BLOOD BOUND: THE HAWTHORNE'S FALL ( Book 1)

🗡XXIII. Compelled🗡

Amadeus Callahan-Balkan POV

I can't contain my emotions nor control it. I can't. My emotions are heightend. I know, I'm the badass among us but I'm not like this before.

I can control my emotions before but now? From the night I drank vampire blood, ay may kakaibang nangyari sa katawan ko.

That's why Alaric and Aphasia doesn't want our other siblings to know, especially Artemis. We love her. We do. And we don't want to keep secrets from her but it's the best way to keep her away from danger.

Sa unang mga gabi ko noon ay masakit ang ulo ko. For days, I've endure that pain. Ngayon ay hindi na masyado. Habang nasa field kami ni Alaric at sinasanay ang iilang tauhan ni Lolo ay nakita ko ang mga anak na babae ni Melvina.

Nakaupo sa upuang gawa sa kahoy sa ilalim ng malaking puno at nakatingin sa amin. One of them is on the swing. Rinig ko galing dito ang tunog ng kadena sa bawat galaw ng duyan. Their heartbeats. Their breathing. I can hear it all. That's what I've learn from activating dhaphir's powers. We can move fast, hear things from far distance, stronger than average humans. And more especially, we can make someone follow us by doing compulsion.

Nakaupo ako sa field ngayon. Tanaw ang mga tauhan ni Lolo. Sa bandang malayo naman ay si Aeneas at Aphasia. Ambrosia and Artemis is on the other side. Malapit sa mga anak ni Melvina. I sigh and listen to the air.

"What are they doing? Like duh, they aren't that good", dinig kong sabi sa isa sa anak ni Melvina. If I remember her name clearly, she's Adeliza.

"Mom's right. The Callahan is better without them. They clouded Lolo's mind", puna naman ng isa, si Minerva.

Nagtawanan sila. I smirk. I heard you ladies. Lagot kayo sa akin mamaya. Nagtawag ako ang isa sa tauhan ni Lolo. Lumapit naman ito sa akin kaya ngumisi ako. I directly look at him in the eyes before speaking.

"Make that girls shut their mouth, now. Do whatever it is just to shut them", I'm aware that my eyes iris expanded and his narrowed. That's the effect.

Kaagad niya namang sinunod ang sinabi ko. Hindi iyon napansin ni Adeliza at Minerva dahil sa direksyon sila nila Artemis nakatigin. Pinagmasdan ko naman ang paglapit ng inutusan kong lalaki. May dala itong timba ngayon. Nagulat ang dalawa ngunit hindi sila umalis.

"Who are you?", boses ni Adeliza.

"Tumahimik kayo!", sabi ng lalaki at mabilis na sinaboy sa kanila ang laman ng timba natawa nalang ako sa nakita.

The two girls run back to the palace. Naglakad naman pabalik ang lalaki. He has no idea why he did that. Mabilis akong umalis sa aking pwesto at sinundan ang dalawang babae. Hindi pa nakapasok sa palasyo ay naabutan ko sila sa rotunda.

"Hey!", tawag ko kaya lumingon sila.

Minerva rolled her eyes on me. Si Adeliza naman ay napatingin sa kanyang basang damit.

"You're not gonna remember what happened. Aksidente ang nangyari. Natabig niyo ang timba kaya kayo nabuhusan nito. Do you understand?" , parehong sabi ko sa dalawa.

They nodded like robots under my control. If Alaric knows what I've done today, I'd be roasted. Mabilis naman akong umalis doon. Naglakad pabalik sa field.

"Anong nangyari sayo Adeliza? Minerva?", boses ni Melvina.

"Natabig namin ang timba, mama. Nabuhosan kami. Aksidente po", sagot ng dalawa.

I smirk again. Now, you can be compelled. I know what to do. In clean hands, I can make your mother down and make her shut for eternity.