν αυθεντία στο να κάνει τους άλλους να νιώθουν κατώτεροι από εκείνη. Ήταν ένα από τα πολλά ελαττώματα της γυναίκας, τα οποία είχε αφομοιώσει ο Felix και συνήθως τον έβαζαν σε μπελάδες. Στο παλιό του σχολείο δεν είχε καθόλου φίλους, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε γλιτώσει αποβολή στο τσακ, χάρη στα λαδώματα της μητέρας του.
  Χτύπησε την πόρτα του διευθυντή, αλλά δεν πήρε απόκριση. Μιας και δεν φημιζόταν για την διακριτικότητά του, αποφάσισε να ανοίξει την πόρτα χωρίς άδεια. Για καλή του τύχη δεν ήταν κανείς μέσα στο γραφείο. Ο Plaggi βλέποντας καθαρό το πεδίο πετάχτηκε έξω από την τσέπη του τεντώνοντας το μικροσκοπικό κορμί του. «Πάλι μπήκες σε μπελάδες!» τον μάλωσε εξαντλημένος με την ικανότητα του νέου να μπλέκει συνέχεια. «Και θα μπω σε χειρότερους αν δεν σταματήσεις να φωνάζεις», απάντησε απότομα ο Felix, δείχνοντάς του να κάνει ησυχία. «Γιατί είμαστε εδώ μέσα καταρχάς; Όχι ότι παραπονιέμαι. Δεν έχεις πάντα την ευκαιρία να ψαχουλέψεις ένα ξένο δωμάτιο, αλλά έτσι κουβέντα να γίνεται», ψιθύρισε αυτή τη φορά το kwami, ενώ μπαινόβγαινε στα διάφορα συρτάρια.
  «Για να ψαχουλέψουμε», αποκρίθηκε ο Felix με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. To kwami τον κοίταξε ανταποδίδοντας την γκριμάτσα. «Τώρα μιλάς σωστά!». Έτσι, οι δύο καταστροφείς άρχισαν να γυρνοβολάνε όλο το γραφείο αναστατώνοντας τα πάντα. «Felix, έλα εδώ», μουρμούρισε ο Plaggi τραβώντας την προσοχή του Κτήτορά του. «Τί είναι;» απόρησε αυτός πλησιάζοντας. Το kwami είχε βρει αρχεία των μαθητών του σχολείου, μα αυτό που είχε τραβήξει την προσοχή του ήταν ένα έντυπο υιοθεσίας, που ήταν συρραμένο παρέα με τα χαρτιά του Felix και της Melody. Για λίγο επικράτησε ησυχία, όσο οι δυο τους διάβαζαν, μα σαν τελείωσαν τα μάτια τουε κόντευαν να πεταχτούν έξω από τις κόγχες. «Η Melody κι εγώ είμαστε υιοθετημένοι;».