BLOOD BOUND: THE HAWTHORNE'S FALL ( Book 1)

🗡XXV. Weak🗡

That night. We did left the Callahan Palace. Sa bintana nga kami dumaan dahil may nakaharang na sa mga pintuan. Melvina did wanted us to be killed. She even doesn't want us to leave dahil mas madali lang naman niya kaming makulong sa mga kamay niya pag nanatili kami doon.

We climb to the gate wall bago nakababa sa dalawang carriage na nakahanda para sa amin. Madilim ang buong kakahuyan. This is my first time traveling at night this past few years na nandito na kami sa sa palasyo ng Callahan.

The sound of crashing tree branches filled the night. The dark sky and stars above are the only view that keeps me awake. Tahimik din sila Alaric at Amadeus na kasama ko. Sa kabila ay sina Ambrosia, Aphasia at Aeneas.

Medyo malayo na rin ang naging byahe namin ng huminto kami sa tabing daan. Napatingin ako sa kay Alaric ng may kinuha siya sa ilalim ng kanyang upuan. It's a huge leather box. Ng binuksan niya ay doon ko napagtanto na vampire slaying kit pala iyon. Stakes, daggers, holy water and many more.

"What happened? Bakit tayo huminto?", tanong ko.

"Something is outside. Stay inside the carriage", sabi niya sa akin bago lumabas bitbit ang tatlong stakes at nakasilid naman sa steampunk armour niya ang dalawang daggers. Nakita kong bumaba din sa kabilang carriage si Aphasia at Aeneas. Ambrosia went to our carriage at dito na rin nanatili.

"Deus, mag h-hunt sila?", tanong ko.

"Hindi. Hinarangan siguro tayo", sagot niya sa akin at umayos ng upo. "Get weapons pero wag kayong lumabas".

Tumango ako at kumuha ng stake at dagger. Si Ambrosia naman ay vampire gun ang kinuha.

We close all the windows. We stayed quiet inside to the point that we can hear our own breathing.

Ang mga yapak ng mga paa sa labas ay dinig ko rin. Ang tahimik na gabi ay nabulabog ng isang sigaw galing kay Aeneas ang aking narinig. Dahil sa pagkataranta ay mabilis kong binuksan ang pinto ng carriage.

"ARTEMIS!", mariin na tawag ni Amadeus sa akin pero hindi ako nakinig. I went out and pick up the katana na nasa damuhan. Why is it here?

Pilit kong hinanap sa mga mata ko sila Alaric ay hindi ko sila nakita. It's dark and foggy. The cold air blows at nilipad nito ang aking buhok. Napasinghap ako ng natangay din ang aking wig na suot.

Isang kaluskos ang aking narinig kaya mabilis akong naalerto. I look back at the carriage but no one went out there.

Isang kaluskos. Isa pa. At isa pa. Nalilito na ako kung saan babaling. Ng may narinig akong bumagsak sa likoran ko ay kaagad akong napabaling doon. Hindi kaagad nakapaghanda. Lumapit ang tao sa akin at kaagad akong sinakal.

He opened his mouth and fangs shows up. Nanlaki ang mga mata ko sa napagtanto.

Vampire.

This is not strigoi. I've seen one up close. This is real vampire. Death dealers? Vampires!.

"Aaaccckk", I tried to reach his neck too but I couldn't. I tried to get his hold off from me but he's too strong. Napapikit ako at inabot ang kanyang dibdib at sinaksak ang stake doon. His hold loosen. Pareho kaming bumagsak sa lupa. Ako, naghahabol ng hininga. Siya naman ay iniinda ang sakit na naramdaman. I quickly buried the stake deeper in his chest at natigil siya sa paggalaw. He's dead.

Imbis na mapayapa na ako dahil patay na ito ay ulit akong nabahala ng may dalawa pa ang humarang sa akin. Isa naman sa likod. I ready myself and the katana in my right hand. I step my one foot back to balance.

I narrowed my eyes on one of them. Iyong nasa mas malapit. When the other attack me. I spin and smash the katana in his stomach. Napahawak ito dito at napaluhod. Sunod-sunod na silang umatake sa akin. I strengthen my right hand that's holding the katana. Isinaksak ko ito sa dibdib ng bampirang nasa banda doon. I place it there. Umikot ako sa likod ng isa pa at sinaksak ang stake sa kanyang likod. Nanlambot ang kanyang balat at bumagsak siya sa lupa.

I darted the stake to the vampire in front of me. Bumaon ang stake sa kanyang binti. Hinugot ko ang stake na nasa patay na bampira at itinapon muli ito sa isa pa. One down. Two more. He pulls the katana out from his body at ibinagsak ito sa damuhan. In supernatural speed mabilis silang nawala sa paningin ko. Inilibot ko ang paningin ko ngunit wala akong nakita. I pick up the katana at sa kaliwang kamay ay ang stake na duguan.

Sa isang iglap ay lumipad ako sa ere at tumama ang katawan ko sa malaking kahoy. I coughed. May lumabas na dugo sa bibig ko. My back hurts so much dahil sa naging impact. I sobbed.

One of them laugh.

"Hunter but weak", sabi nito sa akin.

They can talk?

Sinikap kong tumayo pero muli akong bumagsak ng sinipa ako noong isa sa sikmura. I hissed in pain at pilit kong ininda ito. I cried. Is this my death now?

Ng umatake silang pareho sa akin ay pumikit nalang ako. If this is my end now. What will happen to the prophecy?

Hinintay ko ang katapusan ko ng may isang tunog na bumagsak. I open my eyes and saw one man in front of me dealing with the vampires. Hindi ko masyado maaninag ang kanyang kilos dahil madilim ang aking paningin.

Pumikit akong muli at hinintay na matapos. I sigh. My breath becomes heavy.

"Are you okay?", boses lalaki iyon.

I open my eyes and look at him. My vision is blur. Ng naging maayos na ay naaninag ko na kung sino iyon.

"Cassius", parang bulong lamang iyon.

"Are you okay?", he asked again. Bumaba ang tingin niya sa aking bibig.

His eyes darkened. I narrowed my eyes to watch him closely pero iniwas niya lang ang tingin sa akin.

"Your eyes", sabi ko.

Pumikit siya ng mariin at ng pagdilat ay nawala ang dilim sa kanyang mga mata na kanina lang ay naroon.

"Namamalikmata lang siguro ako", sabi ko.

"Take care. I'll go now", aniya.

Tumango ako sa kanya at napatingin sa aking binti.

"Thank you", sabi ko sa kay Cassius at nag-angat sa kanya ng tingin ay nanlaki ang mga mata ko ng nakitang wala na siya doon.

"Cassius?", tawag ko but no one answer. "Cassius!".

"Artemis, what are you doing out here? And why?....", nabitin ang sasabihin ni Alaric ng makitang wala na akong suot na wig.

"What are you doing out here?", si Aeneas naman ngayon. "Why are you covered with blood?". Tinuro niya ang damit ko. Alaric failed to notice it kaya nanlaki ang kanyang mga mata ng makita iyon.

"ARTEMIS! WHAT IS THIS!?", sigaw niya sa akin.

"I--I uu-uuhh encounter some......vampires out here...... I-I heard your shout but I don't know where you are. And where's Aphasia?", nilihis ko ang usapan.

"She's at the carriage", si Aeneas. Kumalma na ngayon but Alaric is still on rage.

"I told you to stay inside the carriage!", pagalit na sabi niya.

"Ric, Artemis is not here. Oh!", si Aphasia ng lumapit. "Ambrosia told me you went out. Hindi sila makasunod dahil hindi maiwanan si Amadeus".

"I'm sorry. It won't happened again. See? I'm still okay. I'm not hurt. This blood is the vampire's", sabi ko.

Mabilis ang hininga ni Alaric. He relaxed when Aphasia tapped his shoulder.

"Ric, let's go. It's almost morning".

Kagad namang tumango si Alaric naglakad na pabalik sa carriage. His stares at me is still sharp.

"Don't pull that stunt again, Art. I'm telling you. You won't like me when I'm really mad", banta niya.

"I know, Ric. I'm sorry. I'm not kid anymore so I can handle myself", sabi ko.

"You're old enough but you're no match against those vampires. They're strong, Art. And now, base on your encounters. You already know".

"Alright. I'm sorry. It won't happened again", mataman kong sabi sa kanya.

He just sigh and nodded at me.