BLOOD BOUND: THE HAWTHORNE'S FALL ( Book 1)

🗡X. The Callahan's Clan🗡

*Callahan's Palace above*

The palace looks good like those Victorian palace that is seen from movies.

Ang nag eensayo sa kani-kanilang sandata ay napatigil ng makita kami. Alaric pulled me close to him at pinagitnaan niya ako at ni Ambrosia.

Aeneas is behind us with Aphasia and Amadeus. Nag-uusap silang tatlo and try to keep up with us dahil mabilis na naglakad si Alaric.

Four men in black suit walk towards us. Tiningala ko si Alaric upang tingnan ang kanyang reaksyon but he's relax kaya walang rason para mangamba ako.

"Sir Alaric, your Master Philetus is waiting for you", sabi ng isa sa mga ito.

Bumaba ang tingin nila sa akin kaya mabilis akong nagtago sa likod ni Alaric. Ambrosia covered me with her body kaya napaangat ang tingin ng mga lalaki sa kay Alaric.

"This way".

Sumunod kami sa kanila sa malaking double door ng palasyo. I have no idea where are we pero ang naalala ko ay pupunta kami sa bahay ng mga magulang ng aming mama. So this is our mother's home when she's a kid? I have no idea how rich our mom is. I thought iyong buhay na kinagisnan namin ang totoong meron kami. Right now, napagtanto ko. We're rich.

Pumasok kami sa loob. Malaking bulwagan ang bumungad sa aming magkakapatid.

Halata ang victorian design nito. The sunlight is reflected to the black and white checkered tile. May malaking hagdanan sa harapan namin.

Tumingala ako, not enough to get my hoodie fall backwards. The aesthetic designs of the palace is so evident. Pero hindi iyon ang nagpapaagaw ng atensyon ko.

It was the old man standing in front of us with smiles on his face. White hair, dala na siguro ng katandaan. He's wearing an old soldier uniform. Red, gold and black. May kasama siyang dalawang babae na naka suot ng scrub suits.

May isang espada na nasa kanyang kaliwang kamay. He look majestic and dangerous without his smile. Kaya lang, palakaibigan ang ngiti nito. It looks like he's watching his sons and daugthers. His eyes are a bit teary.

"Welcome home my sons and daughters", sabi niya at unang niyakap si Alaric kasunod ako at si Ambrosia. Ang huli ay ang tatlo ko pang kapatid na nasa likod namin.

"Thank you, Grandpa. This Artemis, our youngest", sabay turo ni Alaric sa akin.

Humalakhak ang matanda. "Yes, I know. This must be her first time in the Callahan's. I'll asked someone to tour her around--", kaagad pinutol ni Alaric ang dapat sanang sabihin ng matanda.

"No, Grandpa. My siblings and I are tired from our travel. We need to rest first", sabi ni Alaric na ikinatango naman ng kausap.

Iyong apat na lalaking gumiya sa amin kanina papasok dito ang naunang naglakad para igiya ulit kami papunta sa aming kwarto.

Naunang naglakad si Alaric at lolo namin. Ambrosia placed her hand in my shoulder. Nakasunod naman si Amadeus sa akin at humawak sa aking kaliwang balikat.

"Grandpa, we only need one room for all of us. We can't sleep in different rooms", sabi ni Alaric ng nakatapat na kami sa isang malaking pinto. Na sa hula ko ay tatlo at kalahating metro ang haba. Isa't dalawang metro naman ang laki.

Kumunot ang noo ng lolo namin. "I have plenty of rooms, Alaric", sabi nito sabay pasada ng tingin sa aming lahat.

"I agree with Alaric, Grandpa. Nasanay na kasi kaming magkasamang matulog", si Aphasia at kaagad tumabi sa kay Alaric. "Alaric and I need to speak to you privately too, Grandpa", dagdag nito sabay sulyap sa akin.

Ngumiti ako. Even though I'm different from them. I can still feel their love and care towards me. Siguro ay alam nila ang tungkol sa akin at ako lang ang walang ideya sa mga ito.

Grandpa nodded for agreement. "Very well. But you need to rest first. Ipapaayos ko itong kwarto niyo para mayroon kayong isa-isang kama", sabi nito.

"Just add two beds, Grandpa. We can connect the three beds for all of us para magkasya kami. Ganoon kasi sa bahay".

He nodded again.

"Okay, rest now. We'll talk later", nguniti ito bago kami iniwan doon para makapasok na.

Ng nasa loob na kami ng kwarto at wala ng ibang makakita ay kaagad kong hinubad ang aking hoodie.

Naupo sa sofa sila Aeneas at Amadeus habang si Alaric naman ay sinusuyod ang buong kwarto at ganoon din si Aphasia. Nahiga si Ambrosia sa kama at sumunod din ako.

"What happened to our parents now? Alaric, will they come here soon?", tanong ni Ambrosia sabay bangon.

Nakapikit na sana ako pero kaagad akong dumilat at napatingin sa kay Alaric na halatang walang sagot sa tanong.

"I don't know, Ros. But I hope they will", aniya at hinila ang kurtina para tuloyang magsara iyon. Ni sikat ng araw ay hindi nakapasok sa loob ng kwarto. All is close. I'm safe from exposure.

••••••••••••••
*The bedroom*

The Callahan's. Siblings of Vashti.